vrijdag 26 augustus 2011

Frustraties en mooie momenten

Waarom irriteerde het me vandaag zo dat we een paar uur zonder stroom zaten? Dat hebben we toch regelmatig? Maar dit keer was het omdat het ziekenhuis voor de zoveelste keer de stroomrekening niet had betaald. Waarom was ik boos? Misschien omdat het gaat over ´samen ergens voor staan´, over zorgvuldigheid in het zorgen voor elkaar. Het was een intensieve week. We waren in ons gezin allemaal een dag of wat buikgrieperig (en ik moest er ‘s nachts drie tot tien keer uit). Toch had ik elke dag hard gewerkt, want ik was deze week de enige arts en kon dus niet rustiger aandoen. Als ik dan voor mijn gevoel zoveel zorg en zorgvuldigheid aan de dag leg voor het ziekenhuis, waarom kan het ziekenhuis dan niet die hele kleine moeite opbrengen om elke maand 5 euro op tijd te betalen aan het elektriciteitsbedrijf? Onredelijk misschien, maar zo voelt het wel als je ook dat nog moet gaan lopen regelen.

Het was goed om dan vandaag ook nog even bewust de mooie momenten van deze week nog een keer te benoemen. Die moeder wiens kind erg ondervoed was en me trots kwam laten zien dat haar kind eindelijk was gegroeid. Of het kind dat gisteren erg onrustig was met een Hb van 2 (normaal is 8!) maar na een bloedtransfusie weer opknapte. Of de verpleegkundige die net zijn studie heeft afgerond en die me vertelde dat hij in Ekwendeni is blijven werken omdat ik regelmatig uitsprak hoezeer ik zijn werk waardeerde. Jammergenoeg vertelde hij me in hetzelfde gesprek dat hij net ontdekt had dat hij HIV positief was. Ik was de eerste bij wie hij zijn hart luchtte. Schokkend. Mooie en heftige momenten lopen vaak door elkaar heen.

Thuis genoot ik vanmiddag gelukkig van dat het met de kinderen weer beter ging na een paar dagen kwakkelen. We hebben geverfd, even school gedaan en samen pizza gemaakt. Die pizza smaakte extra lekker. Want dat kon alleen omdat we weer stroom hadden.

woensdag 17 augustus 2011

Rustig

De demonstraties zijn afgelast en het is gelukkig rustig gebleven. Zondag deden de wildste geruchten nog de ronde. Gisteren hoorden we dat een afgezant van de Verenigde Naties gemedieerd heeft tussen de maatschappelijke organisaties en de president. Ook zijn er nationale bidstonden geweest. Al met al is iedereen opgelucht dat er niet weer een geweldsuitbarsting heeft plaatsgevonden. Martijn is vandaag wel thuisgebleven omdat we niet wisten wat er in Mzuzu, één van de grootste brandhaarden de vorige keer, zou kunnen gebeuren. Hopelijk komen er wel positieve veranderingen in het regeringsbeleid. We zullen zien.

zaterdag 13 augustus 2011

De draad weer oppakken

Wij hebben de draad van het ‘gewone’ leven weer opgepakt na een prachtige periode met vrienden. Het was heerlijk om ons leven even te delen: het mooie van ons leven en werk, de prachtige natuur hier, maar ook de frustraties en de spanningen. Ze hebben beide kanten gezien en meegemaakt. Dat versterkt de onderlinge band. Nadat ze vertrokken waren voelden we allemaal echt dat we hen misten. Nu hebben we weer een paar dagen naast ons werk school gedaan en gespeeld en is het zo ook weer goed. Maar Marije zei vandaag nog wel even terloops dat ze verdrietig was dat Nathan en Hannah weer in Nederland zijn.

Martijn heeft vandaag een vergadering gehad met de Planning Committee, waaraan hij – samen met collega’s - verantwoording aflegt over de uitvoering van het beleidsplan van de kerk. Vandaag bespraken ze in detail allerlei kerkorde-wijzigingen die het werk van ouderlingen en diakenen effectiever moeten maken. Het is altijd weer een mijlpaal als dat achter de rug is.

Gesprek van de dag is wel de demonstraties die gepland zijn voor volgende week. We merken dat mensen het echt spannend vinden. Zelf kregen we het advies van het Nederlandse consulaat om die dagen binnen te blijven. We maken ons zorgen om hoe het met Malawi gaat op dit moment.

image
image
Waar tref je een prachtige camping aan met zeeën van ruimte en een prachtig uitzicht direct aan het strand?
image
De kinderen speelden eindeloos met elkaar
image
 image
   image
Daarna twee dagen naar Nyika National Park. We hebben prachtige dieren gezien in een uniek landschap. Ook zelf een aantal wandelingen gemaakt.
image
Op de laatste dag hebben we gegeten bij mama Ellen thuis. We kijken aandachtig hoe ze nsima (maispap) klaarmaakt. Van de kinderen vond alleen Ruth het lekker.