November en december 2010 in Nederland

We zijn alweer anderhalve maand in Nederland. We genieten van ons (ruime!) huis in Delfgauw en zijn blij met het ritme dat we hebben kunnen opbouwen.

Thomas gaat naar groep 2 in de Prins Mauritsschool in Delft. Marije gaat daar twee dagen per week naar de peuterspeelzaal. Ze genieten er allebei erg van. Voor Thomas was het wel wennen met allemaal nieuwe kinderen in de klas en allerlei nieuwe werkvormen. Maar hij voelt zich veilig en na een tijdje de kat uit de boom te hebben gekeken komt hij steeds meer los. Er zijn ook al een aantal schoolvriendjes wezen spelen.

	Thomas in zijn nieuwe klas.
	Een dag later ging Marije voor het eerst naar de peuterspeelzaal.
	Thomas werkte de eerste week thuis af en toe ook nog aan wat huiswerk dat hij vanuit Malawi heeft meegekregen om te zorgen dat hij bij terugkomst “bij” is met zijn oude klas.

Thuis spelen de kinderen veel samen. Dat is niet veranderd sinds Ekwendeni. Het is leuk om ze samen bezig te zien. We hebben veel speelgoed te leen gekregen van gemeenteleden in Delft en dat wordt allemaal volop benut. Thomas speelt graag met zijn boormachine en tekent en schrijft allerlei dingen op het schoolbord. Marije houdt heel erg van puzzelen en kan dat ook al best goed.

	Marije houdt erg van puzzelen.
	Samen kleuren op het schoolbord
	Marije is trots op haar resultaat
	En Thomas op het zijne.

Anneke werkt één dag in de week in ‘t Lange Land ziekenhuis in Zoetermeer op de kinderafdeling. Het werken in de Nederlandse setting is enerzijds heel vertrouwd en anderzijds ook wel wennen, met name door grote hoeveelheden onderzoeken die hier worden uitgevoerd om de onderste steen boven te krijgen. In Malawi zou je sneller geneigd zijn om te zeggen: als het verder goed met iemand gaat, waarom zou je dan die éne afwijkende bloedwaarde nog helemaal willen uitpluizen?

Martijn werkt vier dagen per week aan het begeleiden van projecten in Malawi. Dat gaat met telefoon, skype en email best heel goed. Alleen bij onverwachte dingen is het soms weleens lastig dat je niet even bij wat collega’s kunt binnenstappen om zaken recht te zetten. Op 4 december was er een belangrijke vergadering waarop de plannen van de kerk voor 2011 moesten worden goedgekeurd. Het zijn 24 projecten geworden, variërend van het maken van een goedkope editie van de Chitumbuka-bijbel tot het uitrollen van de website van de kerk naar alle afdelingen. Martijn heeft in november en begin december veel tijd gestoken in het schrijven en finetunen van projectplannen, budgetten en tijdlijnen. In december heeft hij ook nog een 4-daagse cursus gevolgd ter voorbereiding op een training voor kerkleiders die hij volgend jaar zal gaan organiseren. Daar heeft hij via de GZB financiering voor gekregen. De komende maanden zal hij gebruiken om veel van het trainingsmateriaal alvast te produceren.

	Ingespannen wachten op Sinterklaas die op school komt.
	En natuurlijk thuis zwarte piet spelen.

Ondertussen vierden we Sinterklaas in Nederland. Voor Thomas en Marije voor het eerst dat ze het bewust meemaakten. Een hele belevenis dus. Toen Sinterklaas op school in zijn klas kwam moest hij wel een beetje huilen. “Het is ook voor het eerst dat ik hem zie”, zei hij tegen de juf toen hij bij haar op schoot zat.

	Samen na de vier Adventskaarsen nu ook de Kerstkaars aansteken.
	Kerstdiner als gezin.

Inmiddels zijn de Sinterklaasliedjes verdreven door de kerstliederen. Het is leuk via de kinderen nieuwe, moderne kerstliedjes te leren: “Heel gewoon”, “Blijf bij Maria, Jozef” . Op 24 december was in Delft voor het eerst een kinderkerst”nacht”dienst georganiseerd. Daar zijn we samen heen geweest. Thomas en Marije genoten van de vuurkorven buiten, de zee van kaarsjes binnen, het beeldverhaal en de liederen (al vond Marije de versterking wat te hard: “word ik eigenlijk doof van”). Kerst zelf hebben we als gezin thuis gevierd. Tweede kerstdag zijn we in Oud-Beijerland naar de kerk geweest en hebben we genoten van een kerstdiner met Martijns familie.

	Heel veel dingen voor het eerst waaronder ook: sneeuwballen!
	Als je je maar warm aankleedt.
	Thomas kan ook voor het eerst sleeën op ijs. Voor neef Pieter uit Zimbabwe is het ook voor het eerst. Ze worden getrokken door opa Snoep en neef Mart.

Annekes verjaardag hebben we in Scheemda bij Annekes ouders gevierd. We waren bijna helemaal compleet, nu ook Herman en Huibke uit Zimbabwe waren aangekomen. In het hoge noorden was het ijs nog sterk genoeg om ‘s middags met de kinderen te kunnen schaatsen. Dus dat hebben we ook nog even kunnen doen.

Al met al komen we veel meer tot rust dan tijdens ons verlof. Toen was ons leven erg hectisch met bijna elke dag bezoeken aan familie en vrienden. Nu hebben we veel meer een vast ritme. Het is goed om hier te zijn. Het gaat goed met de zwangerschap: het kindje groeit goed en Anneke voelt zich goed. We hopen en bidden dat het zo zal blijven de komende weken.

Tot slot nog wat foto’s uit de laatste weken:

	Familieportret op het strand bij Wassenaar.
	Thomas houdt van hoge dingen afspringen.
	Voor ons exotische beelden: in de sneeuw met een slee.
	Martijn probeert of hij nog kan schaatsen.
	Samen spelen met vriendjes: Marije met Hannah, Thomas met Nathan.
	Samen fietsen.