World AIDS Day: volhouden!

Op de één of andere manier heb ik het gevoel dat de afgelopen tijd de aandacht voor HIV&AIDS aan het verminderen is. Ik kan er niet precies de vinger op leggen, maar er lijkt een soort gevoel van “dat weten we nu wel” te ontstaan. Misschien projecteer ik mijn eigen gevoel op anderen en klopt het helemaal niet met de werkelijkheid.

	Een groep vrouwen met HIV zingt en danst tijdens Wereld AIDS dag.

Het nieuws over HIV&AIDS heeft twee kanten. Enerzijds is er het beeld van successen: minder nieuwe infecties per jaar en minder doden door AIDS. Dat wekt de indruk: AIDS is op zijn retour.Anderzijds komt er (daardoor? en door de global financial crisis) wereldwijd minder geld beschikbaar voor HIV&AIDS. En dat is gevaarlijk omdat het huidige succes gebouwd is op een fundament van gratis medicijnen. Gratis voor de HIV-patiënten welteverstaan. Maar niet voor de gemeenschap wereldwijd. En aangezien medicijnen levenslang gebruikt moeten worden, is het belangrijk dat er ook financiering is voor de lange termijn. “Volhouden” is dus het motto.

Bovendien zijn er weliswaar successen, maar het aantal nieuwe infecties per jaar is nog steeds niet nul. En het aantal doden is nog steeds niet nul. En de discriminatie is nog steeds niet nul. En ‘getting to zero’ in alle drie deze gebieden is de nieuwe doelstelling van het wereldwijde HIV&AIDS beleid.

Die doelstellingen vergen volhouden van wat is begonnen. Feit is dat bijna iedereen in Malawi nu wel weet dat HIV bestaat en gevaarlijk is. Feit is ook dat zonder gedragsverandering het aantal nieuwe infecties per jaar niet had kunnen dalen. Er is dus wel wat gebeurd de afgelopen jaren. Maar feit is ook dat er nog heel veel te winnen is: gisteren hoorde ik dat maar liefst 50% van de mensen met HIV nog niet weet dat ze het hebben. Omdat ze zich niet hebben laten testen.

Tijdens de Wereld AIDS dag viering in Ekwendeni stond er een mobiele unit waar je kon laten testen op HIV. Voor veel mensen is een mobiele unit aantrekkelijk omdat ze het gevoel hebben dat ze dan anoniemer zijn dan in het ziekenhuis. Overigens zag ik alleen vrouwen in de rij staan… Nog een anecdote. Ik zag een vrouw terugkomen uit de unit met een poster. Ze kwam in de rij naast me zitten. Ze liet de vrouw naast haar de poster zien ze had gekregen na de test. 5 minuten laten zag ik ook haar buurvrouw naar de mobiele unit lopen. Wat motiveert mensen om zich te laten testen? Het zal een complexe mix zijn…

Het is dus nodig om vol te houden. Doorgaan met wat goed is en vernieuwen waar nodig. De kerk speelt een belangrijke rol in het werk om HIV-infecties te voorkomen en HIV-patiënten in leven te houden. Maar onze HIV&AIDS-afdeling krijgt in de praktijk steeds minder geld om projecten uit te voeren. De bestaande donoren, nationaal en internationaal, trekken zich terug. Dat baart zorgen. Want zonder projecten is het moeilijk om de opgebouwde expertise en netwerken van duizenden vrijwilligers vast te houden.

Gelukkig kan het ziekenhuis in Ekwendeni nog wel doorgaan met het uitbreiden van het aantal patiënten dat HIV-medicijnen kan krijgen. Anneke is daar actief bij betrokken. Maar zoals gezegd: die medicijnen zijn alleen beschikbaar dankzij internationale hulp. Als die hulp stopt, stopt ook de medicatie en lopen patiënten grote risico’s. Volhouden dus in Europa en de VS!

Overigens: Malawi probeert natuurlijk ook zelf bij te dragen aan de financiering. Een parlementslid heeft bijvoorbeeld voorgesteld om alcohol extra te belasten en de opbrengsten daarvan te gebruiken voor HIV-programma’s. Ik heb nog niet gehoord of het is aangenomen, maar een goed idee is het wel.

Wereld AIDS dag is jaarlijks een belangrijk moment om de aandacht voor HIV&AIDS vast te houden. Voor Malawi vond de landelijke viering van de Wereld AIDS dag dit jaar plaats in Ekwendeni. Hieronder een beeldverslag.

	Meer dan duizend mensen bezochten de landelijke Wereld AIDS dag viering in Ekwendeni. Genodigden mogen onder tenten zitten.
	De rest zit op het middenterrein of staat eromheen. Op de voorgrond de meiden van de middelbare meisjesschool van de kerk die vrij hadden gekregen om erbij te kunnen zijn.
	Een programma vol speeches van en voor hoogwaardigheidsbekleders.
	Maar ook zingende en marcherende schoolkinderen (van de basisschool!)
	De minister van gezondheidszorg was er ook. Hier wordt ze geinterviewd door de Malawiaanse tv.