Gastblog: Impressies van onze reis en ons bezoek aan Malawi

	The Beach House

We zijn op dit moment in het Beach House bij Chinteche aan Lake Malawi. Het is een prachtig huis waar we verblijven met Martijn en Anneke, samen met onze kleinkinderen Thomas, Marije en Ruth. Het is vandaag veertien dagen geleden dat wij in Malawi aankwamen.

	Aankomst in Lilongwe, ‘s ochtends vroeg.

Het begin van ons vakantiereis had nogal wat voeten in de aarde. Dinsdagavond, 5 juni 2012, had Arnoud ons weggebracht naar Schiphol. Nadat wij waren opgestegen leek onze vliegreis voorspoedig te gaan totdat wij in de buurt van Nairobi (Kenia) kwamen. Tegen een uur of vier ‘s nachts werd in het vliegtuig omgeroepen dat wij niet konden landen in Nairobi en dat wij zouden uitwijken naar het vliegveld van Entebbe (Uganda). Wat er aan de hand was werd ons op dat moment niet duidelijk. Wat voor ons onmiddellijk wel duidelijk werd dat wanneer we niet binnen een paar uur zouden doorvliegen naar Nairobi, dat wij dan onze aansluiting zouden missen naar Lilongwe (Malawi), waar Martijn en Anneke met onze kleinkinderen ons zouden ophalen.

Na vele uren wachten en onzekerheid vertrok ons vliegtuig om omstreeks 16.00 uur (plaatselijke tijd) naar Nairobi. Daar moesten we opnieuw aansluiten in een lange rij van gestrande reizigers. Want ook andere vliegtuigen hadden die dag moeten uitwijken. Wat was er aan de hand geweest? In de vroege ochtend van 6 juni was er een vliegtuig op de landingsbaan van het vliegveld van Nairobi doorgeschoten en was deze baan langdurig gestremd geweest. Intussen hadden we diverse keren telefonisch contact gehad met Martijn en Arnoud. Ook moesten Martijn en Anneke hun verblijf in Lilongwe met een dag verlengen, wat gelukkig soepel te regelen viel.

Na weer een lange tijd wachten konden we onze reis vervolgen met het vliegtuig naar Lilongwe, waar we op donderdag 7 juni om 04.30 uur landden. Alle formaliteiten waren gauw achter de rug en toen bij de douane onze koffers werden gecontroleerd stond Martijn ons al op te wachten. Tot onze grote verrassing bleken ook Thomas en Marije er te zijn. Het weerzien was onvergetelijk. Na een bewogen vliegreis konden we ze omhelzen. Het was ruim een jaar geleden dat we ze hadden uitgezwaaid op Schiphol.

Nadat we alle koffers hadden ingeladen gingen we richting het guesthouse waar Anneke en Ruth op ons wachten. We werden hartelijk verwelkomd door Anneke en Ruth. Het was bijzonder om bij onze kinderen en kleinkinderen in Malawi te zijn. Na enkele uren geslapen te hebben ging we op weg naar Ekwendeni. In Mzuzu werden nog wat inkopen gedaan en waren we aan het eind van de middag in Ekwendeni.

De afgelopen twee weken hebben we diverse indrukken opgedaan van het werken en wonen in Malawi. We hebben een bezoek gebracht aan het ziekenhuis waar Anneke haar werk heeft. Ook de school van Thomas en Marije hebben we bezocht. Het gaat op die school iets anders toe dan in Nederland. De kinderen zitten in een kale ruimte met wat banken en stoelen. Verder is er weinig aankleding. Thomas en Marije hebben het wel naar hun zin. De school begint 's morgens om zeven uur en duurt dan tot twaalf uur. Ze worden 's morgens door Anneke naar school gebracht en tegen de middag opgehaald door mama Ellen. Daarna zijn ze vrij. Thomas krijgt ook nog Nederlandse les via de Wereldschool en Anneke en Martijn begeleiden dat. Sinds de komst van de familie Visser in Ekwendeni gaat Thomas ook een ochtend naar school bij Rianne Meerkerk die in een klein huisje naast het huis van Martijn en Anneke woont. Thomas zit dan samen met twee kinderen van de familie Visser, Neelke en Aron, in een klasje. We hebben ook een uurtje een les bijgewoond. Het is wel heel bijzonder om in Malawi een Nederlandse basisschool te hebben.

We hebben ook weer een bezoek gebracht aan het ziekenhuis waar Anneke werkt. Het is indrukwekkend om te zien onder welke omstandigheden Anneke haar werk moet doen. Bij onze komst in het ziekenhuis was het een drukte van belang. Wat was er aan de hand? Een organisatie deelde muskietennetten uit. Voordat we aan de rondleiding door het ziekenhuis begonnen, werd ze nog even bij een patiënt geroepen die een beroerte had gehad. Bij de rondleiding kwamen we langs allerlei afdelingen. Naar Nederlandse maatstaven zijn de voorzieningen uitermate gebrekkig. Er is veel werk te doen. Er zijn veel gecompliceerde bevallingen en ook de zorg voor malaria- en HIV-patiënten vergt de nodige aandacht en zorg. Ze werkt samen met een vrouwelijk arts uit Schotland, Carol Jack, en twee artsen in opleiding uit Nieuw-Zeeland, die zeven weken in Ekwendeni zijn. Ook is er een Amerikaanse arts. Anneke wordt ook nogal eens ’s nachts geroepen. Meestal voor een gecompliceerde bevalling. Afgelopen zaterdag op zondag was de betreffende bevalling zo ernstig dat in grote haast voor bloed gezorgd moest worden en werden donoren midden in de nacht opgeroepen om bloed te geven. Tijdens ons verblijf in Ekwendeni is dit diverse keren gebeurd.

	In de doksterskamer.

Vorige week bezochten wij het synodekantoor in Mzuzu, waar Martijn zijn werkruimte heeft. In vergelijking met de vorige keer is deze werkruimte aanzienlijk voller geworden, met allerlei presentaties aan de muur. Het resultaat van vele overleggen en workshops. Hij bereidt allerlei voorstellen voor om de organisatie en de betrokkenheid in de kerk te vergroten en te verbeteren. Tijdens de eerste week van ons verblijf had hij het druk met het voorbereiden van een workshop in Ekwendeni.

	Martijns kantoor in Mzuzu.

Verder hebben we een bezoek gebracht aan het nieuwe huis van mama Ellen. We werden verrast met een maaltijd, die bestond uit nsima en een groente daarbij. Als voorgerecht kregen we gepofte mais. Een hele belevenis om dit mee te maken.

We zijn opnieuw onder de indruk gekomen van het werk van Martijn en Anneke in Malawi. Vorige keer – in juni 2009 – toen we naar Martijn en Anneke, Thomas en Marije, gingen hadden we ons wel beeld gevormd. Het is echter anders om alles met eigen ogen te zien en het ook mee te beleven. Ook deze keer is dit het geval. Nu was Ruth er ook bij. In het begin van ons verblijf moest ze aan ons wennen, maar na enkele dagen we haar hartje veroverd en kwam ze spontaan naar ons toe.

	Oma leest voor aan de kleinkinderen.

Malawi is een mooi land met veel natuurschoon. Er is echter veel armoede. Vele inwoners hebben geen geld om zelfs in hun eerste levensbehoeften te kunnen voorzien. Vele huizen zijn schamel. Ze hebben veelal onvoldoende geld om van de gezondheidszorg gebruik te maken. De contrasten zijn enorm. Het werk dat Anneke en Martijn in Malawi doen betekent heel veel voor de plaatselijke bevolking. Daarom is het gebed voor hen zo nodig om de Heere God te vragen dat het werk van hun handen gezegend zal worden.

	Lake Kazuni, Vwaza National Park

Chinteche, 21 juni 2012.

Piet en Willy van den Boogaart.