dinsdag 31 mei 2011

Weer thuismaken in Ekwendeni

Een dag later dan gepland zijn we naar Ekwendeni doorgereden. (Plannen is hier vaak lastiger dan in Nederland want er kan zoveel tussenkomen. Nu was de reden dat Martijn last had van een buikgriep. Thomas en Marije volgden twee dagen later.)

Het was nog net licht toen we aankwamen en direct viel ons op hoe groen de tuin erbij stond. In het huis was er nagenoeg niets veranderd en Thomas en Marije liepen direct naar hun eigen kamers. We hebben de auto uitgeladen en hebben toen bij een Schotse arts gegeten. ‘s Avonds hebben we toch nog de kledingkoffers grotendeels uitgepakt. Verder hebben we de bagage gelaten voor wat het was.

Zondag vielen we direct met onze neus in de boter wat betreft de kerdienst. De nieuwe dominee werd bevestigd in een gezamenlijke Engelse enTumbuka dienst. Omdat het niet in de kerk paste werd het buiten gehouden. Wij mochten achterin het gedeelte voor de genodigden plaats nemen onder een stuk zeildoek. Ik heb het met de kinderen maar kort volgehouden, maar Martijn heeft daar bijna vijf uur gezeten.

Jammergenoeg voelde Ekwendeni zondag nog niet direct als thuis. We hadden allemaal last van vlagen van heimwee. We waren echt weer behoorlijk geworteld in Nederland in het afgelopen halfjaar en misten nu de warmte en nabijheid van familie, vrienden en gemeente. Verder was het ook weer wennen aan de beperkingen van het leven in Malawi: katoenen luiers, geen warm water, kleine ruimtes, weinig bergruimte. We vroegen ons af waar nu ons thuis was en waar we hoorden. Thomas was heel stellig: “Wij horen in Nederland, want wij spreken Nederlands.” We zitten nog even tussenin: tussen Nederland en Malawi.

Het hielp wel heel erg dat van alle kanten mensen langs zijn geweest - op gelegen en minder gelegen tijdstippen – om ons te begroeten en Lusungu te verwelkomen. Leuk om de reacties te zien. Zonder uitzondering vindt iedereen haar erg groot. Grappig, omdat we in Nederland vaak te horen kregen dat ze zo klein was.

Verder zijn we nu hard aan de slag geweest om veel op te ruimen en dingen nieuwe plekjes te geven. Dat hielp ook om het huis weer ons eigen te maken. Thomas en Marije speelden heel lekker met hun oude speelgoed en in de zandbak. Ze hielpen de tuinman met planten watergeven.Verder hebben ze weer hun oude, vertrouwde Likuni phala, de lokale maïspap, op. Ook hebben ze al twee keer leuk met een vriendje van Thomas gespeeld. Zonder veel woorden, maar wel met veel plezier.

Ik ben vandaag even naar het ziekenhuis geweest om mensen te begroeten. De begroeting van collega’s was hartverwarmend. Ik krijg er wel weer zin in om langzamerhand weer aan het werk te gaan.

Geen opmerkingen: