donderdag 19 mei 2016

Een nieuwe start in de Wanangwa clinic

Onze droom is werkelijkheid geworden. De HIV kliniek, Wanangwa clinic genaamd, is geopend. God dank.

Voor mij begonnen het denken over deze kliniek drie jaar geleden toen ik van dichtbij de woede en verdriet zag die HIV in een gezin veroorzaakte (zie http://bewogenmetmalawi.blogspot.de/2013/04/een-woedende-moeder.html) Mensen met HIV hebben meer nodig dan alleen medicijnen. Ze hebben ruimte nodig. Ruimte voor hun verhaal. Ruimte voor behandeling. Ruimte voor counseling en gebed.

En daarnaast wilden we ook dat kinderen een eigen plek zouden krijgen. Een plek waar ze graag komen en zich veilig voelen. Waar ze beetje bij beetje uitleg kunnen krijgen over hun ziekte.

We zijn dankbaar dat het gelukt is om met elkaar zo’n gebouw te realiseren. We hebben vaak vergaderd. Wat is er nodig om goede zorg te bieden? De architect Annette Bos is anderhalf jaar geleden langs gekomen en heeft het gebouw ontworpen. Er zijn veel mails de deur uitgegaan op zoek naar donoren. We zijn blij met de hulp van de kerk in Oud-Beijerland, Delft, de GZB, stichting Hofstee en stichting Jars of Clay en daarnaast de Presbyteriaanse kerk in Canada.

Een gebouw kan ons helpen om zorg te bieden voor de hele mens. Maar iedereen die in de kliniek gaat werken zal het echt moeten gaan doen: verpleegkundigen, clinical officers, counselors, secretaresses en schoonmakers.
Wananga clinic. Wanangwa betekent genade, vrijheid. We willen als missie ziekenhuis een plek bieden voor mensen met HIV waarin ze ervaren dat er genade is, een nieuwe start en een gezonde toekomst.

Een aantal foto’s geven weer hoe de dag was:


We zaten buiten aan de achterkant van de kliniek. De Moderator en General Secretary van de kerk en ook andere officals zoals de Chief van Ekwendeni waren er.





De Moderator mocht het lintje doorknippen.



Zakaliah Mphande, de clinical officer die al het werk rondom HIV coordineert, gaf een rondleiding.


Ondertussen werd er spontaan een koortje gevormd die lofliederen zong.



In de kinderkamer is er mooi speelgoed voor de kinderen, door verschillende kinderen gedoneerd.



Zelf mocht ik ook een speech geven.


Het gebouw is echt ruim en licht. Uniek.



Er werden ook twee drama stukjes gehouden over mensen met HIV.


Een tiener van de teen’s club hield ook een speech en een ander droeg een gedicht voor.



Joshua (links) en Zakaliah (rechts) zullen met anderen hier gaan werken. Zij zijn blij met ons nieuwe gebouw.