Het blijft lastig waar je je grens legt. Niet geven is vaak nog moeilijker dan geven. In ieder geval geeft geven een beter gevoel. Maar wat is wijs?
Vorige week was er weer zo’n dag dat er in het ziekenhuis van verschillende kanten een beroep op me werd gedaan. Naast patiënten zien op de afdelingen, moet er ook nog weer geld geregeld worden voor medicijnen. Ik ben overigens bijzonder blij met de hulp van Colinda Bil uit Delft en met Martha Sommers, de Amerikaanse arts (met meer dan tien jaar ervaring in Malawi). Echt een gebedsverhoring.
Maar vervolgens komen er ook nog andere verzoeken op me af zoals dat er geen licht is op een afdeling, dat er geen papier is om op te schrijven. Volgens mij hoort dat niet bij mijn takenpakket, maar als ik er wat van zeg wordt het sneller geregeld, denkt de verpleegkundige (en het is nog zo ook). En verder raakte het bericht dat onze beste clinical officer zijn ontslag heeft genomen me ook echt.
Tussen de middag kwam ik moe thuis. Thomas en Marije renden op me af, wat natuurlijk erg leuk is. Twee minuten later stond er alweer iemand op de stoep om geld voor een uniform en voor kunstmest te vragen. Ik probeerde duidelijk te maken dat ik dat niet ging geven. En sowieso kwam ze op een heel verkeerd moment. Thomas merkte op: “Sommige mensen willen alles van jullie hebben”. Zo voelt dat inderdaad weleens.
Gelukkig zijn er ook veel dagen dat we veel terugkrijgen. De kunst is om het in balans te houden. Morgen gaan we er in ieder geval gezellig een dagje op uit ter ere van Marije’s verjaardag. Zo ‘tanken’ we ook weer een beetje bij.
1 opmerking:
He Anneke,
Kunstmestvoorziening lijkt me inderdaad niet iets voor jullie takenpakket. Voor scholing, noodmedicijnen en stationaries voor het ziekenhuis zul je je veel sneller geroepen voelen. Echter kunnen de kosten snel de pan uitreizen en je kunt niet voor het halve dorp de school betalen en voor het ziekenhuis alle stationary and medicijnkosten op je nemen. Daarnaast is het standaard teruggrijpen op de blanke in de maand dat het nieuwe schooljaar begint geen goed gebruik dat mensen stimuleert vooruit te plannen.
Probeer om het je wat gemakkelijker te maken een aantal richtlijnen voor jezelf en de mensen te maken. Bedenk dat soms een lening ook een goede oplossing kan zijn! Vraag ook advies aan integere lokale mensen die inzicht in de situatie van een verzoekende persoon hebben. Maak tot slot ook duidelijk dat het niet jouw eigen geld betreft en dat je het moet voorleggen aan anderen. Dit geeft je aan de ene kant tijd voor het inzamelen van achtergrondsinformatie en maakt het voor jou ook een stuk makkelijker om nee te zeggen – het was immers officieel jouw beslissing niet.
Tot slot, geef met name aan zaken waaraan je met een goed gevoel op terug kan kijken. En het is natuurlijk makkelijker om een donor voor schoolgeld te vinden dan een donor voor stationaries. Toch zou ik een uitgave die bij jou een hoop hoofdpijn kan wegnemen in je werk van harte steunen! Ook als het alleen het ‘motiveren’ van een goede CO zou betreffen.
Hartelijke groet van je collega in Tanzania,
Christian van Rij
Een reactie posten