Gedragen op gebed

We zijn weer in Malawi na een hele voorspoedige reis. We nemen nu even een dag tijd in Nkhoma, dichtbij de hoofdstad, om te acclimatiseren voordat we verder reizen. Letterlijk weer wennen aan de toch weer hogere temperatuur, het vroege donker zijn en het ‘beestjes water’. Maar direct genoten we ook weer van het prachtige landschap, de mooie geluiden en de sterrenhemel.

Weggaan viel ons niet mee. Enerzijds het afscheidnemen na weer een hele tijd intensief met familie en vrienden te zijn opgetrokken en een plek te hebben gehad in onze gemeente en op school. We kijken wel op hele mooie laatste ontmoetingen terug. Ook Thomas en Marije hebben heel bewust afscheid genomen (zie foto’s). Blijvende herinneringen die ze meenemen.

	Marije trakteert op haar laatste dag op “De kleine prins”.
	Thomas mocht de dag erna op school tracteren.

Maar met name het inpakken en sorteren van alle spullen die we toch weer verzameld hadden viel niet mee. Gelukkig konden we de laatste resten voor de thuisfrontcommissie achter laten. Want we waren nog niet helemaal klaar toen we – met een traan van weemoed – vertrokken naar Schiphol.

Daar duurde het bijna een uur om alle bagage ingechecked te krijgen. Gelukkig hadden we daarna ook nog echt even tijd voor familie en vrienden voordat we echt vertrokken.

In het vliegtuig vloog ook de tijd om. We hadden nog leuke boeken en speeltjes meegekregen. Thomas en Marije hebben kort geslapen en wij hebben wat gedommeld. Ruth sliep bijna steeds gedurende de reis en dronk ook goed. Dat was echt een gebedsverhoring. Alweer vroeg kwamen ze met een ontbijt langs en landden we in Kenia. Daar was de speelruimte open die we helemaal voor onszelf hadden. Martijn en ik vielen echt even in slaap en voelden ons daar heel erg door opgeknapt. Vervolgens konden we direct doorlopen voor de vlucht naar Malawi. De kinderen sliepen weer heerlijk.

Wonderlijk genoeg ging het met de bagage in Lilongwe ook heel makkelijk. Martijn haalde de koffers zo van de band. Bij customs maakten ze precies de tassen open met kinderspullen. Dan hoef je niets uit te leggen. En nadat ze hoorden dat Ruth ook Lusungu heet, hoefde er helemaal niets meer open. 

Degene die ons op kwam halen was wat vertraagd. Maar uiteindelijk had Martijn toch binnen een uur alles in de auto en een geleend aanhangwagentje. Ik zat ondertussen met de kinderen op een uitzichtterras en er was uitzonderlijk veel te zien aan helikopters en vliegtuigen. We schrokken wel weer van de verhalen van onze driver over hoe het met Malawi gaat. In een korte tijd zijn er toch veel dingen verslechterd.

In Nkhoma verblijven we twee nachten in een prachtige cottage bij vrienden. Sinds een week weer goed geslapen. Gisteren was Thomas echt verdrietig en had hij heimwee naar de vriendjes en school in Delft. Dat raakte mij dan ook weer. Gelukkig bleef hij er niet in hangen en ging later toch wel weer lekker spelen. Zulke momenten zullen we nog wel meer hebben. Marije huilt makkelijk maar speelt en klets verder ook honderduit. En Ruth slaapt veel en is gelukkig helemaal niet onrustig van de overgang. We hopen dat we zo allemaal weer klaar zijn om morgen echt naar Ekwendeni, naar huis, te gaan en te zien wie en wat daar op ons wacht.