Wij hebben de draad van het ‘gewone’ leven weer opgepakt na een prachtige periode met vrienden. Het was heerlijk om ons leven even te delen: het mooie van ons leven en werk, de prachtige natuur hier, maar ook de frustraties en de spanningen. Ze hebben beide kanten gezien en meegemaakt. Dat versterkt de onderlinge band. Nadat ze vertrokken waren voelden we allemaal echt dat we hen misten. Nu hebben we weer een paar dagen naast ons werk school gedaan en gespeeld en is het zo ook weer goed. Maar Marije zei vandaag nog wel even terloops dat ze verdrietig was dat Nathan en Hannah weer in Nederland zijn.
Martijn heeft vandaag een vergadering gehad met de Planning Committee, waaraan hij – samen met collega’s - verantwoording aflegt over de uitvoering van het beleidsplan van de kerk. Vandaag bespraken ze in detail allerlei kerkorde-wijzigingen die het werk van ouderlingen en diakenen effectiever moeten maken. Het is altijd weer een mijlpaal als dat achter de rug is.
Gesprek van de dag is wel de demonstraties die gepland zijn voor volgende week. We merken dat mensen het echt spannend vinden. Zelf kregen we het advies van het Nederlandse consulaat om die dagen binnen te blijven. We maken ons zorgen om hoe het met Malawi gaat op dit moment.
 | |
 | |
| Waar tref je een prachtige camping aan met zeeën van ruimte en een prachtig uitzicht direct aan het strand? | |
 | |
| De kinderen speelden eindeloos met elkaar | |
 | |
 | |
 | |
| Daarna twee dagen naar Nyika National Park. We hebben prachtige dieren gezien in een uniek landschap. Ook zelf een aantal wandelingen gemaakt. | |
 | |
| Op de laatste dag hebben we gegeten bij mama Ellen thuis. We kijken aandachtig hoe ze nsima (maispap) klaarmaakt. Van de kinderen vond alleen Ruth het lekker. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten