Ik heb weer twee ochtenden gewerkt en het gaat weer beter. Misschien wen ik er weer aan dat er allerlei dingen niet zijn. De zakken voor bloedtransfusies zijn in ieder geval weer binnen. Het blijkt nu wel dat we nog maar 4 Hepatitis B testen hebben liggen. Als die op zijn kunnen we het donorbloed niet testen en dus ook niet geven. En onze lab-technicus zit in een luxe conferentieoord een cursus te volgen. Maar ach...dit weekend heeft een kind dat het hard nodig had een bloedtransfusie kunnen krijgen. Er blijft in ieder geval nog genoeg te doen. Het voorraadbeheer systeem dat ik voor ons verlof had geïntroduceerd (maar dat nog geen wortel had geschoten) probeer ik weer nieuw leven in te blazen.
Vandaag heb ik ook weer voor het eerst een keizersnee gedaan. Dat vond ik toch ook wel weer spannend, maar het ging goed. Vooraf aan de operatie begonnen we zoals ‘gewoonlijk’ met gebed, dit keer door de moeder zelf. Later kreeg ik wel een sms van Martijn dat Ruth me nodig had. Het was maar goed dat hij die pas had verstuurd op het moment dat hij dacht dat de keizersnede wel ongeveer klaar moest zijn. Ondertussen had Ruth bij mama Ellen op de rug gezeten, die inmiddels gelukkig ook weer beter is.
1 opmerking:
Het feit dat je je blijkbaar nog moet frustreren, is waarschijnlijk ook de reden dat je nodig bent! Hang on!
Een reactie posten