2008: Waardevol en kwetsbaar

Voor ons was 2008 een bijzonder jaar. Een jaar vol memorabele momenten:

januari	Marije geboren
februari	Presentaties in Oud-Beijerland en Delft
maart	Afronden werk Martijn
april	Naar Engeland voor 10 weken training
mei	Huis verkocht
juni	Afronden training in Engeland
juli	Verhuizen spullen naar Malawi
augustus	Naar Utrecht voor 3 weken opleiding
september	Afscheid van huis, familie en vrienden
oktober	Uitzending naar Malawi. Verblijf in Guesthouse
november	Naar ons eigen huis. Anneke begint met werken
december	Thuis raken

Terugkijkend komen bij ons nu twee kernwoorden naar boven: waardevol en kwetsbaar.

Waardevol omdat we in het traject van afscheid nemen gemerkt hebben hoe waardevol en dierbaar de mensen om ons heen zijn. En hoe waardevol en dierbaar onze vertrouwde plekken waren. We merkten dat niet alleen in het afscheid nemen, maar ook en juist in het meeleven dat we ervaren nu we hier in Malawi aan het landen zijn. Het is hartverwarmend: die betrokkenheid in mails, kaartjes, smsjes en telefoontjes.

We merken ook dat we juist in de dierbare dingen kwetsbaar zijn. Speciaal in onze kinderen. Als het goed gaat met hen, gaat het goed met ons. Zijn zij ziek of zitten ze niet goed in hun vel, dan hebben wij het te kwaad.

Hoe kwetsbaar je bent, merk je als je ergens nieuw begint nog zonder eigen plek en nog zonder mensen om op terug te vallen. We zijn dan ook heel erg blij dat we de afgelopen 3 maanden een begin hebben kunnen maken met het opbouwen van een nieuw thuis en van nieuwe relaties.

En dan blijft het confronterend om voortdurend te merken hoe kwetsbaar de mensen om ons heen in Malawi zijn. Anneke ziet het dagelijks in het ziekenhuis. Gisteren (30 december 2008) merkten we het ook hier in de gemeenschap in Ekwendeni. We werden getroffen door noodweer. Vele huizen hebben grote schade opgelopen.

Ook onze watchman werd zwaar getroffen: zijn hele dak ging eraf. Gisteravond hebben we nieuwe woonruimte gevonden en heb ik hem geholpen met het verhuizen van zijn (natte!) bezittingen. Maar we kunnen niet iedereen helpen: alle buren om hem heen hadden hetzelfde probleem, maar zij moesten gewoon met hun gezinnen onder de blote hemel  slapen. Vanochtend begreep ik dat ook een deel van het dak van onze tuinman eraf is. En bij mama Ellen is een deel van de muur van haar woning-in-aanbouw ingestort. Wijzelf zijn gelukkig van grote problemen gevrijwaard gebleven.

Op dit soort momenten merk je hoe kwetsbaar het evenwicht is waar de meeste mensen in leven. Als er een ramp gebeurt, zoals gisteren, is er geen enkele buffer om de gevolgen op te vangen. Privé niet en ook niet bij de overheid. Als het dak stuk is, moet je het zelf zien te repareren met wat ervan is overgebleven. Geld om dingen te vervangen is er niet.

Dat soort dingen weet je op zich wel, maar als je het om je heen ziet gebeuren en als je ziet wat het betekent voor de mensen - hoe uitzichtloos hun situatie er onmiddellijk door geworden is - bekijk je het met andere ogen. "Het spreekt vanzelf dat we ze niet meer eender vinden" (Pascal, Gedachten, nr.124)

Tot slot, hieronder nog een kort beeldverslag van de afgelopen dagen.

	25 december - Kerstdiner met z'n 4-en thuis (menu: soep - lasagne - ijs).
	Op kerstdag was het regenachtig weer, maar we zijn ' s middags nog wel even op bezoek geweest bij een HIV/AIDS-weduwe met haar kinderen. Een wandeling van 1,5 uur.
	26 december - Kerstdiner met de mensen die bij ons in en om het huis werken.
	27 december - Annekes verjaardag vierden we met een dagje naar het meer.
	Marije vond het heerlijk om in het zand te spelen.
	Thomas was niet uit het water te slaan. Hier eet hij de patat die we anderhalf uur na onze bestelling kregen geserveerd.
	30 december was het noodweer in Ekwendeni. Het is op de landelijke radio geweest. Bij ons viel de schade mee, al had het erger kunnen zijn als deze grote tak op ons dak in plaats van ernaast was gevallen.
	Bij de overburen klapte het dak open. Hier zijn de buurjongens net bezig om het, zo goed en zo kwaad als het ging, weer terug te vouwen.