Gastcolumn door Martijns ouders: “Een groet uit Ekwendeni, Malawi”

Martijns ouders zijn deze week bij ons op bezoek. Zij schrijven het volgende:

Donderdag en Vrijdag, 4 en 5 juni 2009

We zijn al weer een week in Malawi. Vorige week donderdag 4 juni 2009 landden we na een veilige en voorspoedige vliegreis op het vliegveld van Lilongwe. Het was een onvergetelijk weerzien met onze kinderen en kleinkinderen. De afhandeling van alle formaliteiten had nog wel wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk konden we redelijk snel onze bagage ophalen. Toen we de uitgang uitliepen waren we uitermate verblijd om Martijn en Anneke met Thomas en Marije te zien. Het was een vreugdevol moment om ze te omhelzen. Thomas was erg vrolijk en ook Marije was al gauw aan ons gewend. Toen ze in oktober vorig jaar wegging was ze nog baby, maar nu toch al een klein meisje met pretoogjes.

Nadat we op het panaroma-terras van het vliegveld wat gegeten en gedronken hadden gingen we op weg naar Nhotakota waar Martijn en Anneke aan het Lake Malawi een tweetal huisjes hadden gehuurd om een beetje aan de omstandigheden van Malawi te wennen. Nu viel dat wel mee. Het is hier in Malawi winter dus de temperaturen zijn niet heel hoog. Overdag is ongeveer 23 à 24 graden. Voor ons een heerlijke temperatuur.

Vrijdag hebben we in Nkhotakota doorgebracht waarbij we bezoek aan de ‘Pottery’ hebben gebracht. In deze pottenbakkerij wordt aardewerk gemaakt met allerlei voorstellingen uit Malawi. Heel bijzonder om dat te zien. Ook houtsnijwerk is er zien en uiteraard ook te kopen. We hebben ook gezwommen in het meer. De watertemperatuur was goed.

Zaterdag 6 juni 2009

De volgende morgen ging we op weg naar het huis van Martijn en Anneke in Ekwendeni. Voordat wij daar waren was het ver in de middag. Tussendoor hebben we de lunch gebruikt in Chintheche Inn, dat eveneens aan het Lake Malawi is gelegen in een schitterende omgeving. Het was prachtig weer en in de schaduw van de bomen dronken wij een kopje koffie en een glaasje frisdrank. Ook hebben we er gegeten.

Voordat wij naar Ekwendeni bereikten hebben we een bezoek gebracht aan Mzuzu waar we inkopen deden. We bezochten daar de markt met allerlei kraampjes en winkeltjes. Het was op zichzelf al een hele ervaring om over deze markt te lopen, waarbij allerlei geuren zich door elkaar mengden. We liepen samen met Martijn langs diverse groeten- en fruitkramen en deden  inkopen voor het weekend. Hier in Malawi kennen ze geen weegschalen. Het afmeten van de producten gaat dan ook per hoopje of per aantal. De hygiënische omstandigheden zijn ook niet altijd optimaal. Wanneer we die naast Nederlandse maatstaven zouden leggen dan zou de Voedsel- en Warenautoriteit overuren maken.

Toen we in Ekwendeni aankwamen kregen we een overzicht waar Martijn en Anneke met Thomas en Marije wonen. In Nederland hadden we uiteraard al veel foto’s hun huis en woonomgeving gezien , maar om alles in werkelijkheid te zien is toch wel heel anders. Hun woonhuis is bijzonder fraai gelegen met uitzicht op de bergen van Noord Malawi. Martijn en Anneke hebben de afgelopen maanden al veel in huis geïnvesteerd om het gerieflijk te maken. Er is veranda aangebouwd. Ook de tuin krijgt al de gewenste vorm. Er is gras gezaaid en stenen paden aangelegd. De wegen in het dorp zijn onverhard en stoffig. Alleen de hoofdwegen zijn geasfalteerd.

Zondag 7 juni 2009

De volgende dag moesten we vroeg opstaan om op tijd in de kerk te zijn. De Engelse dienst begon namelijk om acht uur ‘s morgens. De kerk, die meer dan honderd jaar geleden is gebouwd door de Schotse zendelingen, is vijf minuten lopen van Martijn en Anneke’s huis. Wat bijzonder was dat hetzelfde weekend ook Arie van der Poel van de GZB op bezoek was in Ekwendeni. In de dienst werden we gezamenlijk voorgesteld aan de plaatselijke gemeente en moesten we ook iets over onszelf vertellen. Het was een verlate Pinksterdienst en de predikant, Rev H.R. Quinn, preekte over Handelingen 2 en de betekenis van Pinksteren voor ons nu. De Pinksterdienst was verlaat omdat de vorige zondag in het teken stond van een extra kerkelijke bijdrage voor het onderhoud van de kerk en de bouw van een nieuwe pastorie. Bij het plannen van die bijzondere dienst was men even vergeten dat het Pinksteren was.

Na de dienst werden Arie van der Poel en Rev. Quinn door Martijn en Anneke voor de koffie uitgenodigd en ‘s avonds heeft Arie van der Poel ook met ons meegegeten. Tijdens de maaltijd en de koffie hadden we een geanimeerd gesprek met elkaar.

Maandag 8 juni 2009

‘s Morgens moest Anneke al vroeg aan de slag in het ziekenhuis. ‘s Middags kregen wij van haar een rondleiding. Dit was heel indrukwekkend. We bezochten alle afdelingen en werden aan diverse mensen voorgesteld. We werden getroffen door de omstandigheden waaronder het ziekenhuispersoneel hun werken moet doen. Met beperkte middelen moet Anneke haar medische zorg verlenen. Tijdens ons bezoek bleek dat de kinine bijna op was en er moest toch wel enige druk worden uitgeoefend om tijdig een voorraad medicijnen te hebben. Kinine is van levensbelang voor de bestijding van malaria. Anneke spreekt de patiënten in hun eigen taal - het Chitumbuka - aan. Dit wordt bijzonder op prijs gesteld. Op zichzelf is dit al een genezende factor, zo vertelde iemand van de leiding van de kerk.

Overigens is het ziekenhuis veel groter dan wij ons hadden voorgesteld. Het is een redelijk omvangrijk complex, waarbij ook nieuwbouw uitgevoerd wordt. Dit gaat overigens op een andere manier dan in Nederland. Soms zijn de afmetingen volstrekt niet in overeenstemming met de bouwtekening, voor zover er een bouwtekening is, en moeten gemetselde muurtjes weer afgebroken worden en opnieuw op de juiste plaats opgetrokken worden.

Voor Thomas was het een bijzondere teleurstelling dat hij niet mee mocht met de rondleiding in het ziekenhuis. Hij was ontroostbaar en mama Ellen, de oppas van Martijn en Anneke, moest hem op haar rug nemen om enigszins tot rust te laten komen. Maar bij onze terugkomst kreeg Thomas een echte doktersjas als cadeautje. Anneke had deze speciaal voor hem laten maken.

Dinsdag 9 juni 2009

Deze dag was voor ons wel heel bijzonder. We brachten samen met Martijn en Anneke een bezoek aan een Community based Child Care Centre in Jombo. Dit plaatsje ligt ongeveer 15 kilometer van Ekwendeni. We werden ontvangen door Davie Mkandawire in zijn huis. Hij gaf daar een uiteenzetting over zijn HIV/AIDS-programma. Zijn vader en moeder zijn overleden en hij is samen met zijn zuster en vier broers achtergebleven. Hij is de oudste en werden gegrepen door de hiv/aids-problematiek in zijn land. Om voorlichting te geven om dit terrein heeft hij een organisatie opgezet. ‘s Morgens en ‘s middags brachten wij een bezoek aan een drietal scholen. We werden op bijzondere wijze ontvangen en voorgesteld aan diverse personen, waaronder het head of the village. Bij het bezoek aan de eerste school werden we uitgenodigd voor de maaltijd, bestaande uit gebraden kip met rijst. Op zichzelf was de maaltijd wel smaakvol, alleen de kip was wel wat aan de taaie kant. Het is overweldigend om zo’n bezoek mee te maken. Op alle drie de plaatsen werden we met respect ontvangen en waren ze vereerd dat ze bezoek kregen. Er werd met enthousiasme over het onderwijsprogramma verteld. Diverse kinderen van verschillende leeftijden vertelden iets van het onderwijs. Aan de hand van een levensboom wordt uitdrukking gegeven van waar ze vandaan komen en wat ze van hun ouders hebben meegekregen. Zeker voor de kinderen waarvan de ouders zijn overleden. In Malawi zijn veel weeskinderen. Het is ontroerend om te zijn hoe ze hun onderwijs meemaken en beleven. Er is veel armoede. Schoolgebouwen zijn karig onderhouden en ook het bouwmateriaal is veelal niet van optimale kwaliteit. Op derde complex waar wij waren moest het kerkgebouw(tje) nodig van een nieuw dak worden voorzien. De vraag om ondersteuning is heel erg hoog. Al met al was het een indrukwekkende dag. We waren wel vermoeid toen we terug kwamen in Ekwendeni.

Tot zo ver onze belevenissen tijdens ons bezoek aan onze kinderen en kleinkinderen in Ekwendeni. Er is nog meer te vertellen. Dat komt in een vervolg op onze eerste groet uit Ekwendeni in Malawi.

Piet en Willy van den Boogaart.