Sterke luchten komen me tegemoet als ik Thomas’ broodtrommeltje open. Ik zie nog wat resten van chips en koekjes die hij zelf niet had meegekregen. In de pauze hebben ze de gewoonte om met een groepje vrienden hun eten te delen. Ze gooien alles bij elkaar, van Nederlandse kruidkoek tot piri-piri chips en eten dat samen op. Thomas kan zich daar ‘s morgens al op verheugen. Ze zorgen samen dat het er eerlijk aan toegaat. En ook als je iets extra lekkers hebt, houd je dat niet achter maar deel je dat met de groep. Dat is logisch.
Bij Marije in de kleuterklas loopt dat delen nog niet zo soepel. Daar is het geen geven en nemen, maar vooral nemen en bewaken. Als je iets extra lekkers hebt, probeer je dat zelf snel op te eten, voordat anderen het van je afpakken. Het voelt meer als een bedreiging als anderen in de pauze bij je gaan zitten.
Jaren geleden deelden bewoners van een dorpje, vaak één grote familie, hun eten ook met elkaar. Als iemand minder had, kreeg hij de taak om extra hout of water te halen. Zo zorgden mensen voor elkaar en was er geen honger. Delen hoorde erbij. Jammer genoeg is dat niet altijd meer zo.
Wij vinden delen vaak lastig. Met wie moeten we delen? Er zijn zoveel mensen die aan onze deur komen. De mais van vorig jaar begint op te raken. Wat doe je als er een moeder met twee kinderen langskomt omdat ze geen eten hebben? Dan geef je wat. Maar een andere keer doe je het weer niet. Als er een wildvreemde op de stoep staat en vraagt of je zijn vervolgopleiding kan betalen, dat is het antwoord ‘nee’.
Het lijkt er soms op dat hoe meer je hebt, hoe moeilijker het wordt om te delen. Soms voelt het dat je als ‘rijke’ meer gezien wordt als een wandelende portemonnee dan als een mens. Wat is wijs? Waar houdt het delen op? Om te kunnen delen moet je soms onbevangen zijn en je hart laten spreken. Delen kun je ook met andere dingen doen dan alleen met geld. Dat laat Jezus ons ook mooi zien.
Ik wilde wel dat het zo makkelijk was als bij Thomas in de klas. Helaas bevinden we ons nog vaak in de kleuterklas en is er nog veel te leren.