All Nations week 4 - Over culture shock en wandelen met God

Een bijzondere ervaring was het om deze week een dag van stilte te houden, samen met alle mensen hier op All Nations. Elke collegeperiode is er één zo'n dag gepland. Een dag om te besteden aan gebed, bijbellezen en ontspanning. Bedoeld om door de hectiek heen te breken van telkens maar doorgaan met alle activiteiten waarmee ons ons leven is gevuld. Tijd om je geest tot rust te laten komen en te luisteren naar Gods stem.

	Wandelen, bijbelluisteren, bidden en genieten tijdens onze quiet day.

Wij hebben woensdag dan ook om de beurt een paar keer anderhalf uur stille tijd gehouden. Het was een prachtige zonnige dag en heerlijk om in de natuur te wandelen. We hadden gedeelten van de bijbel op onze ipod gezet (gratis te downloaden van www.faithcomesbyhearing.com). Zo konden we wandelen, bijbellezen en bidden tegelijk. Dat was een bijzondere ervaring. Sowieso is het erg goed om een keer een bijbelboek aan één stuk te horen. En biddend wandelen (of wandelend bidden) is ook een aanrader. Als letterlijke interpretatie van de uitdrukking 'wandelen met God'.

Afgelopen zondag vierden we Pinksteren in onze Anglicaanse kerk op loofafstand hier vandaan. Het was een feestelijke dienst waarin we vierden dat de Heilige Geest is gekomen en dat God door die Geest iedereen, jong en oud, man en vrouw, met zijn eigen gaven en talenten inschakelt.

	Onze kerk in Stanstead Abbots. Hij lijkt heel oud, maar dateert feitelijk uit 1881.

We voelen ons in deze kerk erg welkom en meestal drinken we na de kerkdienst nog even koffie terwijl we napraten met mensen uit de kerk. De meeste gemeenteleden zijn ouderen, maar er zijn ook een aantal jonge gezinnen en uiteraard ook altijd wel een paar studenten van All Nations. Op pinksteren deden ook 5 gemeenteleden geloofsbelijdenis.

De rest van de eerste Pinksterdag was minder feestelijk dan we in Nederland gewend zijn. Op zulke momenten missen we de gezelligheid van onze familie en vrienden en de mogelijkheden om van zo'n dag echt een feestdag te maken (bijvoorbeeld met een feestmaaltijd). Tweede Pinksterdag kennen ze hier in Engeland niet (meer). Wij hadden dus maandag gewoon een lesdag.

Deze week gingen de colleges over de verschillende wereldgodsdiensten. Daarnaast hadden we maandag nog een hele ochtend les over culture shock en hoe we daarmee om kunnen gaan. Eén van de belangrijkste advies was om al vanaf het allereerste begin de nieuwe cultuur echt in te duiken, ook al kost dat moeite om dat je de taal nog niet spreekt. Anders is de verleiding heel groot om je terug te trekken in je veilige huis en je contacten te beperken tot een groepje expats.

Een tweede belangrijk advies was om onze eigen lat wat betreft onze werkprestaties in de eerste twee jaar (wat klinkt dat lang!) niet te hoog te leggen. In een nieuwe cultuur kost het gewone leven en het wennen aan de nieuwe taal, nieuwe routines, nieuwe mensen en nieuwe normen en waarden nog heel veel tijd en energie. Als je dan van jezelf vraagt om op hetzelfde niveau te presteren als je in Nederland deed, vergroot je de risico's op stress- en gezondheidsklachten.

	Marije met één van haar bewonderaars, Dario uit Italië.

We hebben deze week weer erg genoten van Thomas en Marije. Een hoogtepunt van deze week was toen ze samen in bad zaten. Thomas gooide met een bekertje water over Marije heen. Ze vond dat zo grappig dat ze het uitschaterde van plezier. Het is erg leuk om te zien hoeveel plezier ze in elkaar hebben.

Thomas durft nog steeds niet goed alleen te zijn op de crèche. We hebben besloten daar ook maar niet meer teveel de nadruk op te leggen (voor hem en voor ons), ook in het kader van wat we leerden in het kader van culture shock: "leg de lat niet te hoog in overgangsperiodes".

Het doet ons overigens erg goed om te merken hoe we hier ook wat dat betreft worden opgevangen en begeleid. We zijn hier als gezin en Thomas heeft ook een volwaardige plaats in dit hele proces. We krijgen alle ruimte om er voor Thomas en Marije te zijn. We volgen dus nog steeds afwisselend de lessen en nemen die op, zodat de ander ze op een later tijdstip af kan luisteren.

Vervelender is dat deze week weer een keer het brandalarm afging terwijl Thomas net sliep. Voor hem een traumatische ervaring, waardoor hij nu de laatste dagen slecht slaapt en vaak huilend wakker wordt. We hopen dat dat volgende week weer wat beter gaat.