All Nations week 3 - Thuisraken in andere culturen

Het is vrijdagavond. Na de "tea" (een typisch Engelse aanduiding voor het avondeten) hebben we nog even genoten van de heerlijke voorjaarsavond. Met het zonnige weer van de afgelopen week was het hier goed toeven in de buitenlucht. Voetballen, volleyballen, buiten lezen of gemiste lessen afluisteren.

	Volleybal kijken na de "tea" (met dank aan Willem-Henri den Hartog)

Het centrale thema van de afgelopen week was "(andere) culturen en religies". Het was erg boeiend om te horen hoe ons wereldbeeld verschilt van niet-Westerse wereldbeelden. Een interessante casus was de volgende.

Welk antwoord geef je als een moeder in een dorp in India je vraagt waarom haar kind mazelen heeft? Wij zouden zeggen: "Omdat ze een virus heeft." Voor deze moeder is dat echter geen antwoord, want waarom is dan juist háár kind en niet één van de kinderen uit het dorp getroffen? Die zitten toch ook op dezelfde school en komen toch met dezelfde virussen in aanraking?

Haar eigenlijke vraag is niet "waarom?", maar "door wie?". "Wie heeft ervoor gezorgd dat juist mijn kind ziek werd?". Want met die persoon moet zij het dan goedmaken.

	Een blik in ons leslokaal.

Vanuit ons christelijke geloof durven we niet zo makkelijk een kort antwoord te geven op de vraag "wie maakte mijn kind ziek?". De shamaan in het dorp weet het echter wèl heel zeker, of in elk geval: dat beweert hij. Hij zal al snel naam en toenaam noemen van de persoon in kwestie. Is het dan vreemd dat ze naar hèm toegaat? Ook al is ze misschien christen en zegt de kerk dat het niet mag? Als het leven van je kind op het spel staat en de kerk geen antwoord heeft op jouw vragen, wat zouden wij dan doen?

Een voorbeeld als dit leert ons dat we moeten uitkijken met onze Westerse antwoorden op vragen, of liever gezegd: dat we ons realiseren dat het typisch Westerse antwoorden zíjn. Het leert ons ook dat het enorm belangrijk is dat de kerk echte, relevante antwoorden geeft op de echte, relevante levensvragen van mensen.

	Thomas aan het spelen op de crèche.

Met Thomas gaat het - zij het met kleine stapjes- beter dan vorige week. Een gedeelte van de ochtend is hij nu alleen op de crèche. Daar zijn we erg blij om. We merken echter wel dat hij nog steeds erg moe is van die ochtenden. Hij slaapt 's middags soms van twee tot vijf. Het blijft ons veel bezig houden hoe we hem het beste kunnen helpen in deze fase. Van andere gezinnen horen we trouwens ook dat ze door hetzelfde heen zijn gegaan en dat het na een week of zes wel goedkwam. "Geduld" is in elk geval een sleutelwoord. Gelukkig zien we hem ook echt genieten. Hij vindt het bijvoorbeeld heerlijk om na het eten door de eetzaal te rennen. Hij vindt de muziekinstrumenten hier ook erg interessant en afgelopen week heeft zijn eerste "drum-les" gehad toen hij geïnteresseerd stond te kijken bij de muziekgroep die aan het oefenen was.

Marije is gefascineerd door een zogenaamde "babygym" die we hier in de kelder vonden. Het lukt haar al aardig goed om de speeltjes die eraan hangen met haar hand te raken. Het is erg leuk om zo intensief haar ontwikkeling te kunnen volgen. Goed nieuws voor ons is ook dat ze nu regelmatig de hele nacht doorslaapt. En verder heeft ze - net als Thomas - haar duim ontdekt.

	4 mei 2008 - Marije heeft haar duim ontdekt.

Wij voelen ons zelf wel al erg thuis nu. Anneke heeft viool gespeeld, afgelopen zondag in de kerk en woensdag tijdens de wekelijkse worship-service hier op de campus. Onze tutor-groep mocht die deze keer organiseren. Het was een dienst waarin we ook aandacht schonken aan de kinderen. Thomas zong daarna ook thuis nog "Higher higher (lift Jesus higher)". Verder heeft Anneke een gebedsbijeenkomst rondom HIV/AIDS voorbereid en heeft Martijn een bijbelstudie geleid. Het doet ons goed om zo iets te kunnen bijdragen.