Een goed begin

We kijken terug op een prachtige en intensieve week. Op weg naar de dainikol (dining hall) groet Thomas andere studenten met "morning". Zo hebben we allemaal al aardig onze draai gevonden in het leven hier. Het doet ons goed om tijd te hebben als gezin samen, maar ook tijd voor bezinning en gebed. We merken dat er allerlei vragen opkomen over het wat en waarom van ons weggaan. In de gesprekken met elkaar, met anderen, de lessen en het lezen van boeken proberen we te zoeken naar antwoorden.

	2x per dag eten we in de dining hall.

Zo ontmoetten we Ruth, een vrouw die hier haar Master-scriptie schrijft over de afhankelijkheid van het Westen van de theologische hogeschool in Malawi waar zij werkt. Door de geschiedenis (kolonialisme) en door gebrek aan middelen blijft dit instituut voor haar financiering, maar ook voor haar theologie-beoefening afhankelijk van donoren. Kunnen wij hen helpen om zelfstandiger te worden of is dit niet mogelijk? Moeilijke vragen waar wij ook mee te maken zullen krijgen. Ze heeft ons in elk geval een avond bijgepraat over haar ideeën en bevindingen.

De lessen van onze Enroute-cursus stonden deze week veelal in het teken van "Wie ben ik?". We keken hiernaar vanuit de Bijbel en vanuit de psychologie. Het was leuk om te ontdekken dat Martijn en ik soms veel verschillen in werkwijze en in onze rollen binnen een team. Als het goed is kunnen we elkaar mooi aanvullen.

Vandaag hadden we een leerzame les over transition. We leerden dat het "weggaan" meerdere fasen heeft waar wij - en de mensen om ons heen - doorheen moeten. Als we afscheidnemen van onze vertrouwde omgeving en beginnen in een cultuur waar we de regels nog niet kennen en mensen ons nog niet kennen, brengt dit bij tijden heftige gevoelens met zich mee. Dat ervaren we nu ook al. We hopen dat we hier straks beter mee om kunnen gaan doordat we ons daar nu al bewust van zijn.

	Anneke leest over "transition".

We ervoeren het als een gebedsverhoring dat het deze week zo goed ging met Thomas. Hij speelde echt lekker bij de "Chico's", zijn crèche. Jammergenoeg heeft hij nu het vervelende verkoudheidsvirus van Marije overgenomen en is hij de laatste twee dagen thuisgebleven. We merken dat het hem allemaal veel energie kost. Daarbij is hij nu ook erg bang van het brandalarm dat gisteren afging. We proberen hem hierin zo goed mogelijk te begeleiden. Willen jullie speciaal ook voor hem bidden.

Marije (Mariah) is hier al een bekendheid en maakt het college-leven grotendeels mee vanuit de draagdoek. Telkens horen we bewonderende opmerkingen. Zelf is ze druk bezig met het ontdekken van haar handen en het maken van kleine geluidjes. Voor haarzelf is de wereld nog niet veel groter dan ons gezin.

	Marije met haar bewonderaars.