Eén keer per jaar organiseert het ziekenhuis een speciale dag rondom tuberculose . Elk jaar wordt er een ander dorp voor uitgekozen als locatie voor de festiviteiten. Tuberculose wordt hier chikhoso chikulu genoemd, ofwel de grote verkoudheid. Mensen weten er veel van, maar er heersen ook veel taboes omheen. Sommigen denken dat je er per definitie aan dood gaat. Zeker omdat het sterk wordt geassocieerd met HIV en AIDS.
De TB officer had gevraagd of ik de guest of honour wilde zijn. Een eer waar je niet voor kunt bedanken. Het was ongeveer een uur rijden over hobbelige wegen en gammele bruggen met een volgeladen auto. Toen we aankwamen werden we tegemoet gedanst door traditionele Ngoni dansers. De stemming zat er direct goed in. In zo’n dorp gebeurt er niet vaak zoiets, dus jong en oud kwamen kijken. Het programma begon natuurlijk met een gebed door een lokale ouderling. Verder werd er veel gezongen en gedanst, met telkens informatie over tuberculose er doorheen. We riepen mensen op om als ze drie weken hoesten hun sputum (‘ophoest-sel’ zou Thomas zeggen) in het dorp zelf in te leveren. Daar wordt het dan door de TB officer opgehaald en vervolgens in het ziekenhuis onderzocht.
Het dorp zelf had twee drama groepjes die elk een drama stuk opvoerden over tuberculose. Mensen lagen dubbel van het lachen. Vervolgens mochten ik en de village headman een toespraak houden. Dit dorp weet nu in ieder geval wat tuberculose is en wat ze eraan kunnen doen. Het was bemoedigend om hun eigen betrokkenheid te zien.
 | |
| Toen we aankwamen werden we tegemoet gedanst door traditionele Ngoni dansers. | |
 | |
 | |
| Vol aandacht voor drama uit eigen dorp |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten