Marije 4 jaar!

Afgelopen zondag werd Marije 4 jaar. We vierden het in twee etappes. Eerst op zondagochtend uit de kerk met heel veel Nederlanders. De familie Visser is inmiddels veilig aangekomen. Aron Visser is op dezelfde dag jarig als Marije. Hij werd 7. Anneke had een duo-verjaardagstaart voor hen gemaakt. Hieronder een indruk van het eerste feestje.

	Taart uitblazen.
	Gezellig koffiedrinken
	Cadeautjes uitpakken
	Maartje (nicht van Anneke, geneeskunde-student, is een paar weken in Ekwendeni op bezoek) leest Thomas en Marije voor uit het boek dat Marije voor haar verjaardag kreeg.
	Zondagmiddag-wandeling met alle Nederlanders
	Marije belt met de oma’s en opa’s

Op maandag had Marije twee vriendinnetjes van school uitgenodigd: Tusaiwe en Nina. En natuurlijk waren Neelke, Aron en Lukas ook van de partij. Weer taart met kaarsjes, koekjes versieren, zevenmijlslaarzen-race en gewoon lekker spelen in de tuin. Iedereen genoot.

	Tusaiwe, Nina, Marije (in prinsesse-verkleed-jurk)
	Anneke had weer een mooie taart gemaakt.
	Bowlen
	Koekjes versieren
	Neelke in de zevenmijlslaarzenrace
	The boys

Inmiddels zijn Tjerk en Marieke en hun kinderen samen met juf Rianne aangekomen. Ik heb ze vrijdag van Lilongwe Airport opgehaald. Ik had een karretje geregeld en dat bleek heel handig want de hoeveelheid koffers en tassen was wel wat veel geweest, zelfs voor de bagageruimte van twee auto’s. In elk geval was alle bagage goed aangekomen en Tjerk had alles zonder veel moeite door de douane gekregen.

	Toen ik bij de airport aankwam was het vliegtuig van Tjerk en Marieke al aan het landen.
	Neelke en Aron stappen als eerste op Malawiaanse bodem
	Onderweg naar Ekwendeni

We zijn direct doorgereden naar Ekwendeni. Een lange rit, zeker als je al zo lang onderweg bent. Maar de reis verliep zonder problemen.

Rond 6 uur ‘s avonds kwamen we in Ekwendeni aan. Daar hebben ze bij ons gegeten – ons huis tot de laatste stoel bezet. Ze konden helaas niet direct in hun eigen huis omdat het ondanks onze druk en inspanningen niet gelukt was om alle reparatie- en verfwerkzaamheden op tijd af te krijgen. Ze verblijven dus tot nu toe in het guesthouse van de kerk. Niet ideaal, maar het is maar voor een paar dagen, want we hebben goede hoop dat ze morgen naar hun eigen plek kunnen. De meeste spullen staan daarvoor inmiddels al op hun plek. Het is voor hen een intensieve tijd: wennen aan een nieuwe plek met nieuwe mensen, nieuwe manieren van leven. Dat kost veel energie. We herinneren ons nog onze eigen begintijd in het guesthouse… En doen dus ons best om hen te helpen zo snel mogelijk hun eigen plek te hebben zodat ze kunnen beginnen echt een thuis te maken.