vrijdag 30 mei 2008

vrijdag 23 mei 2008

All Nations week 5 - Leven in een gemeenschap

Deze week hadden we een paar prachtig zonnige dagen. Na het eten bleven we vaak nog even buiten op het gras om - om de beurt - mee te doen met volleybal of om te voetballen met Thomas. Soms waren er ook nog andere kinderen buiten waar hij ook steeds meer mee gaat spelen. Op deze momenten genieten we erg van het leven in een gemeenschap.

  IMGP1524
  Een spontaan potje volleybal na de maaltijd

Natuulijk zijn er ook uitdagingen als je in een gemeenschap leeft. Daar hebben we het deze week over gehad in de lessen. Hoe kun je je gaven en talenten inzetten voor anderen? En hoe ga je om met conflict? Dat laatste is een belangrijk thema, omdat conflicten binnen het team de belangrijkste reden zijn voor mensen om eerder terug te komen van hun uitzending.

Het meeste indruk maakte deze week de les over het lijden en vervolging. Vooral door de persoonlijke verhalen. In onze groep zit een echtpaar uit Pakistan dat daar zelf mee te maken heeft. Zij hadden op een avond bezoek van iemand die de volgende dag voor de rechtbank moest komen omdat hij christen was. Als hij dit toe zou geven zou hij gestenigd worden. Hij wist niet wat hij moest zeggen de volgende dag. Na gebed kregen ze heel sterk de overtuiging dat God hem de woorden zou geven die hij moest zeggen. En die woorden kwamen. Hij is vrijgesproken. Zelf leven ze ook onder de dreiging van aanslagen. Maar in het geloof dat ze in Gods hand zijn, wat er ook gebeurt, durven ze in hun eigen land te blijven en er te zijn voor anderen. 

Op vrijdag is er een collegeserie "African Studies". We hebben toestemming om daar aan mee te doen. Het is ontzettend boeiend en verrijkend om van de docent, een Ghanese theoloog, meer te horen over het wereldbeeld en het geloof van mensen uit Afrika. Gezondheid betekent dat je in harmonie leeft met jezelf, je omgeving en God. Als je ziek bent is die harmonie verstoord en moet gezocht worden naar de oorzaak van die verstoring. In het Westen brengen we vaak heel onnatuurlijk een scheiding aan tussen lichaam, geest en ziel en zoeken we bij ziekte vaak alleen naar oorzaken op het lichamelijke vlak. Ik hoop dat ik als arts straks beter kan begrijpen welke vragen er achter een klacht schuilgaan. Dit onderwerp wil ik verder uit gaan diepen om aan het eind van de cursus aan de groep te kunnen presenteren.

Marije gaat steeds meer geluiden maken, waar we met ons allen erg van genieten. Ze heeft deze week een hele serie inentingen gehad, waar ze gelukkig geen last van leek te hebben. Ze is echt een stralend meisje.

  IMGP1515
  Thomas houdt van kleuren, knippen, plakken, puzzelen en kleien.

Thomas pikt geleidelijk wat Engelse woorden op. "Twinkle, twinkle little star, how I wonder what you are", zong hij vanmiddag. Nadat we om de beurt veel nachtelijke uren in Thomas' kamer door hebben gebracht, gaat het slapen nu gelukkig weer beter. Met veel aanmoediging durft hij nu zelf te gaan slapen, zonder dat wij erbij blijven. Voor hem, onszelf, de mensen boven, onder en naast ons op de gang erg prettig. Opvoeden in een gemeenschap kan soms een uitdaging zijn.

   IMGP1514
  Met ons vieren aan tafel in Thomas' slaapkamer. Voor het ontbijt en het middageten trekken we ons terug uit de gemeenschap.

zaterdag 17 mei 2008

All Nations week 4 - Over culture shock en wandelen met God

Een bijzondere ervaring was het om deze week een dag van stilte te houden, samen met alle mensen hier op All Nations. Elke collegeperiode is er één zo'n dag gepland. Een dag om te besteden aan gebed, bijbellezen en ontspanning. Bedoeld om door de hectiek heen te breken van telkens maar doorgaan met alle activiteiten waarmee ons ons leven is gevuld. Tijd om je geest tot rust te laten komen en te luisteren naar Gods stem.

  IMG_5994
  Wandelen, bijbelluisteren, bidden en genieten tijdens onze quiet day.

Wij hebben woensdag dan ook om de beurt een paar keer anderhalf uur stille tijd gehouden. Het was een prachtige zonnige dag en heerlijk om in de natuur te wandelen. We hadden gedeelten van de bijbel op onze ipod gezet (gratis te downloaden van www.faithcomesbyhearing.com). Zo konden we wandelen, bijbellezen en bidden tegelijk. Dat was een bijzondere ervaring. Sowieso is het erg goed om een keer een bijbelboek aan één stuk te horen. En biddend wandelen (of wandelend bidden) is ook een aanrader. Als letterlijke interpretatie van de uitdrukking 'wandelen met God'.

Afgelopen zondag vierden we Pinksteren in onze Anglicaanse kerk op loofafstand hier vandaan. Het was een feestelijke dienst waarin we vierden dat de Heilige Geest is gekomen en dat God door die Geest iedereen, jong en oud, man en vrouw, met zijn eigen gaven en talenten inschakelt.

  IMG_5964
  Onze kerk in Stanstead Abbots. Hij lijkt heel oud, maar dateert feitelijk uit 1881.

We voelen ons in deze kerk erg welkom en meestal drinken we na de kerkdienst nog even koffie terwijl we napraten met mensen uit de kerk. De meeste gemeenteleden zijn ouderen, maar er zijn ook een aantal jonge gezinnen en uiteraard ook altijd wel een paar studenten van All Nations. Op pinksteren deden ook 5 gemeenteleden geloofsbelijdenis.

De rest van de eerste Pinksterdag was minder feestelijk dan we in Nederland gewend zijn. Op zulke momenten missen we de gezelligheid van onze familie en vrienden en de mogelijkheden om van zo'n dag echt een feestdag te maken (bijvoorbeeld met een feestmaaltijd). Tweede Pinksterdag kennen ze hier in Engeland niet (meer). Wij hadden dus maandag gewoon een lesdag.

Deze week gingen de colleges over de verschillende wereldgodsdiensten. Daarnaast hadden we maandag nog een hele ochtend les over culture shock en hoe we daarmee om kunnen gaan. Eén van de belangrijkste advies was om al vanaf het allereerste begin de nieuwe cultuur echt in te duiken, ook al kost dat moeite om dat je de taal nog niet spreekt. Anders is de verleiding heel groot om je terug te trekken in je veilige huis en je contacten te beperken tot een groepje expats.

Een tweede belangrijk advies was om onze eigen lat wat betreft onze werkprestaties in de eerste twee jaar (wat klinkt dat lang!) niet te hoog te leggen. In een nieuwe cultuur kost het gewone leven en het wennen aan de nieuwe taal, nieuwe routines, nieuwe mensen en nieuwe normen en waarden nog heel veel tijd en energie. Als je dan van jezelf vraagt om op hetzelfde niveau te presteren als je in Nederland deed, vergroot je de risico's op stress- en gezondheidsklachten.

  IMG_6076
  Marije met één van haar bewonderaars, Dario uit Italië.

We hebben deze week weer erg genoten van Thomas en Marije. Een hoogtepunt van deze week was toen ze samen in bad zaten. Thomas gooide met een bekertje water over Marije heen. Ze vond dat zo grappig dat ze het uitschaterde van plezier. Het is erg leuk om te zien hoeveel plezier ze in elkaar hebben.

Thomas durft nog steeds niet goed alleen te zijn op de crèche. We hebben besloten daar ook maar niet meer teveel de nadruk op te leggen (voor hem en voor ons), ook in het kader van wat we leerden in het kader van culture shock: "leg de lat niet te hoog in overgangsperiodes".

Het doet ons overigens erg goed om te merken hoe we hier ook wat dat betreft worden opgevangen en begeleid. We zijn hier als gezin en Thomas heeft ook een volwaardige plaats in dit hele proces. We krijgen alle ruimte om er voor Thomas en Marije te zijn. We volgen dus nog steeds afwisselend de lessen en nemen die op, zodat de ander ze op een later tijdstip af kan luisteren.

Vervelender is dat deze week weer een keer het brandalarm afging terwijl Thomas net sliep. Voor hem een traumatische ervaring, waardoor hij nu de laatste dagen slecht slaapt en vaak huilend wakker wordt. We hopen dat dat volgende week weer wat beter gaat.

vrijdag 9 mei 2008

All Nations week 3 - Thuisraken in andere culturen

Het is vrijdagavond. Na de "tea" (een typisch Engelse aanduiding voor het avondeten) hebben we nog even genoten van de heerlijke voorjaarsavond. Met het zonnige weer van de afgelopen week was het hier goed toeven in de buitenlucht. Voetballen, volleyballen, buiten lezen of gemiste lessen afluisteren.

  All Nations 4 011
  Volleybal kijken na de "tea"
(met dank aan Willem-Henri den Hartog)

Het centrale thema van de afgelopen week was "(andere) culturen en religies". Het was erg boeiend om te horen hoe ons wereldbeeld verschilt van niet-Westerse wereldbeelden. Een interessante casus was de volgende.

Welk antwoord geef je als een moeder in een dorp in India je vraagt waarom haar kind mazelen heeft? Wij zouden zeggen: "Omdat ze een virus heeft." Voor deze moeder is dat echter geen antwoord, want waarom is dan juist háár kind en niet één van de kinderen uit het dorp getroffen? Die zitten toch ook op dezelfde school en komen toch met dezelfde virussen in aanraking?

Haar eigenlijke vraag is niet "waarom?", maar "door wie?". "Wie heeft ervoor gezorgd dat juist mijn kind ziek werd?". Want met die persoon moet zij het dan goedmaken.

  IMGP1502
  Een blik in ons leslokaal.

Vanuit ons christelijke geloof durven we niet zo makkelijk een kort antwoord te geven op de vraag "wie maakte mijn kind ziek?". De shamaan in het dorp weet het echter wèl heel zeker, of in elk geval: dat beweert hij. Hij zal al snel naam en toenaam noemen van de persoon in kwestie. Is het dan vreemd dat ze naar hèm toegaat? Ook al is ze misschien christen en zegt de kerk dat het niet mag? Als het leven van je kind op het spel staat en de kerk geen antwoord heeft op jouw vragen, wat zouden wij dan doen?

Een voorbeeld als dit leert ons dat we moeten uitkijken met onze Westerse antwoorden op vragen, of liever gezegd: dat we ons realiseren dat het typisch Westerse antwoorden zíjn. Het leert ons ook dat het enorm belangrijk is dat de kerk echte, relevante antwoorden geeft op de echte, relevante levensvragen van mensen.

  IMGP1484
  Thomas aan het spelen op de crèche.

Met Thomas gaat het - zij het met kleine stapjes- beter dan vorige week. Een gedeelte van de ochtend is hij nu alleen op de crèche. Daar zijn we erg blij om. We merken echter wel dat hij nog steeds erg moe is van die ochtenden. Hij slaapt 's middags soms van twee tot vijf. Het blijft ons veel bezig houden hoe we hem het beste kunnen helpen in deze fase. Van andere gezinnen horen we trouwens ook dat ze door hetzelfde heen zijn gegaan en dat het na een week of zes wel goedkwam. "Geduld" is in elk geval een sleutelwoord. Gelukkig zien we hem ook echt genieten. Hij vindt het bijvoorbeeld heerlijk om na het eten door de eetzaal te rennen. Hij vindt de muziekinstrumenten hier ook erg interessant en afgelopen week heeft zijn eerste "drum-les" gehad toen hij geïnteresseerd stond te kijken bij de muziekgroep die aan het oefenen was.

Marije is gefascineerd door een zogenaamde "babygym" die we hier in de kelder vonden. Het lukt haar al aardig goed om de speeltjes die eraan hangen met haar hand te raken. Het is erg leuk om zo intensief haar ontwikkeling te kunnen volgen. Goed nieuws voor ons is ook dat ze nu regelmatig de hele nacht doorslaapt. En verder heeft ze - net als Thomas - haar duim ontdekt.

  IMGP1436
  4 mei 2008 - Marije heeft haar duim ontdekt.

Wij voelen ons zelf wel al erg thuis nu. Anneke heeft viool gespeeld, afgelopen zondag in de kerk en woensdag tijdens de wekelijkse worship-service hier op de campus. Onze tutor-groep mocht die deze keer organiseren. Het was een dienst waarin we ook aandacht schonken aan de kinderen. Thomas zong daarna ook thuis nog "Higher higher (lift Jesus higher)". Verder heeft Anneke een gebedsbijeenkomst rondom HIV/AIDS voorbereid en heeft Martijn een bijbelstudie geleid. Het doet ons goed om zo iets te kunnen bijdragen.

vrijdag 2 mei 2008

All Nations week 2 - Nadenken over onze rol in Malawi

ENTP en ISFJ... Nu weten we eindelijk wie we zijn. Deze cryptische afkortingen zijn de uitkomsten van de psychologische test (voor de geinteresseerden: Myers-Briggs) die we deze week deden. Het was het staartje van het thema van vorige week: 'Who am I?'. De sessies over dit thema helpen ons om elkaar beter te begrijpen. Dat zal met name belangrijk zijn als we in Malawi aan de slag gaan en te maken krijgen met stress en allerlei aanpassingproblemen. In zulke situaties zullen juist onze verschillen worden uitvergroot. Het is goed dat we nu die punten al een keer systematisch hebben kunnen langslopen.

  IMG_5976
  Onze kamers op All Nations.

De rest van onze week stond inhoudelijk in het teken van de 'What does the Bible say about mission?'. We kregen een overzicht van de verschillende lijnen die in de bijbel getrokken worden als het gaat over zending. Vervolgens keken we in kort bestek naar de manier waarop die lijnen in de historie zijn uitgewerkt.

In alle sessies werden we als groep uitgedaagd na te denken wat al deze ervaringen uit het verleden betekenen voor de kerk en de zending nú. Zo hadden we vandaag een discussie over de verbinding die er is geweest tussen de kerken en het kolonialisme. Het gevoel van superioriteit van toen werpt nu nog schaduwen op de manier waarop naar ons als blanke westerlingen wordt gekeken. De vraag is: hoe kunnen wij straks in Malawi op een dienende manier onze rol invullen? Dat is een vraag waarmee hier ook komende weken nog aan de slag zullen gaan.

Ondertussen zijn we hier inmiddels aardig ingeburgerd geraakt. We kunnen goed opschieten met onze mede-Enroute-cursisten. Verder raken we ook betrokken bij allerlei activiteiten: Martijn voetbalt mee met het college-voetbalteam. Anneke gaat in de kerkdienst - met een geleende viool - meespelen in de muziekgroep. Daarnaast draaien we ook mee in de huishoudelijke taken op de campus. Over Thomas en Marije schrijven we meer in een aparte 'post'.

  IMG_5981
  Bloesems aan de bomen tijdens onze wandeling op zaterdag.

Het afgelopen weekend hebben met name zaterdag erg genoten van heerlijk weer. We hebben een lange wandeling in de omgeving gemaakt. Op de fotopagina zijn enkele indrukken daarvan terug te vinden.

All Nations week 2 - Thomas wil niet alleen naar de crèche...

Deze week zijn we veel in de weer geweest voor Thomas. Maandag ging hij - na zijn heftige verkoudheid van vorige week - voor het eerst weer naar de crèche. Dat ging niet goed. Vorige week hadden we  hem er 3x zonder problemen achtergelaten. Nu was zijn vertrouwen weg en konden we maandag niet weggaan zonder dat hij in grote paniek raakte. We hebben toen in overleg met de crèche-leiding besloten dat één van ons er elke keer bij zou blijven. Zo volgden we elk de helft van de colleges (en luisterden thuis de andere helft die we met een memorecorder hadden opgenomen).

  IMGP1424
  Samen naar buiten kijken naar de nieuwe blaadjes aan de bomen. "Heeft Jezus gemaakt", zei Thomas.

Erbij zijn in de crèche was allereerst bedoeld om Thomas een gevoel van veiligheid te geven. Tegelijk was het voor ons ook wel heel leuk en goed om hem te kunnen observeren in de groep. Het is in elk geval duidelijk dat hij veel last heeft van de taalbarrière. Zijn taalvaardigheid in het Nederlands is de afgelopen maanden enorm toegenomen. Maar op de crèche kan hij daar niets meer mee. Hij kan zijn verhaal niet meer kwijt en vindt het moeilijk om zijn aandacht vast te houden in de groepsgesprekken.

Tegelijk merken we ook dat er ook nu al een beetje sprake is van een cultuurverschil. Thomas mist waarschijnlijk gewoon iemand die hem knuffelt en zo op zijn gemak stelt. We hebben de indruk dat dat het Britse systeem wat dat betreft wat zakelijker en afstandelijker is. Maar misschien ligt het gewoon niet zo in de aard van de - overigens zeer vriendelijke en behulpzame - leidsters.

We zagen in elk geval in de loop van de week wel veel verbetering. We zullen echter nog wel een tijdje op deze manier blijven werken voor hij zich veilig genoeg voelt en wij er niet meer bij hoeven te blijven. In elk geval leren wij erdoor dat we Thomas ook in Malawi voldoende tijd zullen moeten geven om zich veilig te voelen. Gelukkig zullen we ook daar een periode hebben om te 'settlen' voordat we echt aan het werk gaan.

  IMGP1430
  Lekker wakker, 's avonds op bed naast papa.

Veel woorden over Thomas dit keer. We vergeten Marije niet! Met haar gaat het heel goed. Ze is een heel rustig en vrolijk meisje dat steeds vaker wakker is. Daardoor was ze geregeld wakker tijdens de lessen. De laatste dagen hebben haar daarom ook meegenomen naar de crèche. We genieten erg van haar en hoe ze zich ontwikkelt.