Opnieuw een gastcolumn, nu van Annekes ouders

Deze week zijn Annekes ouders bij ons op bezoek. Zij schreven voor ons weblog een kort verslag van hun indrukken.

Een week geleden vertrokken we naar Malawi, waar we na een voorspoedige reis aankwamen.

Vanuit het vliegtuig konden we Anneke, Martijn, Thomas en Marije al op het luchthavengebouw zien zwaaien, het vliegtuig parkeerde zo dichtbij dat zij ons de trap af zagen komen, zodat de verwelkoming meteen kon beginnen.

Zij hadden zich de dagen ervoor erge zorgen gemaakt omdat Thomas enorm grote lymfklieren in zijn hals had. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zulke grote klieren bij een kind gezien heb. Ze waren bij een kinderarts geweest, die hem antibiotica voorschreef en gelukkig reageren de klieren daar goed op.

Een gezellige reis door het mooie Malawi volgde.

Wij hadden erg uitgezien naar de hernieuwde kennismaking met Thomas en Marije. Het ijs brak al heel snel, Thomas kende ons nog en praatte honderduit en Marije deed ook alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat twee vreemde mensen meedraaiden in het gezin. Zij is een mini-mensje met een heel grappige en pittige uitstraling. We genieten erg van hen.

	Marije voorlezen uit haar nieuwe boek.
	Ondertussen wordt er gewerkt aan het kweken van de volgende generatie zendingsartsen.

We waren natuurlijk ook benieuwd naar hun huis en omgeving. Het opvallende en mooie is dat ze in een woonwijk tussen de mensen met wie ze werken wonen, zodat ze heel veel contacten hebben. De woning is vrij klein en zeker naar westerse begrippen zeer eenvoudig. Toch zijn ze er blij en tevreden mee.

Martijn besteedt veel aandacht aan de tuin en het resultaat mag er zijn, behalve groente oogst hij ook veel bewondering.

Wij slapen in een ruime leegstaande woning op een enige afstand, voorzien van alle nodige zaken, waaronder een heerlijk bed en een eigen bewaker voor de nacht.

Op zondagmorgen begon de kerkdienst al om 8 uur, het was een mooie zeer goed bezochte Heilig Avondmaalsdienst.

’s Middags de gebruikelijke zondagmiddagwandeling in de omgeving, waarbij oude Afrika herinneringen boven kwamen.

Anneke heeft deze week 4 dagen in het ziekenhuis gewerkt en ik(Piet) heb steeds met haar meegelopen. Heel bijzonder om je dochter aan bekend werk te zien. Ze is erg geduldig, vriendelijk en toegewijd, kortom een hoog tante Ineke gehalte (als 2 mensen dit als een compliment opvatten is dat precies de bedoeling). Iemand noemde haar ‘a blessing for the hospital”.

Op maandagmiddag heeft ze ons samen een rondleiding gegeven.

Ze is de enige arts, dus werk in overvloed. Gelukkig kent men hier medical officers, een soort HBO artsen, die veel en soms heel goed werk doen.

Met de kinderen heeft Anneke ons een dagje meegenomen naar Mzuzu, de grotere plaats in de buurt, voor weer een duik in het echte Afrika.

Martijn heeft ons ook een goede indruk van zijn werk gegeven, opvallend hoe hij in betrekkelijk korte tijd al zo goed ingewerkt lijkt en heel veel goede contacten opgebouwd heeft.

Indrukkendwekkend vonden we ook het bezoek aan de wekelijkse bijbelkring en bezoek van en aan vrienden.

	Bezoek van bevriende buren.