vrijdag 25 oktober 2013

“We have to keep pushing them…”

Ik werd net gebeld door Rev. Munyimbiri, die predikant is één van de plekken die meedoet aan onze training ‘visievorming voor gemeenten’: “De training was goed. Het materiaal relevant en goed te volgen. We hopen dat dit proces ons echt gaat helpen als gemeente.”

Erg leuk dat hij spontaan belde. Hij was niet bij mij in Mzuzu in de training, maar op één van de twee andere plaatsen waar mijn collega’s de training parallel aan het geven waren. Hij hoefde niet te bellen, maar deed het toch.

  image
  Groepsfoto van de deelnemers in Mzuzu.

Gisteren rondden we de training in Mzuzu af. Ook hier waren de deelnemers positief. In de evaluatie-enquête gaven ze allemaal aan dat ze dachten genoeg geleerd te hebben om het proces van visievorming in hun eigen gemeenten te kunnen starten. Ik vroeg mijn collega, Rev. Mhone, wat hij dacht. “We have to keep pushing them…” was zijn antwoord. Ook hier zijn de agenda’s van de gemeenten vol, net als in Nederland. Ruimte maken voor nieuwe initiatieven – hoe belangrijk ook – is in de praktijk dan vaak weerbarstiger dan je in een trainingszaaltje vol enthousiasme bedacht. We houden de vinger aan de pols, de komende weken.

Inhoudelijk was ik ook blij met de uitkomsten van de training. Eén van de deelnemende gemeenten uit Mzuzu, Kachere, hadden we als ‘voorbeeld’-gemeente gekozen. Zij hadden op basis van een A4tje met vragen een presentatie gemaakt over hoe hun gemeente ervoor staat. We gebruikten die presentatie telkens als ‘case-study’ voor verschillende onderdelen van de training. Zo werden ze door andere deelnemers geholpen om helder te krijgen wat hen te doen staat.

  image
  Nadenken over prioriteiten

Op basis van de feedback en analyses kwam Kachere tot de volgende prioriteiten:

  1. “Activeren” van ouderlingen en diakenen.
    Veel ouderlingen en diakenen in Kachere zijn niet actief. Ze komen niet naar vergaderingen en gaan niet op huisbezoek. Onder andere door goede trainingen te geven hopen we dat dat zal veranderen. (gebruikmakend van het materiaal dat Tjerk Visser samen met zijn team aan het ontwikkelen is).
  2. Evangelisatie & outreach
    Er worden weinig evangelisatie-activiteiten gedaan. Het verlangen is om veel meer praktisch te betekenen voor de gemeenschap. Met name voor de meest-kwestbaren. Dat valt hier ook gewoon onder evangelisatie. Daarvoor wil de gemeente graag nieuwe programma’s opzetten, bijvoorbeeld een ‘voedselbank’  voor weduwen.
  3. Verenigingsleven
    Een voorbeeld van de problematiek: van de 150 leden van de jeugdvereniging komen maar zo’n 30 regelmatig naar de activiteiten. “Ze vinden voetbal-kijken interessanter dan JV en bijbelstudie”. “Ze gaan liever naar een praise-bijeenkomsten in de buurt”. Herkenbaar?
  4. “Kerkbalans”
    De meeste leden in Kachere mensen die boeren voor eigen consumptie. Een klein aantal leden heeft een baan. Voor de financiële lasten wordt  nu vooral gekeken naar die laatste groep. Logisch, maar nu denken veel mensen te vaak en te gemakkelijk: zij lossen het maar op. Kachere wil graag dat alle leden bijdragen. Naar vermogen, uiteraard.

Best vergelijkbaar met waar gemeenten in Nederland mee worstelen. Of niet?

In Kachere gaan ze de komende weken hard aan de slag om plannen te maken voor deze gebieden. Wij blijven daarbij helpen door af en toe een duwtje in de rug te geven. “Keep pushing them…”

maandag 21 oktober 2013

Met gemeenten op zoek naar balans

Vandaag was de eerste dag van een 5-daagse serie workshops/trainingen waarin we op 3 plaatsen in Malawi met in totaal zo’n 30 gemeenten op zoek gaan naar nieuwe ideeën voor geestelijke groei en vernieuwing van het gemeenteleven.De training heet technisch ‘strategic planning for congregations’ maar in essentie gaat het om een ontdekkingsproces van wat de prioriteiten zijn van onze gemeentes in het Malawi van anno 2013.

  image
  image
  Officiële opening van de workshop in één van de kerken in Mzuzu.

Het is een proces van bijbelstudie en heel veel groepsdiscussies. Over wat de Bijbel zegt over de opdracht van een gemeente. Over waar de gemeenten mee worstelen (en hoe je dat op tafel krijgt). Maar ook over wat mooie ontwikkelingen zijn en hoe je daar op kunt verder bouwen.

De eerste spannende stap bij een workshop is altijd: hoeveel van de uitgenodigde deelnemers kunnen/zullen er uiteindelijk komen? Ik had ‘s morgen al begrepen dat een aantal van onze predikanten betrokken waren bij een begrafenis van een familielid van de president, waar de president zelf ook bij aanwezig zou zijn. Daar moet je dan bij zijn. En verder dat een drietal predikanten door een collega meegenomen waren naar ‘de hei’ om een cursus preken van het Engels naar de lokale talen van Noord-Malawi te vertalen.

Uiteindelijk waren 19 van de 28 deelnemers aanwezig bij de opening. Dat viel niet tegen.

  image
  We houden de workshop in een zijbeuk van de kerk waar het wat koeler is.

Als één van de openingsopdrachten lieten we de deelnemers in 6 groepjes argumenten verzinnen waarom een bepaald gebied de kern zou moeten zijn van het gemeente-leven:

  1. Eredienst
  2. Pastoraat
  3. Discipelschap en onderwijs
  4. Evangelisatie en dienst aan de gemeenschap
  5. Fondswerving
  6. Bestuur & organisatie
  image
   Groepjes presenteren hun argumenten

Elke groep presenteerde argumenten en daarna lieten we de deelnemers stemmen. Het werd een nek-aan-nek race tussen eredienst en evangelisatie. De discussie na de stemming was zeer geanimeerd. In rap Tumbuka, dus ik kon niet alles volgen, maar dat gaf niet. Het ging ons namelijk ook niet zozeer om de keus zelf.

Voor ons lag de crux eigenlijk in de vragen die we erna stelden: als eredienst en evangelisatie dan nummer 1 en 2 of 2 en 1 zijn, hoeveel tijd besteed je er dan aan in de kerkenraad? En hoeveel geld? Daar bleek al snel de schoen stevig te wringen: de meeste tijd gaat naar bestuurlijke, organisatorische en financiële problemen. Het meeste geld gaat naar afdrachten voor salarissen, gebouwen en vergaderingen. Voor de rest is weinig over.

De conclusie was duidelijk “we moeten op zoek naar manieren om de balans terug te brengen”.

Ik schat in dat bovenstaande niet uniek is voor Malawi. Misschien een idee om dezelfde opdracht ook eens in een kerkenraad in Nederland te doen? De werkbladen stuur ik graag op.