Pas vroeg een collega aan mij of hij een dag vrij kon krijgen. Het voelt eigenlijk gek dat iemand die meer dan twee keer zo oud is als ik mijn toestemming moet vragen voor zoiets. Maar hij legde wel uit waarom.
Een broer van hem is een paar maanden geleden overleden. Deze broer was aardig welvarend. Nu had deze collega nog meer broers, waarvan er één op de stoep van zijn schoonzus stond om de eigendommen van zijn overleden broer op te eisen. Dit is een oud gebruik dat ‘property grabbing’ wordt genoemd. In Malawi is dit overigens verboden, maar het gebeurt toch nog regelmatig. Mijn collega vond het onacceptabel en hij wilde erheen reizen om er een stokje voor te steken.
Dat leek mij een goed idee en hij kreeg zijn dag vrij. Naderhand vertelde hij me dat het in ieder geval tijdelijk was gelukt om zijn broer tot orde te roepen.
Vrouwen en kinderen zijn vaker de dupe van culturele gebruiken. Pas kregen we een kindje in het ziekenhuis dat sinds een maand bij zijn oma verbleef. Hij was in die tijd totaal ondervoed geraakt en ziek geworden. Het wilde niet meer eten, zei men. Waarschijnlijker is dat het gewoon verwaarloosd was. Waarom het bij zijn oma was? Zijn moeder was zwanger van een volgend kindje en dan is het gebruik dat de andere kinderen naar oma gaan. Of die nu eten voor ze heeft of niet. Hartverscheurend, ook voor de moeder.
Als buitenstaander is het misschien wel makkelijk kritiek leveren op dit soort gebruiken. Maar gelukkig merk ik dat collega’s en verpleegkundigen dezelfde verontwaardiging delen. Zo vertelde de matron (verpleegkundig directeur) dat zij toen ze zwanger was van haar tweede echt moeite had gehad om haar moeder te overtuigen dat ze haar kind niet ging achterlaten. Haar moeder is toen uiteindelijk maar naar haar toe gekomen.
Helaas hebben niet alle vrouwen zoveel te zeggen. En juist dat is vaak de dieper liggende oorzaak van veel problemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten