zaterdag 27 juni 2009

De tweede gastcolumn van opa en oma Van den Boogaart, die op bezoek zijn in Malawi

Het zat niet mee deze en vorige week met onze pogingen om vanaf vakantielocaties een internet-verbinding te krijgen. Inmiddels zijn mijn ouders weer veilig in Nederland aangekomen. Hieronder volgt alsnog hun verslag van de tweede week van hun bezoek.

Een groet uit Ekwendeni, Malawi (2)

We zijn al ruim veertien dagen in Malawi. De tijd gaat snel voorbij. Onze vorige column sloten we af met de belofte om een vervolg te schrijven. We gaan dan ook verder met het weergeven van onze belevenissen.

Woensdag 10 juni 2009

Na een vermoeiende vorige dag waren we toch al weer vroeg wakker. Op het moment dat we van de douche gebruik wilden maken viel de stroom uit. Er zat niet op dan ons met koud water te wassen en te scheren. Gelukkig was de stroomuitval maar van korte duur en kon toch nog gebruik worden gemaakt van warm water.

Bij aankomst in de woning van Martijn en Anneke moest er eerst nog gedweild worden, want de “plumbers” hadden vergeten de hoofdkraan van het water dicht te draaien voor een nieuwe poging om de elektrische boiler te laten functioneren. Martijn had een nieuwe boiler laten installeren om zodoende voor de warmwatervoorziening hout te besparen.

Na de koffie gingen Martijn, Thomas en opa een bezoek aan de carpentry brengen. Martijn was namelijk benieuwd of de eetkamerstoelen al klaar waren. De carpentry is een beroepsopleiding voor weeskinderen waar men les geeft in het timmervak. Deze beroepsopleiding gaat uit van de CCAP. Thomas staat steeds met belangstelling alle timmerhandelingen te volgen. Vooral van de cirkelzaagmachine is hij onder de indruk. De stoelen waren nog niet klaar. De afwerking van het stereokastje schiet al op, zodat binnenkort de stereo-installatie aangesloten kan worden.

  clip_image002
  De carpentry in Ekwendeni

Na de avondmaaltijd gaan we naar het huis van rev. Quinn waar we een bijbelstudie hebben. Anneke blijft thuis om op Thomas en Marije te passen. De bijbelstudie gaat over 1 Thess. 5. Nadat we enkele liederen met elkaar hebben gezongen gaat Martijn voor in gebed. Aansluitende bespreken we een aantal vragen uit een boekje, dat voor deze bijbelstudie gebruikt wordt. Nadat afgesloten is met een kringgebed drinken we een kopje koffie en thee met wat lekkers erbij. Daarna nemen we afscheid en gaan we naar huis.

Donderdag 11 juni 2009

Een nieuwe dag met nieuwe indrukken. We brengen ‘s morgens een bezoek aan het women empowerment programme van de CCAP. We krijgen een uiteenzetting over de start en opbouw van dit project. Het programma houdt in dat vrouwen leren hun eigen bedrijfje te runnen. Ze krijgen les in diverse onderdelen. Ongeveer zes weken krijgt een groep van ongeveer 10 à 12 vrouwen onderwijs in het opzetten van een kleine onderneming. Na afloop ontvangen de vrouwen een lening en kunnen ze starten met een bedrijfje op allerlei gebied. Voornamelijk worden bedrijfjes opgezet op het gebied van handel. Dat kan ook indirecte handel zijn. Bepaalde goederen worden verruild voor bijvoorbeeld mais dat dan verkocht wordt. De ontvangen lening moet binnen een half jaar terug betaald worden. Het project is uitermate succesvol. Na afloop brengen we een bezoek aan de naaischool, waar die morgen onderwijs wordt gegeven.

  clip_image006
  Op bezoek bij de naailes van het Women Empowerment Programme

‘s Avonds waren we uitgenodigd voor de maaltijd bij een docente aan een middelbare school (secondry school) in Ekwendeni. Zij komt oorspronkelijk uit Schotland en werkt al bijna tien jaar in Malawi. Zij behoort ook tot de CCAP gemeente van Ekwendeni. We hadden tijdens het eten een geanimeerd gesprek waarbij ze vertelde van haar ervaringen in Afrika.

Vrijdag 12 juni 2009

Deze dag gaan we naar Mzuzu, de plaats waar Martijn zijn officiële werkplek heeft. Hij laat ons de kantoren van de CCAP zien. Het was ook de bedoeling dat we kennis zouden maken met zijn baas, de deputy general secretary en de general secretary van de synod of Livingstonia. Zij zijn beiden niet aanwezig in verband met een begrafenis van een predikant in Chintheche. Deze plaats ligt ongeveer twee uur rijden van Mzuzu. We zullen ze die dag niet meer kunnen ontmoeten. Wel maken we kennis met de medewerkers van het synodesecretariaat en de afdeling waar de bijbel in het Tumbuka wordt hertaald. De bijbel is al eerder in die taal vertaald. Men is thans bezig met een herziening. Deze is bijna gereed.

  clip_image004
  Martijn achter zijn bureau
  clip_image008
  Martijn voor de deur van zijn werkkamer

In de stad Mzuzu gaan we ook boodschappen doen. Eerder op de ochtend waren we al naar de bank geweest en had Martijn brandstof getankt. In de stad bezoeken we enkele supermarkten om de diverse levensmiddelen in te slaan. Alles is niet op één plaats te verkrijgen, daarom rijden we steeds naar verschillende locaties. We bezoeken ook de groentemarkt. Het erover heen lopen is op zichzelf een belevenis. Diverse groenteverkopers hebben hun waren uitgestald. Dat geeft een bijzonder kleurrijk gezicht. Martijn gaat wekelijks naar deze markt en weet inmiddels aardig de weg om zijn inkopen te doen. Onderweg terug naar Ekwendeni zien we buiten de stad op het plaatselijke vliegveld twee helikopters staan. Eén daarvan is de presidentiële helicopter. De nieuw gekozen president Bingu brengt een bezoek aan Noord Malawi om zijn kiezers te bedanken. Dat is ook wel te merken, want er is veel politie op de been.

‘s Middags zijn we genodigd voor de thee bij een Malawiaans gezin. De man is predikant bij CCAP en heeft als taak om het jeugdwerk van deze kerk te organiseren. De vrouw van deze predikant verzorgt de taalles in het Tumbuka voor Martijn en Anneke. Dit gezin woont met hun kinderen enkele huizen van Martijn en Anneke vandaan. Naar Nederlands begrip zou je zeggen: ze wonen in dezelfde straat. Dit gaat in de omgeving waar Martijn en Anneke wonen niet helemaal op. De wegen zijn onverhard en bijzonder stoffig. Het is niet zoals in Nederland met overal met stenen of asfalt verharde wegen en straten. We worden door de familie hartelijk ontvangen. Het is in Malawi de gewoonte om elkaar pas in huis officieel te begroeten. Op het moment dat je zit komt men naar je toe om je te groeten. Ook de kinderen van de familie groeten ons. Dat gaat heel plechtig met een kniebuiging en het geven van een hand. De malawiaanse thee smaakt prima. Erbij worden allerlei soorten koekjes en cakejes geserveerd. Aan het einde van de middag worden we uitgeleide gedaan en loopt de familie nog een eindje met ons mee. Ook deze ontmoeting was weer heel bijzonder.

Zaterdag 13 juni 2009

Vandaag is het eerste dag van de vakantie van Martijn en Anneke. We hebben echter met elkaar besloten om nog het weekend in Ekwendeni door te brengen. Wel gaan we vandaag naar een wildpark. We bezoeken Vwaza Wildlife Reserve. We gaan op tijd weg en bereiken tegen de middag dit park. Het duurt even voordat we het wildpark mogen inrijden. We gaan eerst maar bij een hut een boterham eten. We hebben dan geluk want een poosje later doemt er niet zover van ons vandaan een kudde olifanten op. Zij lopen op enkele tientallen meters afstand aan ons voorbij en steken een doorwaadbare plaats over en verdwijnen dan in de richting van een andere deel van het wildpark. We kunnen fraaie foto’s nemen. Marije doet net of het hondjes zijn en roept steeds: waf, waf! Dat we geluk hebben blijkt wel kort daarna, wanneer een gids met een drietal toeristen aan komt lopen en vervolgens moet constateren dat de olifanten reeds uit het gezicht verdwenen zijn. Eén van de toeristen is duidelijk teleurgesteld en uit dat ook richting gids. We rijden daarna door het park om nog andere dieren te zien. We hoopten ook nog iets te zien van nijlpaarden, maar die bleven aan de andere kant van een meertje. Er was niet meer dan de contouren van deze dieren te zien. Al met al was het een prachtige belevenis en keerden we terug naar Ekwendeni.

Zondag 14 juni 2009

Deze dag werd voor ons wel heel bijzonder. ‘s Morgens stonden we vroeg op om op tijd in de kerk te zijn. Toen we tegen acht uur samen met Anneke - Martijn paste op Thomas en Marije - richting de kerk liepen kwam het gezang van het koor ons al tegemoet. De predikant preekte over het thema “Het is goed” naar aanleiding van het verhaal van Elisa bij de Sunamitische vrouw (2 Koningen 4). Na afloop van dienst moesten de leden van de wijk waartoe Anneke en Martijn behoren op het kerkplein bij elkaar komen om enkele mededelingen aan te horen. Eén van deze mededelingen was dat de kerkelijke bijdrage van hun wijk wat tegengevallen was en dat er een inspanning moest komen om het gewenste bedrag te bereiken. Hierna gingen we koffie drinken. Tijdens het koffiedrinken kregen Martijn en Anneke bezoek van het hoofd van de verpleegkunde-opleiding met zijn vrouw. Zij werden toen uitgenodigd om samen met ons naar hen toe te komen. Helaas moest dit uitgesteld worden omdat Martijn en Anneke ons nog een ander deel van Malawi wilden laten zien.

Voor de middagmaaltijd waren wij uitgenodigd bij de achterbuurvrouw van Martijn en Anneke voor een traditionele Malawiaanse maaltijd. We kregen kip met groenten en rijst geserveerd. Daarbij kregen wij ook nsima. Dat is mais op traditionele wijze bereid en die met de handen gegeten wordt. Voordat de maaltijd begint wordt er eerst handen gewassen. Dit gaat als volgt. Met een kan lauw of koud water en een schaal gaat men langs de gasten en de andere huisgenoten die mee-eten en giet het water over de handen. Nadat iedereen zijn handen had gewassen ging een neefje van elf jaar voor in gebed. Vervolgens werd de maaltijd geserveerd, die bijzonder smaakvol was. Na afloop eindigde Martijn met dankgebed. Bij het uitgeleide doen bedankten wij onze gastvrouw voor de ontvangst en de heerlijke maaltijd. We liepen vervolgens naar huis en gingen daarna samen met Anneke naar het huis van mama Ellen - de oppas voor Thomas en Marije - kijken. Zij stond ons al op te wachten aan de overkant van het ziekenhuis waar Anneke werkt. Na een kwartiertje lopen bereikten we haar huis in aanbouw. Dat zag er niet bepaald rooskleurig uit. Wegens geldgebrek wordt het huis niet afgemaakt. Hierna ging we naar haar huis in de wijk van Ekwendeni waar mama Ellen woont.

Onderweg daar naar toe zien we veel armoedige huizen. Het huis waar mama Ellen thans in woont is een huurhuis en ligt in een armoedige wijk. De omstandigheden waaronder de mensen moeten leven en wonen is niet rooskleurig. Het is voor ons eigenlijk niet voor te stellen hoe deze mensen hun dag doorbrengen. Velen hebben geen werk en zien uit naar wat voedsel om van te leven. Martijn en Anneke willen mama Ellen helpen voor zover dat in hun vermogen ligt. Dat valt echter niet mee. Voordat mama Ellen weduwe werd had ze een goed bestaan. Haar man had een baan bij de overheid en verdiende genoeg om in hun levensonderhoud te voorzien. Nadat ze echter weduwe was geworden veranderde dit voor haar en haar kinderen.

  clip_image010
  Anneke voor haar dokterskamer in het ziekenhuis.

We zijn onder de indruk gekomen van het werk van Martijn en Anneke in Malawi. Voordat we hier naartoe gingen hadden we ons wel een beeld gevormd. Het is echter anders om alles met eigen ogen te zien en het ook mee te beleven. Malawi is een mooi land met veel natuurschoon. Er is echter veel armoede. Vele inwoners hebben geen geld om zelfs in hun eerste levensbehoeften te kunnen voorzien. Vele huizen zijn schamel. Ze hebben veelal onvoldoende geld om van de gezondheidszorg gebruik te maken. De contrasten zijn enorm. Het werk dat Anneke en Martijn in Malawi doen betekent heel veel voor de plaatselijke bevolking. Daarom is het gebed voor hen zo nodig om de Heere God te vragen dat het werk van hun handen gezegend zal worden.

We zouden nog veel meer kunnen schrijven. Dat zullen we ook doen, maar deze column moeten we nu afronden. Nog een enkele dag en we moeten afscheid nemen en vliegen terug naar Nederland. Het afscheid nemen zal ons zwaar vallen. We hebben drie weken met elkaar opgetrokken en veel met elkaar gedeeld en veel van het land Malawi gezien. Het was een indrukwekkend weerzien en tevens een indrukwekkende belevenis. We hebben vele foto’s gemaakt. Aan de hand daarvan zullen we onze indrukken en ervaringen overbrengen.

Piet en Willy van den Boogaart.

maandag 15 juni 2009

Op veler verzoek: weer een poging om een foto op de weblog te krijgen

Na de diefstal en de nieuwe computer is het niet meer gelukt om foto’s gepubliceerd te krijgen. Ik doe nu een nieuwe poging.

  image
  Met (o)pa en (o)ma Van den Boogaart aan de maaltijd in Ekwendeni.

donderdag 11 juni 2009

Gastcolumn door Martijns ouders: “Een groet uit Ekwendeni, Malawi”

Martijns ouders zijn deze week bij ons op bezoek. Zij schrijven het volgende:

Donderdag en Vrijdag, 4 en 5 juni 2009

We zijn al weer een week in Malawi. Vorige week donderdag 4 juni 2009 landden we na een veilige en voorspoedige vliegreis op het vliegveld van Lilongwe. Het was een onvergetelijk weerzien met onze kinderen en kleinkinderen. De afhandeling van alle formaliteiten had nog wel wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk konden we redelijk snel onze bagage ophalen. Toen we de uitgang uitliepen waren we uitermate verblijd om Martijn en Anneke met Thomas en Marije te zien. Het was een vreugdevol moment om ze te omhelzen. Thomas was erg vrolijk en ook Marije was al gauw aan ons gewend. Toen ze in oktober vorig jaar wegging was ze nog baby, maar nu toch al een klein meisje met pretoogjes.

Nadat we op het panaroma-terras van het vliegveld wat gegeten en gedronken hadden gingen we op weg naar Nhotakota waar Martijn en Anneke aan het Lake Malawi een tweetal huisjes hadden gehuurd om een beetje aan de omstandigheden van Malawi te wennen. Nu viel dat wel mee. Het is hier in Malawi winter dus de temperaturen zijn niet heel hoog. Overdag is ongeveer 23 à 24 graden. Voor ons een heerlijke temperatuur.

Vrijdag hebben we in Nkhotakota doorgebracht waarbij we bezoek aan de ‘Pottery’ hebben gebracht. In deze pottenbakkerij wordt aardewerk gemaakt met allerlei voorstellingen uit Malawi. Heel bijzonder om dat te zien. Ook houtsnijwerk is er zien en uiteraard ook te kopen. We hebben ook gezwommen in het meer. De watertemperatuur was goed.

Zaterdag 6 juni 2009

De volgende morgen ging we op weg naar het huis van Martijn en Anneke in Ekwendeni. Voordat wij daar waren was het ver in de middag. Tussendoor hebben we de lunch gebruikt in Chintheche Inn, dat eveneens aan het Lake Malawi is gelegen in een schitterende omgeving. Het was prachtig weer en in de schaduw van de bomen dronken wij een kopje koffie en een glaasje frisdrank. Ook hebben we er gegeten.

Voordat wij naar Ekwendeni bereikten hebben we een bezoek gebracht aan Mzuzu waar we inkopen deden. We bezochten daar de markt met allerlei kraampjes en winkeltjes. Het was op zichzelf al een hele ervaring om over deze markt te lopen, waarbij allerlei geuren zich door elkaar mengden. We liepen samen met Martijn langs diverse groeten- en fruitkramen en deden  inkopen voor het weekend. Hier in Malawi kennen ze geen weegschalen. Het afmeten van de producten gaat dan ook per hoopje of per aantal. De hygiënische omstandigheden zijn ook niet altijd optimaal. Wanneer we die naast Nederlandse maatstaven zouden leggen dan zou de Voedsel- en Warenautoriteit overuren maken.

Toen we in Ekwendeni aankwamen kregen we een overzicht waar Martijn en Anneke met Thomas en Marije wonen. In Nederland hadden we uiteraard al veel foto’s hun huis en woonomgeving gezien , maar om alles in werkelijkheid te zien is toch wel heel anders. Hun woonhuis is bijzonder fraai gelegen met uitzicht op de bergen van Noord Malawi. Martijn en Anneke hebben de afgelopen maanden al veel in huis geïnvesteerd om het gerieflijk te maken. Er is veranda aangebouwd. Ook de tuin krijgt al de gewenste vorm. Er is gras gezaaid en stenen paden aangelegd. De wegen in het dorp zijn onverhard en stoffig. Alleen de hoofdwegen zijn geasfalteerd.

Zondag 7 juni 2009

De volgende dag moesten we vroeg opstaan om op tijd in de kerk te zijn. De Engelse dienst begon namelijk om acht uur ‘s morgens. De kerk, die meer dan honderd jaar geleden is gebouwd door de Schotse zendelingen, is vijf minuten lopen van Martijn en Anneke’s huis. Wat bijzonder was dat hetzelfde weekend ook Arie van der Poel van de GZB op bezoek was in Ekwendeni. In de dienst werden we gezamenlijk voorgesteld aan de plaatselijke gemeente en moesten we ook iets over onszelf vertellen. Het was een verlate Pinksterdienst en de predikant, Rev H.R. Quinn, preekte over Handelingen 2 en de betekenis van Pinksteren voor ons nu. De Pinksterdienst was verlaat omdat de vorige zondag in het teken stond van een extra kerkelijke bijdrage voor het onderhoud van de kerk en de bouw van een nieuwe pastorie. Bij het plannen van die bijzondere dienst was men even vergeten dat het Pinksteren was.

Na de dienst werden Arie van der Poel en Rev. Quinn door Martijn en Anneke voor de koffie uitgenodigd en ‘s avonds heeft Arie van der Poel ook met ons meegegeten. Tijdens de maaltijd en de koffie hadden we een geanimeerd gesprek met elkaar.

Maandag 8 juni 2009

‘s Morgens moest Anneke al vroeg aan de slag in het ziekenhuis. ‘s Middags kregen wij van haar een rondleiding. Dit was heel indrukwekkend. We bezochten alle afdelingen en werden aan diverse mensen voorgesteld. We werden getroffen door de omstandigheden waaronder het ziekenhuispersoneel hun werken moet doen. Met beperkte middelen moet Anneke haar medische zorg verlenen. Tijdens ons bezoek bleek dat de kinine bijna op was en er moest toch wel enige druk worden uitgeoefend om tijdig een voorraad medicijnen te hebben. Kinine is van levensbelang voor de bestijding van malaria. Anneke spreekt de patiënten in hun eigen taal - het Chitumbuka - aan. Dit wordt bijzonder op prijs gesteld. Op zichzelf is dit al een genezende factor, zo vertelde iemand van de leiding van de kerk.

Overigens is het ziekenhuis veel groter dan wij ons hadden voorgesteld. Het is een redelijk omvangrijk complex, waarbij ook nieuwbouw uitgevoerd wordt. Dit gaat overigens op een andere manier dan in Nederland. Soms zijn de afmetingen volstrekt niet in overeenstemming met de bouwtekening, voor zover er een bouwtekening is, en moeten gemetselde muurtjes weer afgebroken worden en opnieuw op de juiste plaats opgetrokken worden.

Voor Thomas was het een bijzondere teleurstelling dat hij niet mee mocht met de rondleiding in het ziekenhuis. Hij was ontroostbaar en mama Ellen, de oppas van Martijn en Anneke, moest hem op haar rug nemen om enigszins tot rust te laten komen. Maar bij onze terugkomst kreeg Thomas een echte doktersjas als cadeautje. Anneke had deze speciaal voor hem laten maken.

Dinsdag 9 juni 2009

Deze dag was voor ons wel heel bijzonder. We brachten samen met Martijn en Anneke een bezoek aan een Community based Child Care Centre in Jombo. Dit plaatsje ligt ongeveer 15 kilometer van Ekwendeni. We werden ontvangen door Davie Mkandawire in zijn huis. Hij gaf daar een uiteenzetting over zijn HIV/AIDS-programma. Zijn vader en moeder zijn overleden en hij is samen met zijn zuster en vier broers achtergebleven. Hij is de oudste en werden gegrepen door de hiv/aids-problematiek in zijn land. Om voorlichting te geven om dit terrein heeft hij een organisatie opgezet. ‘s Morgens en ‘s middags brachten wij een bezoek aan een drietal scholen. We werden op bijzondere wijze ontvangen en voorgesteld aan diverse personen, waaronder het head of the village. Bij het bezoek aan de eerste school werden we uitgenodigd voor de maaltijd, bestaande uit gebraden kip met rijst. Op zichzelf was de maaltijd wel smaakvol, alleen de kip was wel wat aan de taaie kant. Het is overweldigend om zo’n bezoek mee te maken. Op alle drie de plaatsen werden we met respect ontvangen en waren ze vereerd dat ze bezoek kregen. Er werd met enthousiasme over het onderwijsprogramma verteld. Diverse kinderen van verschillende leeftijden vertelden iets van het onderwijs. Aan de hand van een levensboom wordt uitdrukking gegeven van waar ze vandaan komen en wat ze van hun ouders hebben meegekregen. Zeker voor de kinderen waarvan de ouders zijn overleden. In Malawi zijn veel weeskinderen. Het is ontroerend om te zijn hoe ze hun onderwijs meemaken en beleven. Er is veel armoede. Schoolgebouwen zijn karig onderhouden en ook het bouwmateriaal is veelal niet van optimale kwaliteit. Op derde complex waar wij waren moest het kerkgebouw(tje) nodig van een nieuw dak worden voorzien. De vraag om ondersteuning is heel erg hoog. Al met al was het een indrukwekkende dag. We waren wel vermoeid toen we terug kwamen in Ekwendeni.

Tot zo ver onze belevenissen tijdens ons bezoek aan onze kinderen en kleinkinderen in Ekwendeni. Er is nog meer te vertellen. Dat komt in een vervolg op onze eerste groet uit Ekwendeni in Malawi.

Piet en Willy van den Boogaart.

dinsdag 2 juni 2009

Veel aan ons hoofd

Even een korte update van onze kant. Er waren weer veel dingen die ons bezig hielden en dan is het soms lastig de rust te vinden om dit te verwoorden.

Ten eerste ons werk. Beiden voelen we ons nog steeds erg op onze plek. Anneke worstelt nog wel regelmatig met de vraag welke taken ze wel of niet op zich moet nemen. Medisch is er genoeg te doen om haar dagen meer dan te vullen. Maar ander regelwerk moet ook gebeuren. Bijvoorbeeld medicijnen inkopen. Dat is een moeizaam proces omdat of geld het probleem is of er geen voorraden zijn bij de centrale Malawiaanse toeleverancier.

Verder werd Marije afgelopen vrijdag weer ziek met hoge koorts. Dit keer hebben we urine- en bloedonderzoek kunnen laten doen zodat we beter een diagnose konden stellen en gerichter konden behandelen. Marije lijkt een nierbekkenontsteking te hebben opgelopen. Dat maakte het nodig om haar antibiotica via een infuus te geven in het ziekenhuis. In Nederland zou dat 7 dagen opname betekenen, maar wij wonen zo dichtbij dat we gewoon één keer per dag heen en weer kunnen. Ze is er inmiddels goed van opgeknapt en klimt en kruipt weer wilskrachtig rond. Nierbekkenontsteking betekent echter wel nog verdere vervolgonderzoeken om te kijken hoe de ontsteking heeft kunnen ontstaan.

Overmorgen komen Martijns ouders. We kijken er bijzonder naar uit. We hopen hen op te halen in Lilongwe, vervolgens een dag bij Lake Malawi te ontspannen en dan naar Ekwendeni te gaan. Het lijkt ons erg leuk om bijna drie weken ons leven met hen te kunnen delen en hun Malawi te laten zien.