maandag 15 februari 2010

Bedankt…

De videocamera stond in de aanslag. Met een grote glimlach ontvingen we de grote donatie: ongeveer 20 dozen vol ziekenhuis materiaal en nog wat grote apparatuur. Voor de ceremonie moest ik nog even bekijken wat voor apparatuur het was. Ik had soms werkelijk geen flauw idee. En soms wel, maar dan was ook wel duidelijk dat we het totaal niet konden gebruiken ofwel omdat het vooroorlogs was ofwel omdat het te high-tech was.  Datzelfde gold voor bijna al het materiaal in de dozen.

Het kwam via een evangelische gemeente hier, die het vanuit Amerika toegezonden had gekregen. De mensen hier dachten dat het om een geweldige donatie ging. Wat dachten de mensen in Amerika. Of hebben die niet nagedacht?

Ik schreef pas al dat geven moeilijk is. Dat geldt nog meer in het groot. We zitten hier niet op afgedankte materialen te wachten. Maar het nieuwste van het nieuwste is ook niet relevant en gaat vaak snel kapot.

Ik moest echt lachen voor de camera. Maar dat was ook wel om het hele toneelstukje. De ziekenhuis administrator (hoogste baas) dacht wel dat het om een mooie donatie ging en bedankte de donors uitvoerig. ‘It will help us to deliver our quality services’. Laten we het hopen.

1 opmerking:

inge zei

Jongens toch, wat een verhaal. Ik begrijp allen niet helemaal hoe het is gegaan. Kwamen ze het brengen en werd het ontvangst opgenomen? En wat doe je, geeft je ook nog aan dat het niet helemaal handig is, de gift?
Wij leven mee.

Inge