maandag 31 augustus 2015

Bemoediging midden in de nacht

In een kring stonden we om haar bed heen. Deze moeder van 26 jaar was al 2 weken ziek en op verschillende momenten zelfs kritisch ziek. We hadden haar zwangerschap moeten afbreken om haarzelf te redden. En nu werd ik midden in de nacht geroepen omdat het helemaal niet goed ging. Ze kon niet meer praten en niet meer bewegen. Ze was duidelijk heel angstig. Het viel me op dat ze me nog wel begreep. Eén kant van haar lichaam kon ze nog wel bewegen. Het leek er sterk op dat ze een beroerte had gekregen. Daar zijn niet echt goede medicijnen voor. Wat we hadden, hebben we haar gegeven. En verder leek het ons goed om te bidden. Samen met de familie en de verpleegkundige stond ik om haar heen. Een oom bad voor haar en wij baden mee. Het was heel bijzonder voor ons allemaal toen bleek dat ze na het gebed haar aangedane arm op kon tillen en weer begon te praten. Het was gelukkig een voorbijgaande beroerte (TIA). En ook al kun je zoiets medisch verklaren, het was toch een wonder. Met elkaar dankten we God. Zo’n zieke jonge moeder gaat me erg aan het hart en ik had al heel vaak aan haar bed gestaan en nog vaker aan haar gedacht. Voor mij was het ook heel bemoedigend om zo Gods aanwezigheid te ervaren. Een kostbaar moment, midden in de nacht.