Bezoek van Ineke en Henny

Deze keer geen stukje van Martijn en Anneke maar van hun gasten Henny en Ineke.

	Groepsportret

We logeren nu een week hier in Ekwendeni en we genieten er erg van om bij hen te zijn. Na een lange reis van ruim 12 uur met de bus vanaf Blantyre (zuiden van Malawi) kwamen we in Mzuzu (het noorden) aan waar Martijn op ons wachtte. Toen nog 20 km naar Ekwendeni en daar was het heerlijke weerzien met de hele familie. Een heerlijk diner bij kaarslicht stond voor ons klaar. We slapen in het guesthouse omdat het huis van Martijn en Anneke maar klein is. Geen probleem. Met ons zaklampje lopen we ‘s avonds een paar minuten naar het guesthouse. Mooi om de maan te zien en ontelbaar veel sterren. Ook zijn er heel andere vogelgeluiden en natuurlijk krekels.

Thomas en Marije zijn dol op verhaaltjes en dat komt goed uit, want wij genieten daar ook van. Thomas vraagt steeds: waarom? En als het verhaaltje iets anders voorgelezen wordt vraagt hij: staat dat er echt? Hij heeft deze week al examens gehad op school en dat terwijl de school nog maar 2 weken bezig is.Marije met haar lieve hoge stemmetje zegt: hier bent ik. Ze klom deze week op de tuintafel en viel er vanaf. Nu zit haar gezicht onder de schrammen.

	Voorlezen
	Op schoot zitten

We vinden het fijn om te luisteren naar de verhalen van Martijn en Anneke. Ze weten ons heel veel te vertellen over Malawi. Fijn om te zien hoe ze zich hier op hun plek voelen. Ze komen op mij heel relaxt over. Het gaat hier nogal eens anders als je gepland hebt. Afspraken die niet doorgaan. Er was deze week vaak ‘s avonds geen water. Ook zouden we dit weekend naar het meer gaan, maar er was geen diesel te koop.

We zijn met Anneke meegelopen in het ziekenhuis. Wat ben ik trots op haar. Ze spreekt met de patiënten in Toemboeka en is heel begaan. Een nurse noemde haar een blessing for the hospital. Als Anneke vertelt dat ik haar tante ben krijg ik nog een extra hand.

Wat een andere gezondheidszorg als in NL. Met veel minder mogelijkheden tot onderzoek en een veel kleiner assortiment aan medicijnen kunnen er gelukkig toch veel mensen geholpen worden. Maar ook zijn er veel zorgen en onmogelijkheden om te helpen. We genoten van de fijne dingen. Een moeder die haar zesde kindje verwachtte kreeg een drieling. Waar ze heel blij mee was. Wat zal ze het druk krijgen om 3 kinderen borstvoeding te geven. Ook was er een andere moeder die eerder 3 doodgeboren kindjes had en nu een levend kind kreeg. We waren ook ontdaan over dingen die niet goed gingen en konden daar fijn met elkaar over praten.

Vandaag zijn we naar Mzuzu geweest en hebben in een restaurant gegeten. Echt een uitje. Anneke komt soms weken niet uit Ekwendeni. Dan is de wereld maar klein. Wat is het fijn om nieuws uit NL te horen. Zo hoorden we deze week dat onze familie weer groter geworden is door de geboorte van Loïs.

Nu staat de appeltaart in de oven en morgen is onze laatste dag hier. Maandagmorgen om 6 uur hopen we hier weg te gaan en DV dinsdagmorgen eind van de morgen weer in Rotterdam te zijn.

Heerlijk om bij Martijn en Anneke te zijn. Om te praten, te delen, te zien waar ze wonen en werken, om de mensen te ontmoeten met wie ze omgaan.

Dankbaar zijn we voor deze tijd.

Hartelijke groeten uit Ekwendeni.