vrijdag 17 januari 2014

Op zoek naar Joshua

We zitten op een klein krukje voor het huis van de village head man. Hij groet ons vriendelijk. We zijn op zoek naar een moeder met haar kindje Joshua*. We weten dat het HIV heeft en sterk ondervoed is. Maar hij is niet teruggekomen voor behandeling. Ik ben verbaasd over een stuk Ekwendeni dat ik nog amper kende. Op elkaar gepakte huisjes en bierbrouwerijtjes. Daartussen mooie huizen in felle kleuren geschilderd. Het is alsof we op zoek zijn naar een speld in de hooiberg. De village head man weet wel waar de moeder gewoond heeft, maar ondertussen heeft ze een andere man. Hij helpt ons een eindje verder op weg. En na nog wat rondvragen vinden we gelukkig de nieuwe verblijfplaats van de moeder. Eerst groeten we haar nieuwe man. Vervolgens komt de moeder met haar zieke kindje tevoorschijn. Ze is duidelijk bang dat we iets zeggen wat de nieuwe man niet mag weten. We verzekeren haar dat we komen kijken omdat we bezorgd zijn om Joshua. Zij belooft dat ze de volgende dag zullen komen.

En inderdaad komt ze. Het kost een lang gesprek om haar te overtuigen dat Joshua moet worden opgenomen omdat hij ook sterk ondervoed is. Ze zou nog even wat spulletjes gaan halen…

En ze kwam niet terug.

Dus zijn we nog een keer naar het dorpje gegaan, dit keer met de auto en dit keer naar de oma. Als het weggetje te smal wordt en ik bijna de kleine opkomende mais plantjes ga platrijden laten we de auto staan en gaan te voet verder. We vinden de oma. En ook Joshua. De moeder houdt zich verstopt. We worden uitgenodigd in haar huisje van amper 3 bij 3 meter en zitten op een matje op de grond. Zonder de ziekte van het kind te onthullen hebben we aan de oma verteld dat Joshua echt opgenomen moet worden. Ze lijkt het te begrijpen. Ze belooft morgen te komen met Joshua en hopelijk ook met de moeder. We willen haar die kans geven, omdat Joshua er ook niet mee geholpen is als we hem tegen de zin van de familie mee zouden nemen.

Ik ben geschokt om te zien dat deze moeder haar kind niet wil laten behandelen. Ze is bang dat haar nieuwe familie achter haar geheim van HIV komt. Ze is nu bij haar derde man en is bang hem ook te verliezen. Ze staat met haar rug tegen te muur. Maar doordat ze niets onthult over HIV verspreidt ze de ziekte en kan het ook het leven van haar kind kosten. Ze is expres niet in het ziekenhuis bevallen omdat ze bang was dat haar nieuwe man dan zou horen dat ze HIV heeft. En omdat ze niet in het ziekenhuis is bevallen, heeft haar kindje ook geen beschermende medicijnen gekregen. En zij is niet de enige. Soms zien we in het ziekenhuis maar een topje van de ijsberg. Daarom was het goed om van dichtbij te zien en te horen wat er allemaal speelde. Ik hoop zo dat ze morgen komen en dat we Joshua maar ook de moeder kunnen helpen.

*in werkelijkheid een andere naam