tag:blogger.com,1999:blog-1709697357132611782024-02-07T13:19:28.123+02:00Bewogen met MalawiMartijn en Anneke van den Boogaart zijn medio 2008 uitgezonden naar Malawi.
Op deze blog houden ze u op de hoogte van de ontwikkelingen in hun leven.Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.comBlogger187125tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-21802672023342736452016-05-19T21:48:00.001+02:002016-05-19T21:48:38.534+02:00Een nieuwe start in de Wanangwa clinicOnze droom is werkelijkheid geworden. De HIV kliniek, Wanangwa clinic genaamd, is geopend. God dank.<br />
<br />
Voor mij begonnen het denken over deze kliniek drie jaar geleden toen ik van dichtbij de woede en verdriet zag die HIV in een gezin veroorzaakte (zie <a href="http://bewogenmetmalawi.blogspot.de/2013/04/een-woedende-moeder.html" title="http://bewogenmetmalawi.blogspot.de/2013/04/een-woedende-moeder.html">http://bewogenmetmalawi.blogspot.de/2013/04/een-woedende-moeder.html</a>) Mensen met HIV hebben meer nodig dan alleen medicijnen. Ze hebben ruimte nodig. Ruimte voor hun verhaal. Ruimte voor behandeling. Ruimte voor counseling en gebed.<br />
<br />
En daarnaast wilden we ook dat kinderen een eigen plek zouden krijgen. Een plek waar ze graag komen en zich veilig voelen. Waar ze beetje bij beetje uitleg kunnen krijgen over hun ziekte. <br />
<br />
We zijn dankbaar dat het gelukt is om met elkaar zo’n gebouw te realiseren. We hebben vaak vergaderd. Wat is er nodig om goede zorg te bieden? De architect Annette Bos is anderhalf jaar geleden langs gekomen en heeft het gebouw ontworpen. Er zijn veel mails de deur uitgegaan op zoek naar donoren. We zijn blij met de hulp van de kerk in Oud-Beijerland, Delft, de GZB, stichting Hofstee en stichting Jars of Clay en daarnaast de Presbyteriaanse kerk in Canada. <br />
<br />
Een gebouw kan ons helpen om zorg te bieden voor de hele mens. Maar iedereen die in de kliniek gaat werken zal het echt moeten gaan doen: verpleegkundigen, clinical officers, counselors, secretaresses en schoonmakers. <br />
Wananga clinic. Wanangwa betekent genade, vrijheid. We willen als missie ziekenhuis een plek bieden voor mensen met HIV waarin ze ervaren dat er genade is, een nieuwe start en een gezonde toekomst. <br />
<br />
Een aantal foto’s geven weer hoe de dag was:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-FLW78yFayv0/Vzb4rEUbqAI/AAAAAAAAM1A/ZTYEuQRZjbUHqMZb7Zk19lRzAlfLRO4iQCKgB/s1600/IMGP5326.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://1.bp.blogspot.com/-FLW78yFayv0/Vzb4rEUbqAI/AAAAAAAAM1A/ZTYEuQRZjbUHqMZb7Zk19lRzAlfLRO4iQCKgB/s320/IMGP5326.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
We zaten buiten aan de achterkant van de kliniek. De Moderator en General Secretary van de kerk en ook andere officals zoals de Chief van Ekwendeni waren er. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-oBTKsfWyuyw/Vzb4wiFV4ZI/AAAAAAAAM1A/G_rJWRrPxKEfJ8w8pHDJhVLr8Ge4KNTBQCKgB/s1600/IMGP5328.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://1.bp.blogspot.com/-oBTKsfWyuyw/Vzb4wiFV4ZI/AAAAAAAAM1A/G_rJWRrPxKEfJ8w8pHDJhVLr8Ge4KNTBQCKgB/s320/IMGP5328.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn3MYmVuK0NXq8-mCDuJsrTcjq1zkb9h-gaVH84pX226jUc5KIEq2wfpvjHMe5YgZLXfNH9KbywgwImSQREgDs_gnuz35G1sZ3xs-rQJisHa8hh-LUPHFZpvQFrHqkoZZj6-t7fQjkJsik/s1600/IMGP5339.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn3MYmVuK0NXq8-mCDuJsrTcjq1zkb9h-gaVH84pX226jUc5KIEq2wfpvjHMe5YgZLXfNH9KbywgwImSQREgDs_gnuz35G1sZ3xs-rQJisHa8hh-LUPHFZpvQFrHqkoZZj6-t7fQjkJsik/s320/IMGP5339.JPG" width="214" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
De Moderator mocht het lintje doorknippen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-zXvLXk14SOU/Vzb5AMOgGhI/AAAAAAAAM1A/qP3eqxoi8Hoohe_UyjOf21jz89VUKpjcgCKgB/s1600/IMGP5349.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://2.bp.blogspot.com/-zXvLXk14SOU/Vzb5AMOgGhI/AAAAAAAAM1A/qP3eqxoi8Hoohe_UyjOf21jz89VUKpjcgCKgB/s320/IMGP5349.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-Kjbo8nbXWn8/Vzb5EZKzq0I/AAAAAAAAM1A/YrCCz40XwDAu9VL19cxvl08O0fBIzv6iACKgB/s1600/IMGP5351.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://2.bp.blogspot.com/-Kjbo8nbXWn8/Vzb5EZKzq0I/AAAAAAAAM1A/YrCCz40XwDAu9VL19cxvl08O0fBIzv6iACKgB/s320/IMGP5351.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Zakaliah Mphande, de clinical officer die al het werk rondom HIV coordineert,
gaf een rondleiding.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-kPOgg_ppag0/Vzb5NfF7fvI/AAAAAAAAM1A/bMbqfVdXCwQlRLOubHANkSPdMhJQHEAiQCKgB/s1600/IMGP5371.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://4.bp.blogspot.com/-kPOgg_ppag0/Vzb5NfF7fvI/AAAAAAAAM1A/bMbqfVdXCwQlRLOubHANkSPdMhJQHEAiQCKgB/s320/IMGP5371.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Ondertussen werd er spontaan een koortje gevormd die lofliederen zong.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Tecd1THgmME/Vzb5WLw-LUI/AAAAAAAAM1A/W52g6go0bJYWHOSgbk6sPkbLrj8SnrX2gCKgB/s1600/IMGP5379.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://4.bp.blogspot.com/-Tecd1THgmME/Vzb5WLw-LUI/AAAAAAAAM1A/W52g6go0bJYWHOSgbk6sPkbLrj8SnrX2gCKgB/s320/IMGP5379.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgua2eRHGA1yPwa8rMu2HMnKKtOdRmy1lcBey3HsAwibXKz-OrAPOxj5XOsHu_6I-lbZ90r27RhdCNnCzvgInzY6vE8nhedIfvPfPMGVIxTBRLHyg1BMBaK0PCutI13CbB1im3IUIrgaUVu/s1600/IMGP5387.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgua2eRHGA1yPwa8rMu2HMnKKtOdRmy1lcBey3HsAwibXKz-OrAPOxj5XOsHu_6I-lbZ90r27RhdCNnCzvgInzY6vE8nhedIfvPfPMGVIxTBRLHyg1BMBaK0PCutI13CbB1im3IUIrgaUVu/s320/IMGP5387.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
In de kinderkamer is er mooi speelgoed voor de kinderen, door verschillende
kinderen gedoneerd.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-oCwaSfjI0fg/Vzb5fgrwjRI/AAAAAAAAM1A/Wo_etqFA2Rwxd7A-S150pIxY_VzneADXgCKgB/s1600/IMGP5402.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://1.bp.blogspot.com/-oCwaSfjI0fg/Vzb5fgrwjRI/AAAAAAAAM1A/Wo_etqFA2Rwxd7A-S150pIxY_VzneADXgCKgB/s320/IMGP5402.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-2ONgUvityRI/Vzb5lNbAKWI/AAAAAAAAM1A/RK1ECB21zZwEdyi0DjYiUfy-4WqXCY5CwCKgB/s1600/IMGP5410.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-2ONgUvityRI/Vzb5lNbAKWI/AAAAAAAAM1A/RK1ECB21zZwEdyi0DjYiUfy-4WqXCY5CwCKgB/s320/IMGP5410.JPG" width="214" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Zelf mocht ik ook een speech geven.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-Ev26Lk9TXhE/Vzb5w1gnHbI/AAAAAAAAM1A/A7zfk46a0xMWKr492-SNFGieUIf9qy0jgCKgB/s1600/IMGP5436.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://2.bp.blogspot.com/-Ev26Lk9TXhE/Vzb5w1gnHbI/AAAAAAAAM1A/A7zfk46a0xMWKr492-SNFGieUIf9qy0jgCKgB/s320/IMGP5436.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Het gebouw is echt ruim en licht. Uniek.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-YCRbdzovbf0/Vzb50nqn7MI/AAAAAAAAM1A/KBl5Sz_a79Q2G8M8faMGo8Da_WBqKegJwCKgB/s1600/IMGP5439.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://3.bp.blogspot.com/-YCRbdzovbf0/Vzb50nqn7MI/AAAAAAAAM1A/KBl5Sz_a79Q2G8M8faMGo8Da_WBqKegJwCKgB/s320/IMGP5439.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-BsxWkGfpvR0/Vzb57rrkW8I/AAAAAAAAM1A/djEjvPKP8RA8cnJeAf12XZfILu418ydWQCKgB/s1600/IMGP5443.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://4.bp.blogspot.com/-BsxWkGfpvR0/Vzb57rrkW8I/AAAAAAAAM1A/djEjvPKP8RA8cnJeAf12XZfILu418ydWQCKgB/s320/IMGP5443.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Er werden ook twee drama stukjes gehouden over mensen met HIV.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-jlotL1iuzOM/Vzb6Blh8dNI/AAAAAAAAM1A/Nf9KmQjuxOoWERkBLfwrjOXH9l4mj2VJwCKgB/s1600/IMGP5470.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-jlotL1iuzOM/Vzb6Blh8dNI/AAAAAAAAM1A/Nf9KmQjuxOoWERkBLfwrjOXH9l4mj2VJwCKgB/s320/IMGP5470.JPG" width="214" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Een tiener van de teen’s club hield ook een speech en een ander droeg een
gedicht voor.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-bedQE2tQhT8/Vzb6MCwI8HI/AAAAAAAAM1A/0I4TMadDf_MBKOzbeP_hPt2JtutyxnBkwCKgB/s1600/IMGP5475.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://3.bp.blogspot.com/-bedQE2tQhT8/Vzb6MCwI8HI/AAAAAAAAM1A/0I4TMadDf_MBKOzbeP_hPt2JtutyxnBkwCKgB/s320/IMGP5475.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Joshua (links) en Zakaliah (rechts) zullen met anderen hier gaan werken. Zij
zijn blij met ons nieuwe gebouw.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-73218442667203523332016-03-08T23:28:00.001+02:002016-03-08T23:46:10.007+02:00Zending verbindt wereldwijd jeugdwerk<div>
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-t9GH-bfZ1uE/Vt9HYiLc72I/AAAAAAAAMgY/QiNm_JhJ8ro/s1600/Chibari-Mzuzu%2B%252858%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-t9GH-bfZ1uE/Vt9HYiLc72I/AAAAAAAAMgY/QiNm_JhJ8ro/s320/Chibari-Mzuzu%2B%252858%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
<i>"Mijn droom? Dat jongeren geestelijk sterk staan."</i><br />
<i>"Mijn droom? Dat jongeren die niet meer komen, Jezus leren kennen."</i><br />
<i>"Mijn droom? Dat meer jongeren actief worden in het jeugdwerk."</i><br />
<i>"Mijn droom? Dat jongeren mee-beslissen in de kerk."</i><br />
<i>"Mijn droom? Dat de talenten van jongeren gebruikt worden in de gemeente."</i><br />
<i>"Mijn droom? Dat we zien dat God de bijdrage van jongeren in de kerk gebruikt om de kerk te laten groeien"</i><br />
<i>"Mijn droom? Dat jongeren ingeschakeld worden."</i><br />
<i>"Mijn droom? Dat we zulke aantrekkelijke programma's maken, dat meer jongeren toestromen."</i><br />
<i>"Mijn droom? Wijsheid komt met de jaren, zeggen ze. Maar jongeren delen toch ook in het priesterschap van alle gelovigen?"</i><br />
<br />
Het is woensdagmorgen 2 maart 2016. Het jeugdwerk-team van de GZB is gisteren aangekomen en vergadert vandaag met het landelijk bureau voor jeugdwerk. We beginnen met kennismaken en het delen van onze dromen voor de jeugd en het jeugdwerk. Het is verrassend hoeveel overeenkomsten we zien. Kun je uit het lijstje hierboven aanwijzen welke droom van een Nederlandse en welke van een Malawiaanse jeugdwerker is?<br />
<br />
<div>
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-Y0sfvj_7KOM/Vt87kRobluI/AAAAAAAAMgI/C2l2zOrv7V0/s1600/20160302_105053.jpg" imageanchor="1"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-Y0sfvj_7KOM/Vt87kRobluI/AAAAAAAAMgI/C2l2zOrv7V0/s320/20160302_105053.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
Alleen al uit deze hele simpele exercitie concludeerden we twee dingen:<br />
1. We hebben veel met elkaar gemeen in het wereldwijde jeugdwerk<br />
2. Eén van de cruciale gemeenschappelijke vragen is: hoe zorgen we dat gemeenten jongeren een volwaardige plaats geven in alle facetten van het gemeentewerk?<br />
<br />
Het GZB-team is op bezoek om een nieuwe vorm van samenwerking te starten met de presbyteriaanse kerk in Malawi. Samen met kerken in Rwanda en Zuid-Soedan mogen we het begin vormen van een netwerk waarin we gezamenlijk zoeken naar manieren om <u>met elkaar </u>te leren en <u>van elkaar</u> te leren over jeugdwerk wereldwijd.<br />
<br />
<div>
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-etsjjrd8mAE/Vt87Yi8JfiI/AAAAAAAAMgA/wnH2ApHhrDs/s1600/2016-03-02%2B%25284%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-etsjjrd8mAE/Vt87Yi8JfiI/AAAAAAAAMgA/wnH2ApHhrDs/s320/2016-03-02%2B%25284%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
In de dagen erna proberen we elkaars nieuwste bijbelstudie-methoden uit. We ontdekken dat we zowel in Nederland als in Malawi de afgelopen paar jaren op zoek zijn geweest naar activerende werkvormen en naar methoden die boodschap van de bijbel heel praktisch maken.<br />
<br />
We denken na over manieren waarop je jeugdclubs en jeugdwerkers in de gemeenten kunt helpen met nadenken over hoe ze plaatselijk de jeugd het beste kunnen bereiken. We ontdekken dat we onafhankelijk een heel vergelijkbare aanpak hebben bedacht.<br />
<br />
<div>
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-cA5Hqf16t4Y/Vt87bIK97GI/AAAAAAAAMgI/ryfFEhXQqrQ/s1600/Chibari-Mzuzu%2B%252823%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-cA5Hqf16t4Y/Vt87bIK97GI/AAAAAAAAMgI/ryfFEhXQqrQ/s320/Chibari-Mzuzu%2B%252823%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
<div>
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-I7xMOzlCV6U/Vt87dQHHy8I/AAAAAAAAMgI/FYpSLlqpJRo/s1600/Chibari-Mzuzu%2B%252881%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-I7xMOzlCV6U/Vt87dQHHy8I/AAAAAAAAMgI/FYpSLlqpJRo/s320/Chibari-Mzuzu%2B%252881%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
Op donderdag en vrijdag bezoeken we twee gemeenten om de methoden uit te proberen. Op donderdag blijkt dat de aanpak heel veel tijd kost. In plaats van 1 uur 's middags zijn we pas om 5 uur klaar. De volgende morgen zitten we heel vroeg weer om tafel om de methode bij te schaven voor we naar de tweede gemeente gaan.<br />
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNnVO3qJc2Nx9CNK2x3C2xAXC7Mg9UHALbnESrbuBDoXcZkyr0ymP9ht_5xJey6FbPenj62B4P-TjD6p9CJ7oL5gJucv6Nw2ta9anXyDpaXu011EKMPcOxDJmtOUfCGUbH7wVqfoolhTZg/s1600/Chibari-Mzuzu+%252887%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNnVO3qJc2Nx9CNK2x3C2xAXC7Mg9UHALbnESrbuBDoXcZkyr0ymP9ht_5xJey6FbPenj62B4P-TjD6p9CJ7oL5gJucv6Nw2ta9anXyDpaXu011EKMPcOxDJmtOUfCGUbH7wVqfoolhTZg/s320/Chibari-Mzuzu+%252887%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibzUghZ6fdGuGi7i7tXU0EvCtuLwq4AFkQiuL6wMW1NgFrBGBc9Mpxyx_fGP8GZuAeuta7cczYkoz3atLw4PGLYP5lZzlA_-QMsotEVZP2E1W29qr_-GdAzgZpA2X00Bi-rYqrb8wJeLWO/s1600/Enukweni+II+%25283%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibzUghZ6fdGuGi7i7tXU0EvCtuLwq4AFkQiuL6wMW1NgFrBGBc9Mpxyx_fGP8GZuAeuta7cczYkoz3atLw4PGLYP5lZzlA_-QMsotEVZP2E1W29qr_-GdAzgZpA2X00Bi-rYqrb8wJeLWO/s320/Enukweni+II+%25283%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvqNUdE0bOJ-XIVAhkn1rqZyHgf0ABsFYlsc7y-DuRlLLUc5dg3Zky5bU8KBzCJ5mkMghyphenhyphenJoo3ZsJzoak5CGdJqgdaxV4S9iQPnbkI1CCcakFB16axK-ESEFAsbC-bMe26LsQ102D6g3sH/s1600/2016-03-05+%25283%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvqNUdE0bOJ-XIVAhkn1rqZyHgf0ABsFYlsc7y-DuRlLLUc5dg3Zky5bU8KBzCJ5mkMghyphenhyphenJoo3ZsJzoak5CGdJqgdaxV4S9iQPnbkI1CCcakFB16axK-ESEFAsbC-bMe26LsQ102D6g3sH/s320/2016-03-05+%25283%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
<div>
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-iA-kZbxQJU0/Vt87yzvJpYI/AAAAAAAAMgQ/RSb-V0nT8EA/s1600/2016-03-05%2B%25288%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-iA-kZbxQJU0/Vt87yzvJpYI/AAAAAAAAMgQ/RSb-V0nT8EA/s320/2016-03-05%2B%25288%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<br />
Op zaterdagmorgen sluiten we de 4-daagse af. We zijn samen verrast en dankbaar over hoeveel we van elkaar en met elkaar hebben kunnen leren in vier dagen. Een veelbelovend begin. <br />
<br />
Dit bezoek laat zien wat de potentie is van het netwerk van kerken dat de GZB de afgelopen jaren over de hele wereld heeft opgebouwd. De komende 4 jaar gaan we vormen zoeken om dat netwerk te versterken en in te zetten om te groeien in samen-geloven en samen-wereldkerk-zijn. In Malawi. In Nederland. In Rwanda. In Zuid-Soedan. En hopelijk nog veel meer andere plekken. Zending verbindt!<br />
<br />
<div>
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-YK4N0kkXgKQ/Vt874VLs9rI/AAAAAAAAMf8/P_78MwWhRK0/s1600/2016-03-05%2B%252819%2529.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-YK4N0kkXgKQ/Vt874VLs9rI/AAAAAAAAMf8/P_78MwWhRK0/s320/2016-03-05%2B%252819%2529.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-84878823536399666322016-02-09T07:41:00.001+02:002016-02-09T07:41:29.208+02:00Elk kind telt's Morgens na de overdracht ga ik zo snel mogelijk naar de kinderafdeling. Er zijn 12 nieuwe kinderen opgenomen en er liggen nu 36 kinderen op de afdeling. Op één kind met brandwonden en één met ondervoeding na, hebben ze allemaal malaria. Een aantal van hen zijn kritisch ziek. Vijf kinderen hebben een bloedtransfusie nodig. Kort nadat ik op de kinderafdeling ben vraagt een verpleegkundige me bij een kindje te gaan kijken. Het ademt niet meer.<br />
<br />
In een week hebben we vier kinderen verloren, dat is vier keer zoveel als vorig jaar. Waar ligt dat aan? In tegenstelling tot het zuiden van het land, hebben wij dit jaar veel regen. Daardoor is er duidelijk meer malaria. Maar waar we andere jaren bijna geen sterfte hadden van malaria, hebben we dat nu wel. Moeders komen later met hun kinderen. Waarschijnlijk omdat ze geen geld hebben. Soms zijn ze nog wel eerst bij een gratis health center geweest, maar dit jaar heeft de overheid niet genoeg geld om deze health centers genoeg malaria middelen te geven. En waarschijnlijk speelt het ook een rol dat voor veel kinderen de voedingstoestand niet optimaal is omdat in veel plaatsen de mais op is.<br />
<br />
Soms is een kind gewoon echt te ziek voor wat wij kunnen bieden. Maar soms hebben we denk ik gewoon gemist dat er een ernstige bloedarmoede of lage bloedsuiker was. Door overheidsbeleid zijn alle verpleegkundigen boven de zestig verplicht met pensioen gestuurd. Daarvoor in de plaats hebben we jonge, net afgestudeerde verpleegkundigen. Ze werken hard, maar missen nog de ervaring. En het helpt ook niet als vijf van onze zeven <i>clinical officers</i> een week op training zijn.<br />
<br />
We kijken nu hoe we beter overzicht kunnen creëren om de ziekste kinderen eruit te kunnen pikken en hen nauw te volgen. En daarnaast te zorgen dat door het <i>Grace Fund</i> de ziekenhuiskosten van de armsten betaald kunnen worden. En ook dat er voeding is voor de meest kwetsbaren.<br />
<br />
Elk kind dat overlijdt is er één te veel. Of dat nu een bootvluchteling is, een Nederlands kind of een Malawiaans kind. Vandaar dit stukje om Ishmael, Praise, Tiwonge en Tawonga niet te vergeten.Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-62610834889209797222015-12-24T21:36:00.002+02:002015-12-24T21:47:19.411+02:00600x Hallelujah<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPM4uilbBgqlI36ZQq-7myc1eRpiSrY91z5dW7zOC6YNfAd6vvaCrAWu8-Z-GwK0fGArwbJzVsbe0wGvie1Pv4kH-aouG97xZrKRl9J5GpoihbCbKrfm4qkXb8sidIk0AP_vf8wG8KOoJf/s1600/IMGP3161.JPG"><br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPM4uilbBgqlI36ZQq-7myc1eRpiSrY91z5dW7zOC6YNfAd6vvaCrAWu8-Z-GwK0fGArwbJzVsbe0wGvie1Pv4kH-aouG97xZrKRl9J5GpoihbCbKrfm4qkXb8sidIk0AP_vf8wG8KOoJf/s320/IMGP3161.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<i><br />
</i> <i>“Aleluya kwa Chiuta witu”</i>, vol overgave zingt het meisje mee. God is met ons. Jezus is geboren. Gisteren hebben we met de kinderen van de zondagschool en nog zoveel andere kinderen uit Ekwendeni kerst gevierd. We schatten dat er ongeveer 600 kinderen waren. Soms was het erg lawaaierig. Maar op andere momenten zag je kinderen vol aandacht luisteren of vol overgave meezingen en dansen. Het was een feest.<br />
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPEPYYjG4Y-vlTOLZbsHxKVH45QlI0AK4qank9f69KAsbe4Nqg9gKc-VyxhihLerdbmvOBJ4_35RxmVGIRTozayWanJAgE2Jfl7prwu4XPBt1gQow4-__-0mJNVubGcUn2j9MH1CRJD4KI/s1600/Slide13.jpg">
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPEPYYjG4Y-vlTOLZbsHxKVH45QlI0AK4qank9f69KAsbe4Nqg9gKc-VyxhihLerdbmvOBJ4_35RxmVGIRTozayWanJAgE2Jfl7prwu4XPBt1gQow4-__-0mJNVubGcUn2j9MH1CRJD4KI/s320/Slide13.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX1JBupG9H2tHC2uMZhN-vwbOeV0pWbVcBOscAoXLGTVfG5GyyWEdTyGN7V1T56VxVg6FrIj2pRYiyAPGKi_TenI2nPZlb17FLt1lv-ILDOJezV3UtFbraAnrSUdTuP6lT8CVjkCXpHu27/s1600/IMGP3143.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX1JBupG9H2tHC2uMZhN-vwbOeV0pWbVcBOscAoXLGTVfG5GyyWEdTyGN7V1T56VxVg6FrIj2pRYiyAPGKi_TenI2nPZlb17FLt1lv-ILDOJezV3UtFbraAnrSUdTuP6lT8CVjkCXpHu27/s320/IMGP3143.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Ob9ZDsK7E4csp8rYJZKbCSSk3_YfVMpZ6d4dK3C_7TFUiuVZfODxIApKCnSzQxgvrXyaLPWUPUwj4IRQ1zjcWCF0bW-8bSHsrUHfiTp4i_ZjpejU3u-MCBX1iEAFhPOwzUx24zZxLvEV/s1600/IMGP3155.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Ob9ZDsK7E4csp8rYJZKbCSSk3_YfVMpZ6d4dK3C_7TFUiuVZfODxIApKCnSzQxgvrXyaLPWUPUwj4IRQ1zjcWCF0bW-8bSHsrUHfiTp4i_ZjpejU3u-MCBX1iEAFhPOwzUx24zZxLvEV/s320/IMGP3155.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcTYtUDlJJxnW7qizwsHAUyCu-WcgHKX8A6fwynS1-4dHae5K53KGJhcQWLQF0D2QmuRDryH_X558IUT-WUe5szb5lvroIo_26F6HA5FKgaGRyvRxhvWMxVvewaM8CcMwlobX74b0tuxZ/s1600/IMGP3259.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcTYtUDlJJxnW7qizwsHAUyCu-WcgHKX8A6fwynS1-4dHae5K53KGJhcQWLQF0D2QmuRDryH_X558IUT-WUe5szb5lvroIo_26F6HA5FKgaGRyvRxhvWMxVvewaM8CcMwlobX74b0tuxZ/s320/IMGP3259.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8_dzKH4c2J1-_IUODvV4e5C7joXjIHE-9_ltkUUOrhQSzL8FgVUXRVp48JRtwhLj5uP9mAPW-NisJ-djGKF1O8VryX0DVJ6bPXMDWF_e8sWB4_eb2NpuawogrNuQYOMh7YbVjnjT_8NEX/s1600/IMGP3070.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8_dzKH4c2J1-_IUODvV4e5C7joXjIHE-9_ltkUUOrhQSzL8FgVUXRVp48JRtwhLj5uP9mAPW-NisJ-djGKF1O8VryX0DVJ6bPXMDWF_e8sWB4_eb2NpuawogrNuQYOMh7YbVjnjT_8NEX/s320/IMGP3070.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcYkgkvn8Tl6cKUvEVHJ3lslAcIabZNr1FScowmvDr_cd9wrTVAn4-oePuLsAKNIf5rrrrTOjVeZKDK_hl-8bWZN_gWeuy3I7PqQTE6KtARg3jmSXkA_UhYNIt0ekGcbBP4owpSewfb2mS/s1600/IMGP3089.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcYkgkvn8Tl6cKUvEVHJ3lslAcIabZNr1FScowmvDr_cd9wrTVAn4-oePuLsAKNIf5rrrrTOjVeZKDK_hl-8bWZN_gWeuy3I7PqQTE6KtARg3jmSXkA_UhYNIt0ekGcbBP4owpSewfb2mS/s320/IMGP3089.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_xd5LWc16vEWm3qrzPQ5lOjQniNdIPwTcot3qROZ07SlRkQfnXGeLU_8bGlgiccSK2c2SpZjW-Kel0hltkixYOsoEHAGu5twfFY8CckR7lRpi0nPcsH87q1XtuMY5rQgfeZSi1KBEfHB_/s1600/IMGP3184.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_xd5LWc16vEWm3qrzPQ5lOjQniNdIPwTcot3qROZ07SlRkQfnXGeLU_8bGlgiccSK2c2SpZjW-Kel0hltkixYOsoEHAGu5twfFY8CckR7lRpi0nPcsH87q1XtuMY5rQgfeZSi1KBEfHB_/s320/IMGP3184.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF7ZHtOE6jMoLDlEqBBW8h0dmTyitA3oqiLD5XjmfiUvBrv7emMi8O6z5actOwJemqf6HhGohJgUQ3JKPcjSrDgbKdkox6_nf-Zzj63TFkHxzHDMFF7nYB4eXu2AJZqUtQvXn5XKYbLNJv/s1600/IMGP3172.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF7ZHtOE6jMoLDlEqBBW8h0dmTyitA3oqiLD5XjmfiUvBrv7emMi8O6z5actOwJemqf6HhGohJgUQ3JKPcjSrDgbKdkox6_nf-Zzj63TFkHxzHDMFF7nYB4eXu2AJZqUtQvXn5XKYbLNJv/s320/IMGP3172.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-34584964041188459112015-12-01T08:12:00.001+02:002015-12-02T00:09:18.413+02:00Wereld AIDS dag: Vermindering van stigma<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0RMJHuvho9IysTSMgU_-ihSF_1VilMXcq4nK3ua2keXpvA21wl1GPRnV28JTEHECNRvErcahmMmvisjUAfQLdOruUw92F_TbqBOtU1jcodwq9MfW5Y5c0R-g31c8ClPgpInObrRhNWUWZ/s1600/IMG_4107.JPG"><br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0RMJHuvho9IysTSMgU_-ihSF_1VilMXcq4nK3ua2keXpvA21wl1GPRnV28JTEHECNRvErcahmMmvisjUAfQLdOruUw92F_TbqBOtU1jcodwq9MfW5Y5c0R-g31c8ClPgpInObrRhNWUWZ/s320/IMG_4107.JPG" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<i>Wereld AIDS dag in Ekwendeni een aantal jaar geleden: de voorzitter van het bestuur van de HIV-afdeling spreekt over stigma en discriminatie</i><br />
<br />
Vandaag is het Wereld AIDS dag. Ik begeleid op dit moment al een aantal maanden de HIV afdeling van de kerk bij het maken van een nieuw beleidsplan. Eén van de prioriteiten is nog steeds het verminderen van stigma en discriminatie. Toen we het erover hadden kwamen al snel heel wat schrijnende anecdotes op tafel.<br />
<br />
Maar toch vroeg iemand: Wat zeggen de cijfers eigenlijk? Wijzen die niet op een afname van stigma?<br />
<br />
Cijfers van het nationaal bureau voor de statistiek uit de jaren 2004 en 2010 geven een gemengd beeld:<br />
<br />
<ul>
<li>Als je vrouwen vraagt of ze groenten zouden kopen van iemand die HIV heeft, zei 67% van hen 'ja' in 2004. In 2010 was dat percentage gestegen naar '81%'. </li>
<li>Als je vrouwen vraagt of een lerares met HIV mag blijven lesgeven, zei in 2004 67% 'ja'. In 2010 was dat gestegen tot 88%.</li>
<li>Als je vrouwen vraagt of ze het geheim zouden willen houden dat een familielid HIV heeft, zei 70% van hen 'ja'.</li>
</ul>
<div>
Mijn conclusie: mensen zijn niet meer bang dat iemand die HIV heeft hen zomaar zou kunnen besmetten in de dagelijkse omgang. Het 'angst'-stigma is sterk verminderd. Tegelijk blijft HIV geen normale ziekte waar je over praat zoals je praat over hoge bloeddruk of diabetes.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Bovendien wijzen cijfers uit <a href="http://www.stigmaindex.org/sites/default/files/reports/Malawi_LowRes_ForWeb.pdf" target="_blank">een groot onderzoek uit 2012</a> onder mensen met HIV op nog veel grotere discriminatie dan de officiële cijfers:</div>
<div>
<ul>
<li>48% geeft aan dat ze merken dat er over hen wordt geroddeld</li>
<li>35% geeft aan dat ze weleens worden uitgescholden of bedreigd. Onder vrouwen is dit percentage zelfs 64%</li>
<li>34% geeft aan dat ze uitgesloten worden van sociale activiteiten</li>
</ul>
</div>
<br />
Kortom, ook al is er sprake van een afname ten opzichte van het verleden is nog veel werk te doen.<br />
<br />
In het kader van Wereld AIDS dag vroeg <i>De Waarheidsvriend </i>mij een artikel te schrijven over de ontwikkelingen op het gebied van HIV en AIDS in Afrika, Malawi en in de kerk. In dat artikel ga ik ook in op de problematiek van stigma en discriminatie. Je kunt <a href="https://www.gzb.nl/userfiles/File/2015/diversen/waarheidsvriend-4814-15.pdf" target="_blank">het artikel</a> vinden <a href="https://www.gzb.nl/nieuws/1-december-wereldaidsdag" target="_blank">via de website van de GZB</a>.<br />
<br />
Op de GZB staat ook nog links naar een aantal projecten op het gebied van HIV en AIDS. Onder andere het project van <a href="https://www.gzb.nl/over-gzb/projecten-werkvelden/project/?id=291" target="_blank">de nieuwe HIV-kliniek in Ekwendeni</a> waar Anneke hard aan werkt.<br />
<br />
Als je meer wilt weten over wat de kerk doet aan het verminderen van stigma, kun je ook kijken op de site van het project "<a href="http://www.positiveinchurch.org/" target="_blank">Positive in Church</a>". Dat project werd een aantal jaar geleden met steun van de GZB ontwikkeld. Op de openingspagina vind je een <a href="https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3jzgPoVYVkQ" target="_blank">interview over stigma</a> dat onder andere is opgenomen in onze kerk in Ekwendeni.<br />
<br />Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-4741521591287548472015-11-13T17:25:00.001+02:002015-11-13T17:25:01.652+02:00Een dag meelopen<p>Bijna altijd hebben we studenten vanuit de hele wereld: veel Nederlandse, Engelse, soms Amerikaanse of Australische studenten. En gelukkig ook Malawiaanse studenten. De afgelopen weken liep  Glandson mee. Hij is in opleiding voor Clinical Officer en buitengewoon enthousiast. </p> <table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="400"><tbody> <tr> <td valign="top" width="15"> </td> <td valign="top" width="385"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-wa4euH_pOQw/VkYAsLL_biI/AAAAAAAAMDU/VhbtH7VdVrc/s1600-h/image%25255B3%25255D.png"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="http://lh3.googleusercontent.com/-KqAtTFEHT0g/VkYAxX-rqgI/AAAAAAAAMDc/Oq1E5ZOQSlI/image_thumb%25255B1%25255D.png?imgmax=800" width="337" height="204" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="15"> </td> <td valign="top" width="385"><em>Glandson en Simon, beiden enthousiaste Malawiaanse studenten.</em> </td> </tr> </tbody></table> <p>Op donderdag beginnen we na de overdracht met een onderwijs moment. Vandaag heeft één van de Clinical Officers een onderwerp voorbereid. Het gaat over “Mola zwangerschap”, iets wat we hier met een zekere regelmaat zien, zeker omdat er veel zwangerschappen van hele jonge moeders of juist wat oudere moeders voorkomen. </p> <p>Daarna moet ik nog even iets met de accountant regelen, de noodvoorraden in de apotheek controleren en daarna ga ik snel door naar de <em>private wing</em>. Daar zit een heel rijtje mensen voor mijn kantoor. </p> <p>Een vrouw loopt al jaren met buikpijn rond. Voor de zekerheid controleren we de urine en doen we een echo. Het blijft moeilijk om de oorzaak te achterhalen. Ik vraag voorzichtig naar haar thuissituatie en of er problemen zijn met haar man. Ik kom er niet echt achter. Nu stuur ik haar met een halve geruststelling en pijnstillers naar huis. </p> <p>Een jonge vrouw met hartfalen komt op nacontrole. Ze voelt zich nog niet zo goed en ze heeft ook nog steeds gezwollen enkels en een hele grote lever. We besluiten de plasmedicatie nog meer omhoog te doen. </p> <p>Ook zit er iemand in het rijtje die vraagt of ik een baan voor haar heb. Helaas kan ik haar niet verder helpen. </p> <p>Op de kinderafdeling is Glandson al begonnen met de zaalronde. Hoewel het regenseizoen nog niet begonnen is, zien we al steeds meer malaria. En daarbij ernstige bloedarmoede. Gisteren hebben drie kinderen een bloedtransfusie gehad. Ook heeft een jongen convulsies gehad door de malaria. Hij is nog steeds buiten bewustzijn. We besluiten hem sondevoeding te gaan geven. De moeder van een ondervoed meisje wil haar mee naar huis nemen. We leggen uit dat het meisje eerst goed moet eten en drinken voordat ze naar huis mag. De nurse legt ook uit welke voedingsstoffen belangrijk voor haar zijn. </p> <p>We horen gehuil vanuit de mannenafdeling. Er is een man overleden die een ernstige beroerte had. Het huilen raakt ons. Glandson vertelt dat hij dat mooi vindt. Het is heel anders dan in het grote opleidingsziekenhuis waar dagelijks meerdere mensen overlijden en niemand dat meer tot zich door laat dringen. </p> <p>Even langs de verlosafdeling. Een zwangere moeder heeft een verhoogde bloeddruk en eiwitten in de urine. Ze is bijna negen maanden zwanger. We gaan de bevalling inleiden, omdat we bang zijn voor complicaties voor moeder en kind als we afwachten. </p> <p>Terug naar <em>private wing</em>. Een paar dagen geleden hebben we iemand opgenomen die al jaren HIV remmers slikt. Hij heeft nu TB ontwikkeld. Bij verder doorvragen blijkt hij zijn medicijnen de laatste tijd niet goed in te nemen omdat zijn vrouw niet mag weten dat hij HIV heeft. Hij is het wel met me eens dat zij het moet weten. We maken een afspraak zodat ze me z’n tweeën langskomen en we erover kunnen praten. </p> <p>Er zitten ook een paar vrouwen te wachten om een echo te krijgen. Bij één van de vrouwen blijkt dat het kindje in stuit ligt. Ik kan heel duidelijk zien dat het een jongetje is en dat vertel ik haar ook. Ze is ontzettend blij. In haar familie heeft iedereen alleen maar meisjes en dit wordt de eerste jongen. Dat hij in stuitligging ligt dringt niet helemaal tot haar door denk ik. </p> <p>Een andere vrouw denkt dat ze zwanger is. Als je naar haar kijkt zou dat goed kunnen. Maar als ik een echo doe blijkt dat toch niet zo te zijn. Ik stuur haar schoonmoeder de gang op en probeer wat door te vragen. Het blijkt dat ze bij de traditional healer is geweest die zei dat ze zwanger was. Ze hoopte dat ook erg. Nu valt dat toch behoorlijk tegen. </p> <p>Nog even langs de kinderafdeling. Er is een ernstig ziek kind binnengekomen. Volgens de ouders had het gisteren de hele dag convulsies. Ik doe een lumbaal punctie en laat de student zien hoe dat moet. Op het oog lijkt het hersenvocht helder. De malaria test is gek genoeg negatief. Omdat het toch wel verschijnselen van ernstige malaria vertoont starten we toch een malaria behandeling en daarbij geven we antibiotica. </p> <p>Zomaar een dag vol afwisseling: kinderen, moeders, HIV, malaria, zwangerschappen, hartfalen. Het is leuk om patiënten samen te zien met enthousiaste studenten. De student die deze week meeliep wil zeker in Ekwendeni komen werken als hij zijn opleiding klaar heeft. Goed om zo iets over te kunnen dragen. </p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-51815000815722751932015-10-24T12:00:00.000+02:002015-10-24T22:26:54.779+02:007 jaar Malawi - inhaalblog - goede voornemensBegin deze maand was het 7 jaar geleden dat we in Ekwendeni aankwamen. We keken als gezin de foto's terug. Ook toen bloeiden de jacaranda's met hun prachtige paarse bloemen. Wat waren de kinderen nog klein. We herinneren ons die tijd nog levendig. Voor ons gevoel is het geen 7 jaar geleden.<br />
<br />
"Nog maar een paar maandjes..." Die uitspraak viel deze week even terloops in een gesprek. Het ging over onze plannen voor de komende tijd. Ik realiseerde me ineens dat voor anderen ons vertrek heel dichtbij is. Voor ons eigen gevoel is het "pas volgend jaar".<br />
<br />
Tussen 3 oktober 2008 en 3 oktober 2015 schreven we 164 blog-berichten. In de eerste 4 jaar gemiddeld 30 per jaar. Daarna zakte het naar zo'n 10 per jaar. We hebben ons voorgenomen om op een veel hoger gemiddelde te eindigen. We willen proberen jullie weer regelmatig mee te nemen in ons leven en werken hier.<br />
<br />
Om te beginnen daarom een inhaal-foto-blog van de afgelopen maanden.<br />
<div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-TCv8IYTiJgg/VitFUXA9RiI/AAAAAAAAL8M/iIWUTCh0VCU/s1600/20150322_160402.jpg"><br />
<img src="http://4.bp.blogspot.com/-TCv8IYTiJgg/VitFUXA9RiI/AAAAAAAAL8M/iIWUTCh0VCU/s320/20150322_160402.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
Eind maart 2015. Een zondagse wandeling net buiten Ekwendeni. Doen we niet zo vaak meer als andere jaren. Het is regentijd, alles is prachtig groen. De maïs staat er mooi bij. We wisten toen alleen nog niet dat de regentijd al definitief voor bij zou blijken te zijn. Veel te vroeg: er viel in Ekwendeni 30% minder regen dan het jaar ervoor. Het seizoen begon laat en eindigde vroeg. We hoorden afgelopen week al de eerste berichten dat in sommige plekken mensen nu al aangewezen zijn op mango's als ontbijt, lunch en avondeten. Normaal gebeurt dat pas eind december.<br />
<div>
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-QEyuj3eCZh4/VitFhtLo5OI/AAAAAAAAL8U/2sRHLBfMnWk/s1600/20150327_153303.jpg"><br />
<img src="http://2.bp.blogspot.com/-QEyuj3eCZh4/VitFhtLo5OI/AAAAAAAAL8U/2sRHLBfMnWk/s320/20150327_153303.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
Eind maart 2015. Begin van de paasvakantie. Op de laatste schooldag presenteren alle klassen zich aan de ouders en krijgt iedereen zijn rapport officieel uitgereikt. <br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-xTv9DmLvbHw/VitFvLvVQTI/AAAAAAAAL8c/oEQgsVoJbRs/s1600/20150329_075050.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-xTv9DmLvbHw/VitFvLvVQTI/AAAAAAAAL8c/oEQgsVoJbRs/s320/20150329_075050.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
Palmzondag, het begin van de lijdensweek die uitloopt op Pasen. In Noord-Malawi is Pasen het grootste kerkelijke feest. In alle gemeenten is er een soort gemeenteweekend met verschillende kerkdiensten, dopen, belijdenis, lezingen, drama, film, koren, etc. De zondagsschool deed dit jaar volop mee.<br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-QNj_-dPq9Qk/VitGHcks4AI/AAAAAAAAL8s/ON07lC1eV58/s1600/20150403_132456.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-QNj_-dPq9Qk/VitGHcks4AI/AAAAAAAAL8s/ON07lC1eV58/s320/20150403_132456.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
Goede Vrijdag. Martijn werd bevestigd als ouderling. Met alle andere 80(!) te bevestigen ouderlingen en diakenen lopen we in optocht de kerk binnen. Vooraf krijgen we nog wat korte instructies van de dominee. Dat geeft mij de gelegenheid snel een foto te maken.<br />
<div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-6LT48Dr7uKI/VitOTIn8ZFI/AAAAAAAAL9U/hMtPf1C_zTY/s1600/20150411_125414.jpg"><br />
<img src="http://4.bp.blogspot.com/-6LT48Dr7uKI/VitOTIn8ZFI/AAAAAAAAL9U/hMtPf1C_zTY/s320/20150411_125414.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
11 april 2015. Internationale dag voor het straatkind. Martijn is als bestuurslid betrokken bij God Cares, een organisatie die in Mzuzu werkt met straatkinderen. Dit jaar deed God Cares voor het eerst mee met de internationale viering. Eén van de hoogtepunten van de dag was een voetbalwedstrijd tussen twee teams van straatkinderen samen met twee spelers van het Malawiaanse nationale voetbalteam. <br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-kWdP0zWZauY/VitOeFN0ltI/AAAAAAAAL9c/_qQdxa-e2p4/s1600/20150414_114703.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-kWdP0zWZauY/VitOeFN0ltI/AAAAAAAAL9c/_qQdxa-e2p4/s320/20150414_114703.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
14 april 2015. Evaluatie van de uitvoering van het strategisch plan van de kerk over de periode 2010-2014 (waar Martijn leiding aan geeft). Met de kerkleiding, alle projectteams, alle afdelingshoofden en vertegenwoordigers vanuit de gemeenten (in totaal zo'n 60 mensen) zijn we tweeënhalve dag bij elkaar in Ekwendeni om te kijken naar de resultaten van de afgelopen 5 jaar. Om vervolgens plannen te maken voor de komende jaren. De voorbereiding was intens. De dagen zelf ook. Maar het is ontzettend mooi om te zien wat er allemaal in gang is gezet en wat het betekent voor mensen in de gemeenten. <br />
<div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-l8tuQ6D6Sv0/VitOovM3SwI/AAAAAAAAL9o/f5WIeS2uF1I/s1600/20150414_123824.jpg"><br />
<img src="http://4.bp.blogspot.com/-l8tuQ6D6Sv0/VitOovM3SwI/AAAAAAAAL9o/f5WIeS2uF1I/s320/20150414_123824.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
Nog een foto van de evaluatie-workshop. Het was niet alleen luisteren en reageren. In groepjes werden mensen aan het werk gezet om conclusies te formuleren van de telefonische enquete die we hielden onder een representatieve selectie van zo'n 160 gemeenteleden.<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-cSKMs8KJbcc/VitOzXiO7EI/AAAAAAAAL9w/sL3DbnrkHDs/s1600/20150416_123947.jpg"> <br />
<img src="http://2.bp.blogspot.com/-cSKMs8KJbcc/VitOzXiO7EI/AAAAAAAAL9w/sL3DbnrkHDs/s320/20150416_123947.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a>De laatste van de evaluatie-workshop in april: deelnemer rouleren langs verschillende thema's om plannen te maken voor de komende jaren. De sfeer is goed. Mensen zijn open en eerlijk. Er wordt veel gelachen.<br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-mq7FbOLyOTg/VitPB_vt7DI/AAAAAAAAMC8/51NMvajHyPA/s1600/20150417_072555.jpg"><br />
<img src="http://1.bp.blogspot.com/-mq7FbOLyOTg/VitPB_vt7DI/AAAAAAAAMC8/51NMvajHyPA/s320/20150417_072555.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
17 april 2015. Vrijdag. Ik breng de kinderen naar school. Ik kijk nog even naar ze als ze aan de <i>assembly</i> beginnen. #trotsevader<br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-BfHajKqIjgI/Vit94zur8vI/AAAAAAAAMDE/TTU2njNZoU4/s1600/20150507_142320.jpg"><br />
<img src="http://1.bp.blogspot.com/-BfHajKqIjgI/Vit94zur8vI/AAAAAAAAMDE/TTU2njNZoU4/s320/20150507_142320.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
Begin mei. We zijn op verlof. De eerste week verblijven we met Annekes familie in België. Bijpraten. Wandelen. Fietsen. Spelletjes doen.<br />
<div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-k40aWCna12o/VitPgify0_I/AAAAAAAAL-I/l8DQt7NiNhI/s1600/20150511_114415.jpg"><br />
<img src="http://4.bp.blogspot.com/-k40aWCna12o/VitPgify0_I/AAAAAAAAL-I/l8DQt7NiNhI/s320/20150511_114415.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
De week erna zijn we met Martijns familie in Italië. Hier op de foto voor de arena in Verona.<br />
<br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-x_60DsMtvuw/VitQbZhMteI/AAAAAAAAL-w/xz9v3D14b3Q/s1600/20150523_195049.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-x_60DsMtvuw/VitQbZhMteI/AAAAAAAAL-w/xz9v3D14b3Q/s320/20150523_195049.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
Half mei. We verblijven in Delft en genieten van de mogelijkheden in Nederland. Bijvoorbeeld 's avonds even een ijsje eten bij de Oostpoort.<br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-At94DgcPaBs/VitP3_V4z_I/AAAAAAAAL-Y/N2JFyFEca-8/s1600/20150518_084818.jpg"><br />
<img src="http://1.bp.blogspot.com/-At94DgcPaBs/VitP3_V4z_I/AAAAAAAAL-Y/N2JFyFEca-8/s320/20150518_084818.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
18 mei 2015. Ruth gaat voor het eerst van naar Nederlandse school. Ze genoot en deed het prima.<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbTNM4Dt0lZ1VqcqNOvGb0HSn3mUDHvuk5R1ZyI4hnBj80fIez5atZ_sI6G9pHMeb5oOZwGSawsX4FBHcawpKWGpt5rOCwLivf5Nk_VPXy6-8RGRGg9p4CtzGidZfPYG90YoHofWKER_EF/s1600/20150519_152347.jpg"><br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbTNM4Dt0lZ1VqcqNOvGb0HSn3mUDHvuk5R1ZyI4hnBj80fIez5atZ_sI6G9pHMeb5oOZwGSawsX4FBHcawpKWGpt5rOCwLivf5Nk_VPXy6-8RGRGg9p4CtzGidZfPYG90YoHofWKER_EF/s320/20150519_152347.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
19 mei 2015. Terwijl de kinderen op school waren gaven wij een presentatie over het HIV-werk van de kerk en de nieuwe HIV-kliniek in Oud-Beijerland. 's Avond waren we daar ook te gast op een gemeente-avond. Naast Oud-Beijerland presenteerden we ook nog in Delft en in Heiligerlee-Westerlee.<br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-k1-ZQN7dn00/VitQvmRVZ7I/AAAAAAAAL-4/qf31J_9Qwa0/s1600/20150525_135454.jpg"><br />
<img src="http://1.bp.blogspot.com/-k1-ZQN7dn00/VitQvmRVZ7I/AAAAAAAAL-4/qf31J_9Qwa0/s320/20150525_135454.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
<div>
25 mei 2015. Het verlof gaf de gelegenheid om vrienden op te zoeken. Hier zijn we met vrienden in het Kinderboekenmuseum in Den Haag.<br />
<div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-_Ih0UDq-1U8/VitQ9yrf50I/AAAAAAAAL_A/BTxeyRXm20Y/s1600/20150527_113549.jpg"><br />
<img src="http://4.bp.blogspot.com/-_Ih0UDq-1U8/VitQ9yrf50I/AAAAAAAAL_A/BTxeyRXm20Y/s320/20150527_113549.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
27 mei 2015. Bed&breakfast in Lopikerkapel. Een avond en dag bijpraten met vrienden uit de studietijd. We buigen ons over het boek "Goed werk" van Tim Keller.<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifn_MfB4yEV9YACr-tex4rrp2AMPhucGNP_VuutGQZkIqs6bUAQugD8PAnqaoHkqHg2Iv89bY5DBnsEfg1fkbYhEXInFcwyY-tcPBpEiFEhc73RJe6JMmHjiZ1Z1P3AJrTTY9-ihpQa-nQ/s1600/20150605_124009.jpg"><br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifn_MfB4yEV9YACr-tex4rrp2AMPhucGNP_VuutGQZkIqs6bUAQugD8PAnqaoHkqHg2Iv89bY5DBnsEfg1fkbYhEXInFcwyY-tcPBpEiFEhc73RJe6JMmHjiZ1Z1P3AJrTTY9-ihpQa-nQ/s320/20150605_124009.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
5 juni 2015. Laatste schooldag voor de kinderen. Nog één keer op de foto met vriendinnetjes. "Je komt volgend jaar toch weer naar Nederland. Ja. Gelukkig."<br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-fhE6yxneOwA/VitSZDWN7EI/AAAAAAAAL_o/rShvpk2kRC0/s1600/20150606_162501.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-fhE6yxneOwA/VitSZDWN7EI/AAAAAAAAL_o/rShvpk2kRC0/s320/20150606_162501.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /><br />
</a></div>
6 juni 2015. Laatste weekend in Nederland bij Annekes ouders in Scheemda. Spontane actie: rondje varen bij de Blauwe Stad.<br />
<div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-GfhpvHeIqNA/VitTJI--VUI/AAAAAAAAMAA/tmSCchxV02g/s1600/20150613_095203.jpg"><br />
<img src="http://4.bp.blogspot.com/-GfhpvHeIqNA/VitTJI--VUI/AAAAAAAAMAA/tmSCchxV02g/s320/20150613_095203.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
13 juni 2015. Terug in Malawi. Onderweg naar Ekwendeni maken we een tussenstop van een dag aan het meer.<br />
<div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-bCBHfpEFZcQ/VitTUeJYqFI/AAAAAAAAMAI/8CkW4p3OjjE/s1600/20150708_162447.jpg"><br />
<img src="http://4.bp.blogspot.com/-bCBHfpEFZcQ/VitTUeJYqFI/AAAAAAAAMAI/8CkW4p3OjjE/s320/20150708_162447.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
8 juli 2015. Tjerk Visser geeft training aan predikanten over hoe ze het pastoraat in hun gemeenten kunnen organiseren en hoe ze hun ouderlingen kunnen trainen in het voeren van pastorale gesprekken. Deze predikanten gaan op hun beurt weer hun collega's trainen. Ik woon de opening en de sluiting van de training bij om het belang van dit programma te onderstrepen.<br />
<div>
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-6x7LkxbEEWU/VitTmDLi8LI/AAAAAAAAMAQ/Jtft9vFv4Dg/s1600/20150711_101305.jpg"><br />
<img src="http://2.bp.blogspot.com/-6x7LkxbEEWU/VitTmDLi8LI/AAAAAAAAMAQ/Jtft9vFv4Dg/s320/20150711_101305.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
11 juli 2015. Onze buren - de predikant van onze gemeente en zijn vrouw - vieren hun 11-jarig huwelijk met een kerkdienst en een feest. De festiviteiten wordt georganiseerd voor de jeugd als fondswerving voor het jeugdwerk in de gemeente.<br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-0VnXqKOyrFI/VitTxBDy5pI/AAAAAAAAMAY/99Lqk-am63Q/s1600/20150716_150628.jpg"><br />
<img src="http://1.bp.blogspot.com/-0VnXqKOyrFI/VitTxBDy5pI/AAAAAAAAMAY/99Lqk-am63Q/s320/20150716_150628.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
16 juli 2015. Laatste schooldag van Wukani, de Malawiaanse school. Ruth 'studeert af' van de kleuterafdeling met een officiële <i>graduation</i>. Na het verlof hebben Thomas en Marije een tijdje alleen Nederlandse school gedaan. Ruth ging in die tijd alleen naar Wukani.<br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-C2DB-uM2mg0/VitUAgUFllI/AAAAAAAAMAo/tPeND_mThm8/s1600/20150721_103802.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-C2DB-uM2mg0/VitUAgUFllI/AAAAAAAAMAo/tPeND_mThm8/s320/20150721_103802.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
21 juli 2015. Tijdens een vergadering van de taskforce "visie en beleid in de gemeente" draagt mijn opvolger, Rev. Kumwenda, het voorzitterschap met een officiële handdruk over aan Mr. Kabaghe. Het is een goede vergadering. We zoeken naar manieren om de gemeenten te helpen alle nieuwe plannen in hun werk en leven te integreren.<br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-67J_46E98qE/VitUV0yHB_I/AAAAAAAAMAw/GhFBzYeY-qI/s1600/20150815_073718.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-67J_46E98qE/VitUV0yHB_I/AAAAAAAAMAw/GhFBzYeY-qI/s320/20150815_073718.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
15 augustus 2015. Elke vrijdagmorgen om 6 uur komen we met een groepje mannen bij elkaar om te bidden. In het bijzonder voor elkaars werk. We nemen afscheid van één van de 'founding fathers' van de groep door een nachtje te gaan kamperen bij het meer. We genieten van de barbecue, het zingen, de gesprekken, fietsen, zwemmen, volleyballen. Het was goed. <br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-if39Kn1O4k4/VitUjPh6fOI/AAAAAAAAMA4/-mG6skAVRrQ/s1600/20150822_084618.jpg"><br />
<img src="http://1.bp.blogspot.com/-if39Kn1O4k4/VitUjPh6fOI/AAAAAAAAMA4/-mG6skAVRrQ/s320/20150822_084618.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
22 augustus 2015. Kleine synode. De voorstellen van de taskforce voor de nieuwe kerkorde worden met unanieme stemmen aangenomen. Een mijlpaal voor de kerk. Een pak van het hart van de mensen die er maanden keihard aan hebben gewerkt.<br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-v8PgpENjgqI/VitUwFCJYJI/AAAAAAAAMBA/ghV3pUlTwos/s1600/20150826_194505.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-v8PgpENjgqI/VitUwFCJYJI/AAAAAAAAMBA/ghV3pUlTwos/s320/20150826_194505.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
26 augustus 2015. Woensdagavond. Laatste keer dat onze goede vrienden Matt Williams en Shadreck Mkandawire bij de wekelijkse bijbelkring zijn. <br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-HcAVBh_Tekc/VitU-RGPxHI/AAAAAAAAMBI/Oyo89c4NNio/s1600/20150828_163027.jpg"><br />
<img src="http://1.bp.blogspot.com/-HcAVBh_Tekc/VitU-RGPxHI/AAAAAAAAMBI/Oyo89c4NNio/s320/20150828_163027.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
28 augustus 2015. Eindelijk! Na een halfjaar hard werken, duwen en trekken zijn de nieuwe liedboeken in Tumbuka, Tonga en KyaNgonde binnengekomen van de uitgever. We hadden ze eigenlijk op de Synode-vergadering officieel willen presenteren. Nu kunnen we een nieuwe datum plannen. <br />
<div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-VFdj9__CTt0/VitVTvfdxHI/AAAAAAAAMBQ/4TjSs5ZYz5Q/s1600/20150901_070811.jpg"><br />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-VFdj9__CTt0/VitVTvfdxHI/AAAAAAAAMBQ/4TjSs5ZYz5Q/s320/20150901_070811.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
1 september 2015. Weer naar school. Thomas, Marije en Ruth beginnen aan het nieuwe schooljaar. Ze vonden het geen probleem om na 5 maanden het Malawiaanse systeem weer op te pakken.<br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-m3CoeG7xZYQ/VitViof9yiI/AAAAAAAAMBY/u6lZ5ZQx2HY/s1600/20150901_145007.jpg"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-m3CoeG7xZYQ/VitViof9yiI/AAAAAAAAMBY/u6lZ5ZQx2HY/s320/20150901_145007.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
1 september 2015. Ik ben bij de begrafenis van de vader van een collega. Ze waren weekend ervoor met de hele familie naar Blantyre afgereisd in een gehuurd busje om de bruiloft van een nichtje bij te wonen. Op de terugweg kregen ze 's nachts een ernstig ongeval: een frontale botsing met een ander busje (die te hard reed omdat ze snel naar het ziekenhuis wilden met een vrouw die aan het bevallen was). Mijn collega raakte behoorlijk zwaar verwond en zijn vader overleed enige uren later in het ziekenhuis. We zijn met een delegatie vanuit Ekwendeni naar de begrafenis gereden. Een tocht van ruim 100 km waar we meer dan 3 uur over deden. Het was indrukwekkend erbij te zijn, de verhalen te horen en mee te leven in het verdriet.<br />
Normaal neem ik geen foto's van dit soort gelegenheden (overigens hebben mensen hier daar geen moeite mee: je ziet altijd wel mensen met telefoon of (video)camera in de weer). Deze keer deed ik het toch om een beeld te hebben om te kunnen uitleggen hoe belangrijk het hier is om bij begrafenissen te zijn. Daar maakt iedereen zijn agenda voor leeg. In het begin had ik daar weleens moeite mee en vroeg me dan af of echt iedereen moest gaan. Ik merk dat ik nu zelf ook vind dat dat belangrijk is en dat je daar vanzelfsprekend - uitzonderingen daargelaten - je agenda voor leeg maakt.<br />
<br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ubGVrtivAc4/VitVuQEeuhI/AAAAAAAAMBg/kPZYo3R1ijw/s1600/20150908_160413.jpg"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-ubGVrtivAc4/VitVuQEeuhI/AAAAAAAAMBg/kPZYo3R1ijw/s320/20150908_160413.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
8 september 2015. In de kerk in Ekwendeni begint de training van trainers voor Bijbelstudie groepen. Het opzetten van groepen voor interactieve Bijbelstudie is prioriteit nummer 1 van de kerk. We hebben de afgelopen maanden hard gewerkt aan het <i>fine-tunen</i> van de methode en het compleet herschrijven van de manual. Nu kunnen we eindelijk aan de slag. Het is bijzonder om dat in onze 'eigen' kerk te kunnen doen. <br />
Het is de bedoeling dat na deze trainingen de trainers aan de slag gaan om te zorgen dat in alle 1,600 preekplekken bijbelstudie-groepen van start gaan met een methode die mensen vooral met elkaar in gesprek laat gaan over de toepassing van het gedeelte dat ze hebben gelezen. In plaats van dat één iemand een inleiding houdt over het bijbelgedeelte en daar wat vragen over stelt aan de groep. De feedback die we over deze verandering krijgen is altijd heel positief, zowel wat betreft het interactieve, als wat betreft de praktische spits. <br />
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV_H3wzN_4mkCBW5_SXjWa6GBMyTTcQfhGDp33lsRuyLMYqWF3dBQ5tzXM0z5NM8WPPRPdExCV6Vm5KJ1gYRG_IiR6SxXurbuaLz_JSQLQgQcXcRkitvQb0FRRGkNKeCxXwyHJ0_11FLWl/s1600/20150913_101349.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV_H3wzN_4mkCBW5_SXjWa6GBMyTTcQfhGDp33lsRuyLMYqWF3dBQ5tzXM0z5NM8WPPRPdExCV6Vm5KJ1gYRG_IiR6SxXurbuaLz_JSQLQgQcXcRkitvQb0FRRGkNKeCxXwyHJ0_11FLWl/s320/20150913_101349.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
13 september 2015. Tijdens een feestelijke kerkdienst in Mzuzu worden de 3 nieuwe liedboeken (zie foto van 28 augustus) officieel in gebruik genomen. Gelegenheidskoren zingen nieuwe liederen uit de nieuwe bundels. Er zijn toespraken en er worden mensen in het zonnetje gezet. Een mijlpaal in de geschiedenis van de kerk.<br />
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHWlPZosrr-czNxFxM0c2W4SppfGJ_bgA5NhHfyXiZJSHGLCz5qn_4fMmYAqQmDX8ugaCWv37Lr951c2yg50cxITjNgnmppKTqq-puGJNQl_yWd6vlKAMN8rEGsK20tZJDtzjIjFZH7SVw/s1600/20150915_114741.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHWlPZosrr-czNxFxM0c2W4SppfGJ_bgA5NhHfyXiZJSHGLCz5qn_4fMmYAqQmDX8ugaCWv37Lr951c2yg50cxITjNgnmppKTqq-puGJNQl_yWd6vlKAMN8rEGsK20tZJDtzjIjFZH7SVw/s320/20150915_114741.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
15 september 2015. Ik leid een workshop bij de HIV afdeling van de kerk. Ik begeleid dit jaar het proces om tot een nieuw visie-document te komen. Op deze dag denken we na over de manier waarop we het beste de kerkelijke gemeenten kunnen mobiliseren om in hun eigen omgeving met de HIV-problematiek aan de slag te blijven. We willen komen tot een aanpak die niet alleen door de HIV-afdeling kan worden gebruikt, maar ook door de andere afdelingen. Ze werken immers allemaal met dezelfde gemeenten.<br />
<br />
<div>
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-hjzbzcHigPw/VitWd48BX8I/AAAAAAAAMCA/yB5OlqNXutk/s1600/20150919_124015.jpg"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-hjzbzcHigPw/VitWd48BX8I/AAAAAAAAMCA/yB5OlqNXutk/s320/20150919_124015.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
19 september 2015. Onze auto is volgend jaar 20 jaar oud. Motorisch is hij nog prima, maar met name aan de ophanging moeten regelmatig onderdelen worden vervangen. Deze keer had de garage een dag extra nodig. Met wat aandrang kon ik de monteur overtuigen om op zijn vrije zaterdag de klus af te maken. We reisden als gezin met de taxi naar Mzuzu om de auto op te halen. Ook toen was het nog net niet klaar. Maar dat had wel weer als voordeel dat de kinderen even in de werkplaats mochten rondkijken.<br />
<br />
<div>
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-cgitSKU_jwU/VitWq0Wx21I/AAAAAAAAMCI/ZmHsaYNLNCs/s1600/20150923_112246.jpg"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-cgitSKU_jwU/VitWq0Wx21I/AAAAAAAAMCI/ZmHsaYNLNCs/s320/20150923_112246.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
23 september 2015. Ik ben in Chitipa, het noordelijkste deel van Noord-Malawi, om een andere groep trainers te trainen in de nieuwe methode van groeps-bijbelstudie. Ook al is alles voorbereid, toch moet er tijdens de training nog vaak worden overlegd over aanpassingen aan de situatie die we aantreffen. Als bijvoorbeeld blijkt dat een kwart van de deelnemers een halve dag eerder wegmoet.<br />
<br />
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8sO6UprErP6YvzMeYiOK37kwvjZY4tko38b9Bw_R-HBiUKTaXsDfs5KXKm64ft5AYb5ztr3yD1-MAlxyWBAXO0QlMeExlX_avhxwlrQkgewxix7EnftAwtANc7_85EFZtLP5eLS3ITWnv/s1600/20150924_163248.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8sO6UprErP6YvzMeYiOK37kwvjZY4tko38b9Bw_R-HBiUKTaXsDfs5KXKm64ft5AYb5ztr3yD1-MAlxyWBAXO0QlMeExlX_avhxwlrQkgewxix7EnftAwtANc7_85EFZtLP5eLS3ITWnv/s320/20150924_163248.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
24 september 2015. Afsluitende dag van de training. Voor iedereen vertrekt maken we nog een groepsfoto.<br />
<br />
<div>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-b84MYJUmn6k/VitWxA8LaTI/AAAAAAAAMCY/bo9zL_BbVrg/s1600/20151001_134718.jpg"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-b84MYJUmn6k/VitWxA8LaTI/AAAAAAAAMCY/bo9zL_BbVrg/s320/20151001_134718.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
1 oktober 2015. Vergadering van de taskforce die zich bezighoudt met het opzetten van trainingen voor ouderlingen en diakenen. We horen in de rapportages dat veel gemeenten achterlopen op het schema, dat allerlei afspraken niet zijn nagekomen. Teleurstellend.<br />
Of kijken we verkeerd? Om te zien waar we echt staan gaan we terug naar begin 2012. Toen was er nog niet veel. Op synode-niveau bestond een afdeling die verantwoordelijk was voor de trainingen maar waar niet heel veel gebeurde. In de gemeenten was in theorie de predikant verantwoordelijk voor een jaarlijkse 'elder school', maar in de praktijk vond die niet vaak plaats en bovendien deden de meeste predikanten maar 'wat hun hand vond om te doen'.<br />
Stap voor stap brengen we in beeld wat er nu allemaal is: een eenduidige aanpak en trainingsmateriaal, meer dan 50 trainers die heel gemotiveerd zijn, 25 predikanten die enthousiast aan de slag zijn om hun collega's en gemeenten te trainen in pastoraat, gemeenten die financieel bijdragen om al het werk mogelijk te maken, etc.<br />
De conclusie is dan: we zijn er nog niet, maar we zijn wel veel verder dan 3.5 jaar geleden. Er is veel gebeurd, veel veranderd. Het komt er nu op aan om te zorgen dat we wat aan organisatie hebben opgezet motiveren om door te gaan en tegelijk vasthoudend de gemeenten aanspreken om hun verantwoordelijkheid in te vullen.<br />
<br />
<div>
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-zCMPKfBVusY/VitWz9YjD-I/AAAAAAAAMCg/8zxCJ5imLcQ/s1600/20151011_162326.jpg"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-zCMPKfBVusY/VitWz9YjD-I/AAAAAAAAMCg/8zxCJ5imLcQ/s320/20151011_162326.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
11 oktober 2015. We vieren onze 7 jaar in Malawi (en Thomas' 10e verjaardag) met een weekend kamperen in Nyika National Park. Met Thomas en Marije fiets ik een klein tochtje. De roan antelope en zebra's houden zich op afstand, maar toch is het een onvergetelijke ervaring.<br />
<br />
<div>
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-2RC3rXyxEb4/VitW2g5K6hI/AAAAAAAAMCo/-Kpi26vs380/s1600/20151023_083010.jpg"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-2RC3rXyxEb4/VitW2g5K6hI/AAAAAAAAMCo/-Kpi26vs380/s320/20151023_083010.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></a></div>
23 oktober 2015. Vrijdag. Ruth had een paar dagen last gehad van buikgriep. Ze is net beter en gaat vandaag nog niet naar Wukani. Om 8 uur komt ze aanzetten met het letterbord dat ze van de Nederlandse school mee naar huis had gekregen: "Papa, kun je me helpen. Ik wil oefenen met woordjes maken." Ze is heel gemotiveerd om zo snel mogelijk te leren lezen. Eerst wilde ze een zin met "Kikker": "Kikker is boos op de boot". Daarna bedenken we samen nog een zin. Zo grappig mogelijk: "De reus heeft een rode neus." En warempel daar gaat ze: "De reus heeft un roode neus."</div>
Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-62024849329856714562015-10-15T16:01:00.001+02:002015-10-15T16:01:27.585+02:00Blessings en Grace. Glimlach en tranen.<p>Die glimlach zal ik nooit vergeten. De moeder van Vitumbiko straalt. Ze is twee maanden met haar babietje bij ons geweest en mag vandaag naar huis. En ze gaat niet zomaar naar huis, maar krijgt een complete afscheidsceremonie, gewoon spontaan, omdat iedereen zo blij is. </p> <p>Ze kwam van ver weg, maar omdat het overheidsziekenhuis staakte kwam ze bij ons terecht. Ze is lichamelijk en geestelijk beperkt. Haar eigen moeder heeft haar verlaten en haar vader verzorgt haar. Ze is zwanger geraakt en niemand weet van wie. Ze bevalt van een babietje van net 1 kilo groot. Het leven van het kindje hangt weken aan een zijden draadje. Op een gegeven moment woog het niet meer dan 750 gram. De moeder kan het zelf niet goed verzorgen. Dus deed de opa dat. Heel ongewoon, heel bijzonder. Gelukkig helpen schoonmakers, verpleegkundigen en andere medische staf. Als artsen proberen we te doen wat we kunnen met de beperkte middelen: zuurstof, antibiotica, een sonde en warmte. Iedereen is verwonderd en blij dat het babietje het redt. De opa noemt het Vitumbiko. Blessings. Zegen. </p> <p>Dan komt de dag dat Vitumbiko met zijn moeder en zijn opa naar huis mag. Vanuit Schotland hebben we een soort rolstoel driewielers gekregen. De moeder lijkt ermee overweg te kunnen en we schenken haar een zo’n driewieler zodat ze meer mobiel kan worden. Als ze wordt thuisgebracht zwaaien we hen allemaal uit. Schoonmakers, verpleegkundigen, artsen en de ziekenhuis directie. De opa bedankt ons hartelijk en geeft spontaan een speech. Na alle weerstand en kwaadsprekerij in de afgelopen jaren heeft hij nu liefde en zorg ervaren: “Ik heb hier Gods zorg en liefde gezien.”</p> <table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="400"><tbody> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="392"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-7ybaprCSIvA/Vh-xAevkJdI/AAAAAAAAL7Q/vM1RUges6iU/s1600-h/IMG_41764.jpg"><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="IMG_4176" border="0" alt="IMG_4176" src="http://lh3.googleusercontent.com/-FiL9T7p-Sbw/Vh-xF4hgJ5I/AAAAAAAAL7Y/HUU1r-CHSVA/IMG_4176_thumb2.jpg?imgmax=800" width="409" height="304" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="392"><em>Met zijn allen zwaaien we dankbaar Vitumbiko met zijn moeder en opa (achteraan) uit.</em> </td> </tr> </tbody></table> <p>Bijzonder zo’n moment. Met elkaar, als team, kunnen we vieren dat het babietje leeft en de moeder ook weer meer mogelijkheden heeft. Twee kwetsbare mensen. We voelen verbondenheid en dankbaarheid. Een teken van hoop is zo belangrijk als er ook vaak teleurstellingen zijn. </p> <p>Ook vannacht vergeet ik nooit. Het huilen van de familie snijdt door merg en been. Een moeder, Grace,  bleef maar bloeden na een bevalling. Ze leek een stollingsstoornis te hebben bij een leveraandoening. Het hielp allemaal niet wat we deden en ook het verwijzingsziekenhuis had de juiste middelen niet. We hebben de moeder verloren. Ik voel me verdrietig. Ergens knaagt ook het gevoel of ik iets anders had moeten doen. Lastig dat je als dokter niet iedereen beter kan maken. De verantwoordelijkheid is soms groot. Maar juist als je een jonge moeder van drie kinderen verliest, voel je je machteloosheid extra. </p> <p>Arts zijn heeft zulke mooie en dankbare momenten. Het is goed die te blijven bedenken als het soms moeilijk is en ik machteloos sta. </p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-19244656984255368212015-08-31T22:15:00.001+02:002015-08-31T22:15:40.432+02:00Bemoediging midden in de nacht<p>In een kring stonden we om haar bed heen. Deze moeder van 26 jaar was al 2 weken ziek en op verschillende momenten zelfs kritisch ziek. We hadden haar zwangerschap moeten afbreken om haarzelf te redden. En nu werd ik midden in de nacht geroepen omdat het helemaal niet goed ging. Ze kon niet meer praten en niet meer bewegen. Ze was duidelijk heel angstig. Het viel me op dat ze me nog wel begreep. Eén kant van haar lichaam kon ze nog wel bewegen. Het leek er sterk op dat ze een beroerte had gekregen. Daar zijn niet echt goede medicijnen voor. Wat we hadden, hebben we haar gegeven. En verder leek het ons goed om te bidden. Samen met de familie en de verpleegkundige stond ik om haar heen. Een oom bad voor haar en wij baden mee. Het was heel bijzonder voor ons allemaal toen bleek dat ze na het gebed haar aangedane arm op kon tillen en weer begon te praten. Het was gelukkig een voorbijgaande beroerte (TIA). En ook al kun je zoiets medisch verklaren, het was toch een wonder. Met elkaar dankten we God. Zo’n zieke jonge moeder gaat me erg aan het hart en ik had al heel vaak aan haar bed gestaan en nog vaker aan haar gedacht. Voor mij was het ook heel bemoedigend om zo Gods aanwezigheid te ervaren. Een kostbaar moment, midden in de nacht. </p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-38781287310804451942015-07-27T22:58:00.001+02:002015-08-04T21:56:54.559+02:00Wanangwa clinic<p>Of ik even een momentje had. Terezah, een van de verpleegkundigen, hield me staande in de gang. Die ochtend had een vrouw haar hart bij haar uitgestort. Deze vrouw wist niet goed wat ze met haar man aan moest. Hij was net terug uit Zuid-Afrika en deed steeds heel geheimzinnig. Ze vermoedde dat hij HIV heeft en het niet aan haar wilde vertellen. Wat moest ze doen? Binnenkort zou hij weer terug gaan naar Zuid-Afrika. Hij stuurde haar altijd wel trouw geld wat ze niet kon missen. </p> <p>Samen met Terezah kwam deze vrouw mijn spreekkamer binnen. Ze vertelde weer in het kort haar verhaal. Wat kan je dan? Deze vrouw kan eigenlijk geen kant op. Behalve naar haar luisteren en een paar vragen en voorzichtige adviezen, konden we haar probleem niet oplossen. Maar ze was wel blij dat ze haar verhaal en vragen bij ons kwijt kon. </p> <p>Voor zulke vrouwen en mannen bouwen we nu een nieuwe HIV kliniek, de Wanangwa clinic genaamd. We willen ruimte bieden voor mensen om in een veilige omgeving hun verhaal kwijt te kunnen. Om zich te testen op HIV. En natuurlijk de goede behandeling te krijgen om HIV te onderdrukken en gezond te blijven. </p> <table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="400"><tbody> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="394"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-NkwZPSB1Zo4/VbaZKRy5dcI/AAAAAAAAL2s/LBa-DypMv14/s1600-h/image%25255B8%25255D.png"><em><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNTndM0Vxed5cz8YDwrlyk8i7_i1JwBt-jXmGYJme9-JlJ8F91HFPE_cxaOyxv1A7XiBHMMnxS-rYWbbW124gRIPwTEAwCuFHKYTK79U-zwO7nLtZJt8e32bHQfI0PIKB1te0xN6w_JPQ6/?imgmax=800" width="244" height="184" /></em></a><em> </em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><em>De bouwgrond wordt in gereedheid gebracht….</em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-Vm5U-_05kds/VbaZhgQdDlI/AAAAAAAAL28/IQ1kVnFNYNM/s1600-h/image%25255B26%25255D.png"><em><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="http://lh3.googleusercontent.com/-DsYqjjCNywY/VbaZl9WJvEI/AAAAAAAAL3E/_-sbXj9hqm4/image_thumb%25255B8%25255D.png?imgmax=800" width="244" height="184" /></em></a></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><em>….en vervolgens het fundament. </em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><em> </em><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr82j3pVN5S7dSbnyZEyiy6NTiU7Ml-lOllyF59qNBA3KBWT_Q30RuLFe0SjA7ABUzeAQZDBYs_EVrR66ia20jmGKBvwyPsV9rf7F46lXchNHZDNavYuNEUCnEYKpLirODXAef85AtPPhC/s1600-h/image%25255B29%25255D.png"><em><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="http://lh3.googleusercontent.com/-cJjscv3qr1o/VbaZ20ZQaAI/AAAAAAAAL3U/4_1-7fC9zeY/image_thumb%25255B9%25255D.png?imgmax=800" width="244" height="184" /></em></a><em> </em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><em>De milieu vriendelijke stenen worden geperst in plaats van gebrand. </em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><em>Per dag zien we duidelijke vorderingen. </em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-d3N7bPSUVIo/VbaaCv0UdnI/AAAAAAAAL3c/vnuuiyueseU/s1600-h/image%25255B32%25255D.png"><em><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="http://lh3.googleusercontent.com/-u97s7stWdXg/VbaaGMdzZ8I/AAAAAAAAL3k/WlnHZBM-PxQ/image_thumb%25255B10%25255D.png?imgmax=800" width="244" height="184" /></em></a><em> </em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-q3ec5ivxJbU/VbaaQLXpVTI/AAAAAAAAL3s/8OnPLd3ZydY/s1600-h/image%25255B2%25255D.png"><em><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKRqOVeRBCs03gUhUVXEyJxqH3YvkG9Cj2g5pHh6URd3IwSxGxsQKyjTXmiv-SiDxoc9opo3QwvylPr1dbUDY35LfwlM2rDRimepDjIrs8CsAYNXVsJx0X276uyNAwq4Bg_KDc_MxFi_U9/?imgmax=800" width="244" height="148" /></em></a></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-Mh-VrTjubDI/VbaaqkKKiNI/AAAAAAAAL4M/_6h7wSO9exk/s1600-h/image%25255B14%25255D.png"><em><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimPbmH0mCA2ScNSsVcOsaWjl4ETcLYkFls9b7Sz4xEwgRnZJgN-sEHJuulN8puJbaNPeOqy2-WKQTfTMTvtTHm5JhMFconkMfImhxXxLx4PM69iOuRWoXBop7o1a-WGz-3IaS7v1PeNgdJ/?imgmax=800" width="244" height="148" /></em></a></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitgX45yExhKbfxun16Dt86eSj4Dwq0arMmSvOxlBWFRJic36oJrhNBrlhwBRsMyCoxWIz2XqHNo28yP3BD9hHs_5MjU-2C2ApL0Y2IvovWr-xCqnoOZPvy6NCOz5s3nsS7I_JSmLAN2CXh/s1600-h/image%25255B11%25255D.png"><em><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="http://lh3.googleusercontent.com/-3HtdmbtaJjY/Vbaa74XySbI/AAAAAAAAL4k/gg1xSXRgxTU/image_thumb%25255B3%25255D.png?imgmax=800" width="244" height="148" /></em></a></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-KLeGyVR4ifw/VbabTfBj3DI/AAAAAAAAL48/eBCk4q2rGmM/s1600-h/image%25255B20%25255D.png"><em><img style="border-right-width: 0px; display: inline; border-top-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="http://lh3.googleusercontent.com/-MMTpXVSqDBg/VbabW4cUPyI/AAAAAAAAL5E/nvyzBlTalDQ/image_thumb%25255B6%25255D.png?imgmax=800" width="244" height="148" /></em></a></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><em><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-aRbavvif_GQ/VcEYr6kG2lI/AAAAAAAAL5Y/lFImIrnxA5M/s1600-h/Side%252520view%252520with%252520roof%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="Side view with roof" border="0" alt="Side view with roof" src="http://lh3.googleusercontent.com/-njt1Vma3ke8/VcEYufJoECI/AAAAAAAAL5g/0n3xLoOtsZM/Side%252520view%252520with%252520roof_thumb.jpg?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><em>Het dak zit erop!</em><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-KLeGyVR4ifw/VbabTfBj3DI/AAAAAAAAL48/eBCk4q2rGmM/s1600-h/image%25255B20%25255D.png"></a></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="394"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-kuO4zi278I4/VcEYxCXmZ4I/AAAAAAAAL5o/fddCLeeuk3s/s1600-h/Inspection%252520front%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="Inspection front" border="0" alt="Inspection front" src="http://lh3.googleusercontent.com/-aZqrxDKj_ws/VcEYy6h4jnI/AAAAAAAAL5w/Os8ObpBUjDA/Inspection%252520front_thumb.jpg?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="394"><em>Een overleg met het bouwteam.</em> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="394"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-VwApw1tu7mc/VcEY9KmpV-I/AAAAAAAAL54/VwKmz5wW0Kg/s1600-h/image%25255B3%25255D.png"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqdmCcNF0SmdVbqbi5QTKbEyNrsChkr3fvuh-skcLMXd5fizwPIPnKP-KinuW7_HbWkjue1fIbnbV1A4MBEXBZBLC9c6Z_VKGK9aApcPMo5B8LjTMGZwMU4hWEXQ1WwUf3xxiH0FZnvGCv/?imgmax=800" width="244" height="168" /></a></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="394"><em>Vanaf de M1 ziet het er zo uit. </em></td> </tr> </tbody></table> <p>De bouw van de kliniek vordert al goed en het dak zit erop. We zijn dankbaar voor alle steun die binnen is gekomen vanuit Delft, Oud-Beijerland en verschillende stichtingen. We hebben voornamelijk nog geld nodig voor de afwerking en inrichting van het gebouw. Mocht u dit project willen steunen, dan horen we het graag. </p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-85267790841237793932015-06-30T22:39:00.001+02:002015-06-30T22:39:15.896+02:00Weer terug in Ekwendeni<p>Mooi avondlicht, krekels, een volle sterrenhemel. Maar ook hartelijke begroetingen, de voortgang van de bouw van de HIV kliniek en palliatieve zorg. Na een goed verlof in Nederland zijn we weer terug in Malawi. In het verlof hebben we genoten van de ontmoetingen met familie en vrienden en gemeenteleden. De kinderen hadden het erg naar hun zin op de Prins Maurits school in Delft. Dit verlof hielp ons wel om ons ook weer een beetje op Nederland te gaan richten. </p> <p>Aan de hand van foto’s weer een impressie van ons leven hier. </p> <table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="400"><tbody> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-oK6Kuu2B5fY/VZL9eFo3i1I/AAAAAAAAL0I/30R6n1UYJdA/s1600-h/20150616_072553%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="20150616_072553" border="0" alt="20150616_072553" src="http://lh3.googleusercontent.com/-X2tYlr2BlXg/VZL9hhkobEI/AAAAAAAAL0Q/t9CkX4U3tlE/20150616_072553_thumb.jpg?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387">Ruth gaat vier ochtenden per week naar Wukani, de Malawiaanse school. Ze heeft het weer goed naar haar zin en maakt al braaf huiswerk. </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0ljeu0iRSv95k5xBICUgiEZdxOYKC2D8PzAUUF9ghqpaWfoIu4_dN8OyIcMIfz05rXLigOREspmrbP1RhJRrAWAujTH3gSFlTlkQfvB-9L0CJXknwIIUVmG66A-48wLdbAqhb-sso3U07/s1600-h/20150618_163751%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="20150618_163751" border="0" alt="20150618_163751" src="http://lh3.googleusercontent.com/-SVuAVYTtQxw/VZL9oWAOmqI/AAAAAAAAL0g/NvmKwwHghZU/20150618_163751_thumb.jpg?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387">Thomas en Marije gaan even fulltime naar de Nederlandse school omdat het anders niet lukt om al het werk af te krijgen. ‘s Middags zijn ze wel meestal vrij en spelen veel met Aron, Lucas, Boaz, Patrick, Owen, Wanangwa en Waliko. Hier samen pepernoten bakken. Het is hier tenslotte winter. </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-pjOj9F9_72Q/VZL9sOreznI/AAAAAAAAL0o/UACj7dBWpiU/s1600-h/20150630_163047%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="20150630_163047" border="0" alt="20150630_163047" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhApDGOGSxF8rZg4r0UL2CQ5rGi5B9tdxfV5jhR0SdZT7rwBXd8-Q_QjatrhxNvzQztdu4x9PHm-HjEXykSPeRUKbqXsEXiqAiJNp0dGEGM5PtnILu-lftWZP8LaugZX2vnLJMcXO18-k0j/?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-oAupdJwCNco/VZL9yd1staI/AAAAAAAAL04/3y6b0AtJWqI/s1600-h/20150619_163822%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="20150619_163822" border="0" alt="20150619_163822" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSt1Zkzw8F-LnsIYJpooNh6joJ_UeDgmhOasgk1JrhyV36UXj_v4fCGWWOQCiRlKzVgEOH1PcPx0WZBxtP58dscMgehpIiVLIqMdO2zLiHJcUEp95Q2yx_j8KL2ZJiK0wPGaSlyRqF88aD/?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-sk6ElW7EbP8/VZL94IDXeDI/AAAAAAAAL1I/3tAnTGqyrSc/s1600-h/20150618_131233%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="20150618_131233" border="0" alt="20150618_131233" src="http://lh3.googleusercontent.com/-0boxHgafCJU/VZL97rWOwMI/AAAAAAAAL1Q/l44THJrsCgw/20150618_131233_thumb.jpg?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387">Ik ben naast het gewone werk in het ziekenhuis ook al weer bezig geweest met de bouw van de HIV kliniek en de tienerclub. Het vordert mooi, hoewel er nog wel veel over vergaderd moet worden en ook de financiën nog niet helemaal rond zijn. </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-Kel8Zv7JE0E/VZL-INWzrDI/AAAAAAAAL1Y/0_SwuBkBZFo/s1600-h/20150630_145505%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="20150630_145505" border="0" alt="20150630_145505" src="http://lh3.googleusercontent.com/-MRIHCIXjuDM/VZL-PGOuKUI/AAAAAAAAL1g/FuqvUOK_P9w/20150630_145505_thumb.jpg?imgmax=800" width="244" height="148" /></a>  </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387">Vandaag hadden we een mooi afscheidsfeest van Mr. Gereweta Mkandawire, Mr. George Mwakasungula, Mrs. Kumwenda en nog vele anderen die met pensioen moeten gaan. Een paar mensen hadden meer dan 50 jaar voor het ziekenhuis gewerkt. Wat hebben ze veel veranderingen gezien en veel meegemaakt. </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387">Het was een voorrecht om met deze enthousiaste mensen samen te mogen werken. Mrs. Kumwenda had geen opleiding genoten en kon geen Engels, maar ze was een voortreffelijke o.k. assistente en ze heeft me vaak geholpen met adviezen met moeilijke keizersneden. </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"><a href="http://lh3.googleusercontent.com/-T8-YIywfQkQ/VZL-R3tYbNI/AAAAAAAAL1o/8AGrbSQ-bhU/s1600-h/20150628_085628%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="20150628_085628" border="0" alt="20150628_085628" src="http://lh3.googleusercontent.com/-4H69BWdTI2M/VZL-UN4niFI/AAAAAAAAL1w/fzgIorIrpqU/20150628_085628_thumb.jpg?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387">Het was prachtig om te zien hoe Janet heel levendig het verhaal over Mozes vertelde op de zondagschool. Ze had de volle aandacht van de kinderen met het meegebrachte mandje. </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcAYPFWh2KyoU6sIjW8U_2XuqM0jPPI5E3XCohF2xDXJjAKw3HtlwOD9QvogOtG8Lq6WEQYl-BF9SbH02ZjYWrS11wg1omnIzP1ZSyHRIGePY1prmfI0c5iHw53j40H3ut2SbeyHa_zATh/s1600-h/20150621_072706%25255B2%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="20150621_072706" border="0" alt="20150621_072706" src="http://lh3.googleusercontent.com/-tGRZImbtjXo/VZL-a6mxMhI/AAAAAAAAL2A/6D72LA7N2V4/20150621_072706_thumb.jpg?imgmax=800" width="244" height="148" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="13"> </td> <td valign="top" width="387">Een onverwachte regenbui in het droge seizoen gaf ons een mooie en bemoedigende regenboog. God doet wat Hij belooft, in Malawi, in Nederland. </td> </tr> </tbody></table> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-5626352451291182512015-04-18T12:30:00.001+02:002015-04-18T13:31:38.398+02:00"Are you very busy?" - prioriteiten in perspectief"Are you very busy?" Mama Ellen - onze nanny - kijkt me vragend aan. Het is vrijdagmorgen 8 uur. Ze is net aangekomen om te beginnen met haar werk. Ik heb gisteren een driedaagse workshop afgesloten. En vier weken super-intensieve voorbereiding daarvan. Dus: "No, today I am not so busy." Maar waarom vraag je het?<br />
<br />
Dan vertelt ze één van die verhalen waarvan ik telkens weer geschokt raak.<br />
"Vannacht is bij mijn buren een dochtertje van 3 jaar oud overleden."<br />
"Wat erg. Wat is er gebeurd? Was ze ziek?"<br />
"Ze had niet genoeg te eten..." en ze wijst naar haar buik<br />
"Ondervoeding?"<br />
"Ja, ondervoeding..."<br />
"Echt? Was ze dan niet naar het ziekenhuis gegaan?"<br />
"Ja wel, maar daar is ze vannacht overleden."<br />
<br />
Later bevestigt Anneke het verhaal als ik het vertel: er was die nacht inderdaad een kindje overleden. Ondervoed. Veel te laat gekomen...<br />
<br />
"Kan ik alvast 1000 kwacha van mijn salaris krijgen? Het gezin is zo arm, dat we als buren hebben afgesproken dat iedereen 1000 kwacha bijdraagt."<br />
Ik geef het haar. En draag ook zelf extra bij.<br />
Dan haast ze zich terug naar huis om mee te huilen. Om mee te <a href="http://bewogenmetmalawi.blogspot.com/2013/09/zingend-rouwen.html">zingen</a>. Om mee te koken.<br />
<br />
En ik begin aan de afwas. In gedachten verzonken. Dat gebeurt dus nog steeds 10 minuten lopen bij ons vandaan! Op de één of andere manier schrijnt het als je zoiets hoort, als je zelf drie dagen om tafel hebt gezeten over de prioriteiten van de kerk, mooie resultaten hebt gehoord van het werk tot nu toe, en prachtige plannen hebt gemaakt. Maar het woord 'armoede' is niet gevallen...<br />
<br />
Het zet je aan het denken: Yes, I was very very busy, maar met wat eigenlijk?<br />
<br />
We wonen nu al bijna 7 jaar in Ekwendeni. Soms heb je dan het perspectief van anderen nodig om de realiteit van de armoede weer te zien. Een Nederlands echtpaar was een week of wat geleden op bezoek. Ze werkten jaren in Zuid-Afrika en hebben dus heel wat armoede gezien. Toch zeiden ze toen we vroegen wat hen in Malawi opviel: "De extreme armoede..."<br />
<br />
Hebben we als kerk nog wel het juiste perspectief op onze prioriteiten? Doen we iets aan armoede? Ik denk er wat langer over na en concludeer: toch wel. Indirect misschien, maar toch wel.<br />
<br />
Hoe dan?<br />
<br />
Door toegepaste bijbelstudie en verbetering in ons pastoraat.<br />
<br />
Allereerst toegepaste bijbelstudie. Dat is onze topprioriteit als kerk. We willen gemeenteleden bij elkaar brengen rondom de bijbel. Op een zeer interactieve manier. Met een focus op toepassing. Echte praktische toepassingen. Dus niet zoiets als: "We moeten anderen liefhebben...", maar: "Laten we bij de oude opa Jere overmorgen het dak gaan repareren, zodat het niet in elkaar zakt bij de eerste regens..."<br />
<br />
Als we als kerk onze gemeenteleden helpen om de bijbel serieus nemen en dóen wat we horen en zeggen, dan hoeven we vanuit het ziekenhuis geen programma tegen malnutrition te organiseren. Dan zijn de buren allang in actie. Want ondervoeding gebeurt niet van de één op de andere dag. Dat zie je gebeuren...<br />
<br />
Voor de volledigheid: het is natuurlijk niet zo simpel dat een goed functionerende bijbelstudie-groep de ondervoeding van dit meisje had kunnen voorkomen. Natuurlijk speelt ook hier in Malawi dit probleem: wanneer grijp je in als je als omstanders iets ziet fout lopen in een gezin in de buurt? En natuurlijk kan het ook hier zo zijn, dat het gezin van het 3-jarige meisje een geschiedenis met hun buren heeft die verklaart waarom ze afstand hielden: waren de ouders 'lui' in het verbouwen van maïs? Hebben ze misschien gestolen bij de buren, om toch aan eten te komen? Arme mensen zijn echt niet altijd alleen maar zielige slachtoffers...<br />
<br />
Maar goed toch: functionerende bijbelstudie-groepen in de wijk kunnen wel helpen om over dit soort vragen na te denken en mensen te motiveren om (toch) tot actie te komen.<br />
<br />
Aan oog voor de ander, aan in actie komen, werken we als kerk ook nog op een andere manier: naast bijbelstudie is ook beter pastoraat ook één van de prioriteiten van het strategisch plan van de kerk. Het opzetten van pastorale teams voor het bezoekwerk in de wijk hoort daarbij. En ook een toerustingscursus voor alle ouderlingen en diakenen. Zodat ouderlingen en diakenen systematisch, regelmatig en bekwaam bij alle mensen in hun wijk langs gaan. En niet alleen bij ziekte en overlijden, maar ook 'preventief'. Dan kunnen problemen eerder gesignaleerd en bespreekbaar worden, hopen we.<br />
<br />
Ook als het gaat om zulke praktische dingen als ondervoede kinderen. Zodat mensen in de gemeenschap zien dat de kerk en het evangelie niet alleen gaan om mooie, rake kerkdiensten, maar ook over hun zorgen van elke dag. En dan hopen we dat ze de Heer van die kerk en dat evangelie ook gaan volgen.<br />
<br />
Daarmee ben ik graag "very busy".Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-26796349369363036312015-02-24T21:55:00.001+02:002015-02-24T21:55:51.924+02:00Is it good to share?<p><em>“Is it good to share you medicines with someone else?”</em> Het grootste gedeelte van de tieners vond van niet en rende naar de ene kant van de ruimte. Een aantal jongeren vond van wel en haastte zich naar de andere kant. </p> <p>Afgelopen zaterdag hadden we tienerclub met tieners met HIV. Het is zo goed om deze tieners bij elkaar te zien. Op die manier zien ze dat ze niet de enigen zijn die HIV remmers moeten slikken. Het is mooi om Joyce, Isaac en Monica en nog zoveel anderen te zien lachen. </p> <p>Door middel van een spel probeerden we stellingen neer te zetten waarop de tieners moesten beslissen of het waar of niet waar was en dan moesten ze ofwel naar de kant van <em>“true”</em> of naar de kant van <em>“false”</em> gaan. De meeste vragen waren makkelijk en iedereen had het goed: Je moet elke dag je medicijnen innemen (goed!). Je mag je medicijnen stoppen als je 13 jaar oud bent (fout!). Je medicijnen maken je sterk (goed!). Maar niet iedereen wist of je wel of niet je medicijnen mocht delen. Delen is namelijk iets heel belangrijks. Als jij iets hebt wat een ander niet heeft dan deel je dat. Wij kunnen daar vaak nog veel van leren.</p> <p>Toch wilden we in dit geval niet dat ze hun HIV remmers met een ander delen. Gelukkig kon de groep die tegen delen was goed uitleggen waarom dat niet mocht: iedereen heeft weer zijn eigen soort medicijnen en die kun je niet zomaar aan een ander geven. </p> <p>Een andere opmerkelijke vraag die we hadden bedacht was: “Je mag stoppen met je medicijnen als een <em>prophet ( </em>soort gebedsgenezer<em>) </em>voor je bidt”. Dat is namelijk een groot probleem. Veel mensen bezoeken <em>prophets</em> die voor hen bidden en dan beweren dat ze genezen zijn. Vaak met rampzalige gevolgen. Gelukkig wisten de tieners dat ze nooit mochten stoppen met hun medicijnen. Een van de groepsleiders vertelde nog wel dat het heel belangrijk is om te bidden. </p> <p>Joyce, Isaac, Monica. Eén voor één jongeren met een verhaal en een ziekte waar ze niet zelf voor gekozen hebben. Maar ze zullen er wel hun hele leven mee moeten leven. </p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-5313118394959147502014-11-24T22:46:00.001+02:002014-11-24T23:52:21.787+02:00Aangrijpende ontmoetingenZingend werden we ontvangen door een aantal vrijwilligers van palliative care toen we in een klein dorpje aankwamen. Meestal ga ik niet zelf mee op palliative care outreach, maar probeer ik mijn bijdrage te leveren in ons wekelijks teamoverleg. Omdat het nu niet zo druk was in het ziekenhuis lukte het om vandaag mee op pad te gaan met het team. Het was wel weer eens goed om te zien hoe het bij mensen thuis eraan toe gaat.<br />
<br />
Zo kwamen we bij een man die al negen jaar op een matras in zijn kamer lag, nadat hij half verlamd was geraakt door tuberculose in zijn rug. “<i>Brengt iemand je af en toe weleens naar buiten?</i>”, vroeg ik hem. “<i>Nee. Nooit.</i>” was zijn reactie. "Uitzichtloos" zouden we dat in Nederland misschien noemen. Het bijzondere was dat deze man helemaal niet klaagde. Hij had geen pijn en hij kon zichzelf op zijn zij rollen. Een jongen die hem verzorgde, zette elke ochtend eten binnen zijn bereik en ging vervolgens naar school. Verder had hij een klein radiootje naast zich en zo kwam hij de dag door. Af en toe werd hij door vrijwilligers in het dorp bezocht. Ik werd daar wel stil van.<br />
<br />
Vandaag sprak ik ook een weduwe. Een jaar geleden is haar man overleden. Ze woont nog steeds met haar kinderen in het huis waar ze met haar man woonde, maar wordt er nauwelijks getolereerd. Ze heeft het gevoel dat de familie van haar man haar liever weg zou willen hebben omdat ze dan het land dat ze verbouwt kunnen inpikken en soms proberen ze dat al. In Malawi komt het zogenaamde <i>property grabbing</i> nog steeds voor<i>,</i> ook al is het nu bij wet verboden. <i>Property grabbing</i> houdt in dat de familie van een overleden man de bezittingen die hij heeft achtergelaten komt opeisen van de achtergebleven vrouw. Zelfs haar kinderen kunnen van haar afgenomen worden.<br />
<br />
Gelukkig is dit allemaal niet gebeurd in dit gezin, maar nog steeds merk je dat de weduwe weinig rechten heeft. In Malawi is er een systeem dat de armsten een bon krijgen waarmee ze voor heel weinig geld dure kunstmest kunnen kopen. Als je je eigen mais verbouwt kun je niet zonder deze kostbare kunstmest. Hoewel ze toen haar man nog leefde deze bon voor gesubsidieerde kunstmest kreeg, nu stond haar naam niet meer op de lijst. Ze telde niet meer mee.<br />
<br />
Van zulke dingen word ik boos. De bijbel staat vol over hoe het recht van weduwen en wezen wordt vertrapt en dat God dat veroordeelt. Hoe kunnen we als kerk of als gemeenschap tegen zulk onrecht ingaan en juist om weduwen en wezen heen staan? <br />
Aan het einde van zo’n dag laat ik alles nog eens passeren. Het waren aangrijpende ontmoetingen. Lijden en onrecht komen heel dichtbij. Om stil van te worden of boos van te worden. Wat zou Jezus doen? En wat kan ik doen? Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-61768156850376496652014-10-22T21:23:00.001+02:002014-11-24T23:21:42.229+02:00Wat is de oorzaak?<p><em>“Wat is dan de oorzaak van de te grote lever? Kunt u dat echt niet zien, dokter? Dan zal het wel witchcraft zijn.”</em> Elke dag worden er patiënten naar mij verwezen bij wie ik echo’s moet doen om de oorzaak van hun buikpijn te ontdekken. Echo’s maken is iets dat ik mijzelf een beetje heb aangeleerd en vooral bij zwangere vrouwen is het erg handig om te kunnen scannen. Maar met de kwaliteit van onze echo en beperkte ervaring kan ik helaas bij buikpijn maar heel zelden iets zien met de echo. Dat probeer ik mijn collega’s ook duidelijk te maken. Maar patiënten staan er soms op. Ik worstel een beetje met hoe ik op een goede manier tegen de patiënt moet zeggen dat ik geen duidelijke afwijkingen vind. Als ik niets vind dan is de vervolgstap vaak de <em>traditional</em> <em>healer</em>. Want er moet toch een oorzaak zijn aan te wijzen. </p> <p>Deze week werd ik gevraagd om bij een patiënt met een vergrote lever een echo te maken. Ik zag wel een vergrote lever, maar kon geen duidelijke andere afwijkingen zien. Omdat onze andere testen ook geen oorzaak gaven konden we hem niet duidelijk vertellen wat er aan de hand was. Deze man had de hoop dat de technologie van ons missie ziekenhuis hem het antwoord kon geven. Helaas faalde de technologie. En nu geloofde hij zelf heel sterk dat het <em>witchcraft</em> was. Ontkennen heeft geen zin. Luisteren heeft meer zin. Maar dan merk ik ook wel dat mijn begrip van zowel de taal als de cultuur van Tumbuka niet toereikend is om deze man echt te begrijpen en met een goede uitleg verder te helpen. Want ook al zou het duidelijk zijn dat hij bijvoorbeeld een tumor had, dan nog zou de vraag zijn ‘<em>waarom</em>’?  Sommigen accepteren met een mengeling van lijdzaamheid en vertrouwen dat alles van God komt terwijl andere blijven zoeken naar welk kwaadwillend familielid of buurman deze ziekte heeft laten gebeuren. Een hele ingewikkelde vraag die niet in een paar woorden door mij te beantwoorden is.</p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-89945342256089504362014-09-23T21:24:00.001+02:002014-09-23T23:20:56.573+02:00Over BBA, BOH en BBBWaarom gebruiken we eigenlijk afkortingen? In de medische wereld hebben we er talloze. Sommigen zijn internationaal bekend, zoals DM (<em>diabetes mellitus</em>). Door een afkorting begrijpen we elkaar met weinig woorden. In het ziekenhuis hebben we er een hele rits. Zo hebben we PUD (<em>peptic ulcer disease</em>), PID (<em>pelvic inflammatory disease</em>) VSP (<em>very severe pneumonia,</em> SCD (<em>sickle cell disease</em>) en RTA (road traffic accident). Deze komen allemaal veel voor.<br />
<br />
Een nieuwe afkorting voor mij was BBA (<em>born before arrival</em>). Heel geregeld zijn moeders niet op tijd in het ziekenhuis als de baby zich aandient. Soms moeten ze uren lopen. De baby wordt dan letterlijk aan de kant van de weg geboren of soms in een huisje langs de weg. Omdat dit vaak niet hygiënisch is, weten we dat als er een “BBA” binnenkomt, we de moeder en de baby goed in de gaten moeten houden.<br />
<br />
Een andere afkorting waar een heel verhaal achter schuilgaat is BOH (<em>bad obstetric history</em>). Als dit in grote letters op een opname formulier staat, dan weet je dat je heel oplettend moet zijn. De moeder is misschien al 4 keer zwanger geweest maar heeft nog niet één levend kind. Ze krijgt extra controles om te zien of alles goed is met haar en de baby. Door de afkorting hoeft ze niet het hele ellendige verhaal te blijven herhalen, maar hebben we aan een half woord genoeg. <br />
<br />
Op de mannenafdeling hebben we vandaag zelf een nieuwe afkorting bedacht, namelijk BBB (<em>being beaten in a bar</em>). Bijna elke nacht, zeker in het weekend, hebben we opnames van dronken mannen die vechten in bars. Daders en slachtoffers zijn niet goed van elkaar te onderscheiden en vaak komen ze in groepjes binnen. Er wordt veel te veel gedronken, vaak met noodlottige gevolgen. Bijna wekelijks hebben we een sterfgeval door alcohol. Het is een onderbelicht probleem in een land waarin zoveel problemen zijn. Alcohol maakt veel kapot. Niet alleen voor de mannen, maar vaak voor hun hele gezin. Achter BBB gaat ook vaak een heel verhaal schuil. Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-87669134408786849742014-09-12T17:22:00.001+02:002014-09-12T18:41:33.242+02:00"Hoe zeg je dit in het Engels?" en meer verhalen over nieuw tijdperken<br />
<b>Een nieuw tijdperk in ons gezin </b><br />
<i>"Hoe zeg je dat in het Engels?"</i> Dat is een vraag die we Ruth de laatste dagen vaak horen stellen. We zijn deze week als gezin een nieuw tijdperk in gegaan nu ook zij naar Wukani - de Engelstalige basisschool in Ekwendeni - gaat. Het huis is stil op dinsdag, donderdag en vrijdag. Als ik die dagen thuiswerk, wordt er niet meer op mijn deur geklopt met de vraag: <i>“Papa, kun je een kleurplaat uitprinten?"</i><br />
<br />
<div>
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeyMZqkP5MHdoMMiBkaiJIlgG1D3mRoVXa9WTiWQT90UTlJ0wVj0eVlQlty-CG6O7WpRQh_J8PVddb7h21LZothSsakdTxpMui8OamNdCLZT4DjrbFGBRK9iTodNWZDB48LaFTQn2eLDEf/s1600/IMG_4527.jpg" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" /></div>
<br />
Ze keek er al lang naar uit. <i>“Als ik in september groot ben…”</i>. Toen het afgelopen dinsdag zover was, liet ze zich trots in haar uniform fotograferen. Bij school aangekomen mengde ze zich zonder enig probleem tussen de andere kinderen van haar klas bij de dagopening. Ze keek om zich heen en deed vol overgave na hoe de andere kinderen zongen en marcheerden. Waar de andere twee destijds (en nu nog wel…) op hun eerste nieuwe schooldag een traantje lieten, ging zij zonder om te kijken tussen de andere kinderen op een bankje zitten in haar klas. Alsof ze het al jaren deed.<br />
<br />
Een nieuw tijdperk voor ons gezin. Ons leven hier lijkt de afgelopen weken vol overgangsmomenten te zitten.<br />
<br />
<b>Einde van een tijdperk: laatste Schotse zendingswerker vertrekt </b><br />
Zo namen we als bijbelkring afgelopen woensdag afscheid van Helen Scott. Zij heeft sinds 2000 meer dan 14 jaar als adjunct-directeur op de middelbare meisjesschool in Ekwendeni gewerkt. Zij was de laatste zendingswerker van de Church of Scotland in Noord-Malawi. In 1875 arriveerden de eerste zendingswerkers van de Schotse kerk in Malawi. Zij stichtten de CCAP Synod of Livingstonia. Sindsdien zijn er onafgebroken zendingswerkers van de Church of Scotland in Ekwendeni (en andere gemeenten van onze kerk) geweest. Het vertrek van Helen markeert dus het einde van een tijdperk.<br />
<br />
Ik verbaasde me er een beetje over hoe geruisloos dat ging. Zelf duidde ze het in haar toespraak als een symbool van volwassenheid: de kerk in Malawi kan het werk nu prima zonder hulp uit Europa toen. Maar als je iets meer inside-informatie hebt, weet je dat het niet alleen een kwestie is van de kerk in Malawi die groeit en sterker wordt. Het zegt minstens zoveel over de staat van de kerk in Schotland. Want de realiteit is dat de kerk daar bijna geen (jonge) mensen meer kan vinden die uitgezonden willen worden.<br />
<br />
Helens vertrek markeert op een bepaalde manier ook nog het einde van een ander tijdperk: het tijdperk van zendelingen die voor onbepaalde tijd dienen. Zendingswerkers die meer dan tien jaar in het land zijn worden steeds schaarser. Wij zijn met onze bijna zes jaar al oudgedienden. En dan te bedenken dat de zendingswerkers van het eerste uur rustig 45 jaar bleven. Charles Stuart bijvoorbeeld, de eerste Schotse predikant in Ekwendeni (hij ontwierp de kerk), kwam in 1888 als 21-jarige aan en vertrok pas in 1933, toen hij 65 was. Zending was levenswerk.<br />
<br />
Nu ik dat zo schrijf, bedenk ik me dat dat nu natuurlijk nog steeds zo is. Alleen geven we dat in deze tijd niet meer op één plek vorm.<br />
<br />
<b>Een nieuw tijdperk: een nieuwe generatie leiders treedt aan </b><br />
Op 1 september 2014 werd een jonge predikant, Rev. J.J. Gondwe, tot nieuwe voorzitter van de Synode verkozen. Dat gebeurde zoals altijd aan het einde van de tweejaarlijkse Synode-vergadering. Hoewel officieel vantevoren mensen zich niet kandidaat kunnen stellen (of gesteld kunnen worden), wordt er tijdens de synode in de wandelgangen natuurlijk al driftig gespeculeerd over en gelobbyd voor bepaalde personen. Zijn naam was wel genoemd, maar toch was zijn verkiezing (met zeer duidelijke meerderheid van stemmen) min of meer een verrassing.<br />
<br />
<div>
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDKZzl5EqlE1dv6BF86q-tGU2RL8cD0GMIe32kZdfZGgON5fcMS9pfgJa1fjffZBx86wKsp8DzV0p1dOHcX5o6-muU9dPD4JGTYGqJzPpGyrMo5Qx01rnRSgWE0-yK0ga7ElSm4zqZzSow/s1600/IMG_8114.jpg" height="240" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" width="320" /></div>
<br />
Ik ken Rev. Gondwe goed, want ik werk nauw met hem samen in de taskforce Spiritual Health en bij het opzetten van de muziekschool voor de jeugd. Bovendien woont hij bij ons in de straat en spelen zijn kinderen af en toe bij ons. Hij was zichtbaar overweldigd dat de keus op hem was gevallen. Toen ik hem na afloop sprak, was het eerste wat hij zei: <i>“Bid voor mij in deze nieuwe verantwoordelijkheid”</i>.<br />
<br />
Voor velen voelt deze verkiezing als een kleine revolutie. Tenminste zo beluister ik het uit de reacties na afloop. Deze verkiezing lijkt een overgang in te luiden naar een nieuwe generatie predikanten om de hoogste leiderschapsposities in de kerk in te gaan nemen. De komende verkiezingen in 2016 zullen nog spannender worden dan andere jaren.<br />
<br />
Meer nog dan wie op welke plek terecht zal komen, benieuwd het mij of het de nieuwe generatie kerkleiders zal lukken een nieuwe, eigen stijl van leiderschap neer te zetten. Ik voel me bevoorrecht dat ik daarover met hen kan meedenken en meebidden.<br />
<br />
<b>Een nieuw tijdperk: opvolger benoemd </b><br />
Tijdens de synodevergadering gebeurde nog iets bijzonders: Rev. Glad Kumwenda werd benoemd tot mijn beoogd opvolger. Hij was er zelf niet bij omdat hij in Nederland was met de Malawiaanse delegatie die aanwezig was bij de GZB-dag.<br />
<br />
<div>
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg8TbX82pMeY7bpiEvxuBaJF1Z94Xv_7-2BHgImU0H5MbzeG-r9m6G9YbcLztXx-H0t_V222NSigGW_s8M_g8ZRDxyg-3obFhyphenhyphenZbLBDYg9EISCpLWgjLZ83EgY-zjORhbnQpQJ-Mr2-Zri/s1600/Rev+Kumwenda+in+Delft.jpg" height="240" style="box-shadow: rgb(136, 136, 136) 3px 3px 3px;" width="320" /></div>
<i><span style="font-size: xx-small;">(bron: https://www.facebook.com/adenhenniealberts?hc_location=timeline)</span></i>
<br />
<br />
Het is een bijzondere benoeming, omdat het voor onze kerk een hele (financiële) stap is om een nieuwe formatieplaats te creëren en een predikant fulltime vrij te maken voor dit werk. Het laat zien dat de kerk er belang aan het hecht iemand volledig verantwoordelijk te maken voor strategie, visie en beleid en het leidinggeven aan de uitvoering daarvan. Dat is bijzonder omdat die positie voor mijn komst nog niet eens bestond. Ik ben dan ook erg dankbaar dat de benoeming nu een feit is.<br />
<br />
Rev. Kumwenda behoort tot dezelfde generatie predikanten als Rev. Gondwe die Synode-voorzitter is geworden. Ik ken hem al heel wat jaren van de taskforce die gemeenten traint in visie en beleid. Ik heb hem ook een aantal malen bezocht in de gemeenten die hij de afgelopen jaren diende. Ik kijk ernaar uit om nu nog nauwer met hem samen te werken. Hij gaat per 1 januari 2015 aan de slag, maar al de komende tijd gaan we ons buigen over een verdeling van de taken en over een opleidingsprogramma.<br />
<br />
Zo begint ook in mijn werk een nieuw tijdperk: één waarin overdracht meer en meer centraal zal komen te staan.Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-87553067588670169302014-08-08T22:48:00.001+02:002014-08-08T22:48:44.925+02:00Nazorg na een maternal death: gesprekken, melk en een audit<p>“Monire, mwafumbanana….” Uitgebreid beginnen we met groeten en ons voorstellen. Wij zijn met ons vieren: De administrator, de hoofdverpleegkundige, een clinical officer en ik. Zij zijn met ongeveer twintig mensen. In het begin is de atmosfeer gespannen. Daarna slaat het om naar begrip en uiten van verdriet. </p> <p>Ik was verbijsterd toen een moeder na een ruggenprik een hartstilstand kreeg en onder mijn handen overleed. De eerste <em>maternal death</em> van dit jaar in ons ziekenhuis. Het overlijden van een verder gezonde moeder is vreselijk. Terwijl de anaesthesist reanimeerde heb ik snel nog een keizersnee gedaan en gelukkig leefde het babietje nog. </p> <p>De dag erna kwam een hele vertegenwoordiging van de familie van de vader naar Ekwendeni om met ons te praten. Een warme gemeenschap die echt begaan was met het lot van het babietje en de vader. Zij moesten zich op hun beurt naar de familie van de overleden moeder verantwoorden. Het viel mij op dat het gesprek via een strak protocol verliep. In Nederland zouden we het anders doen, maar het was goed om te zien hoe bepaalde gebruiken hun waarde hebben. Dit protocol gaf richting en houvast aan het gesprek. De <em>village head man</em> deed namens hen grotendeels het woord. Nadat we uitgebreid hadden uitgelegd wat er was gebeurd en zij vragen hadden kunnen stellen, vroegen ze om hulp in de verzorging van het babietje. Het was mooi dat we met een gulle donatie voor kunstmelk die we recent hadden ontvangen de familie in ieder geval met de voeding op weg konden helpen. We merkten dat zo’n gesprek voor zowel ons als de familie goed was. Zij bedankten ons aan het eind. Daarna sloten we samen met gebed af. </p> <p>De week erna houden we een <em>maternal death audit</em>. Met staff van verschillende afdelingen, zowel medisch als administratief kijken we uitgebreid naar factoren die mee zouden kunnen hebben gespeeld bij het overlijden van deze moeder. Daarmee hopen we zo’n situatie in de toekomst te voorkomen. </p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-6722904881081424462014-06-13T22:43:00.001+02:002014-06-13T23:03:33.244+02:00‘Je staat er niet alleen voor’<p>Het geluid zwelt aan. Even weet ik niet wat het is. Is het huilen, roepen of iets anders? Ik kijk even op de gang. Het zijn een aantal mensen die aan het zingen zijn. Op dit moment hebben we verschillende hele zieke mensen op de afdeling liggen. Een koor van de vrouwenvereniging komt hen opbeuren en met hen zingen en bidden. En inderdaad voelt één van de patiënten zich na dat bezoek veel beter. Ze begint mee te zingen. </p> <p>Toch wel mooi hoe het geneeskunde bedrijven met onze ‘wetenschappelijke’ kennis en vaardigheden hand in hand gaan met zingen, gebed en ziekenbezoek. Juist daarvan knappen mensen ook op. </p> <p>Overigens krijgen veel patiënten tijdens hun opname ook bezoek van mensen die proberen met kruiden en tatoeages aangedane lichaamsdelen te behandelen. Bij zeker de helft van de opgenomen mensen zien we oude of verse inkervingen in de huid. Hoe meer je daarvan ziet, hoe chronischer de ziekte….</p> <p>Deze maanden ben ik tijdelijk weer de enige arts in het ziekenhuis. Gelukkig hebben we wel een groep van ervaren clinical officers. Rondom ingewikkelde patiënten proberen we zoveel mogelijk beslissingen als team te nemen. Zolang de clinical officers niet allemaal tegelijkertijd hun vrije dagen opnemen of op cursus gaan (wat heel geregeld gebeurt), gaat het goed. Maar soms is de druk wel hoog. Bijvoorbeeld de beslissing of een kraamvrouw die koorts blijft houden na een keizersnee opnieuw geopereerd moet worden. Of dat een hele zieke patiënt met HIV ook nog een tuberculose behandeling moet krijgen, zonder dat daar overtuigend bewijs voor is. Of welke medicijnen gegeven moeten worden aan iemand met een combinatie van HIV, suikerziekte, hoge bloeddruk en een knieontsteking. Of om te beslissen en te vertellen aan een vrouw van 25 jaar dat de zwellingen in haar buik niet meer te opereren zijn.  </p> <p>Dan is het ook voor mijzelf bemoedigend als er opeens in de gang en in de kamers bezoekers komen bidden en bemoedigen. Een soort knipoog van ‘je staat er niet alleen voor’. </p> <table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="346"><tbody> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="334"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6ev32Ukchi9L_Wn-G08EK-muO17XgToAY3oKLE3_nqTiSTZHIs5lQL3hSVpZFXi60Q6xnk1hS0G0_U9WT7SyKmua5UVykvY9BOAcE9JS4EVo2WlVZMiMIlLdhQQDfE0aN2WrKuQ1sYFLs/s1600-h/DSC_0710%25255B4%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="DSC_0710" border="0" alt="DSC_0710" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVdpdwai9O-W-3LFMLV-ZyUt84SayG9XZOnyynn4o6H0vD1D3Il72Q0CBN2BSSe6k7rJYDbXyABh_8MaIkPxrqETLW5lN6ZbkA01BNfmw0llY80RZWX8kAF_HqjHZuPouxra24XC-nlUJ3/?imgmax=800" width="329" height="220" /></a> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="334"><em>Een paar keer per week beginnen we als staff en patiënten de dag met zingen, bijbellezen en gebed.</em> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="334"><a href="http://lh5.ggpht.com/-IQs4gBh7_bA/U5tmFJ95hDI/AAAAAAAAJ_U/TNYAJ-4gcJY/s1600-h/theatre%252520team%25255B6%25255D.jpg"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="theatre team" border="0" alt="theatre team" src="http://lh4.ggpht.com/-Y3Qd0TyRDdg/U5tmJ2TdYjI/AAAAAAAAJ_c/VctM8QxdRPE/theatre%252520team_thumb%25255B4%25255D.jpg?imgmax=800" width="329" height="254" /></a>  <br /><em>Teamwork.</em> </td> </tr> </tbody></table> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-48808388507398734752014-05-06T23:54:00.001+02:002014-05-06T23:56:18.943+02:00“Ik vónd het geen goed idee. Ik vínd het geen goed idee. Ik zal het nóóit een goed idee vinden.”<p><em>“Ik vónd het geen goed idee. Ik vínd het geen goed idee. Ik zal het nóóit een goed idee vinden.”</em> Naast mij trekt George Mkamanga flink van leer. Hij is commissaris van politie geweest en dat merk je nog steeds. Uitgesproken. Recht door zee. Geen blad voor zijn mond. </p> <p>Vandaag vergaderde ik de hele dag mee met een taakgroep van 7 mensen die zich sinds februari dit jaar buigt over allerlei vraagstukken die te maken hebben met de organisatie van de kerk. Als meneer Mkamanga het woord neemt, gaat het over de vraag of de voorzitter van de synode een voltijdse (betaalde) functie op het synode-kantoor moeten worden. Mkamanga voorziet dat dat een voortdurende machtstrijd gaat opleveren tussen de synode-scriba en de synode-voorzitter: twee kapiteins op het schip is vragen om problemen. Maar anderen vinden dat de taak van de synode-voorzitter als geestelijke vader van de kerk te veelomvattend is geworden om ‘erbij’ te doen. Hij zit immers niet alleen maar synode-vergadering voor, maar verleent ook pastorale zorg aan predikanten en vertegenwoordigt ook de kerk in den lande. Al pratend zoeken we naar adequate modellen om de rol van de voorzitter het beste te duiden: is hij “premier” of “kamervoorzitter” of “president” of “geestelijk vader” of misschien zelfs “bisschop”? De meningen zijn verdeeld.</p> <p>De CCAP Synod of Livingstonia is hard gegroeid. De manier van organiseren die in de jaren tachtig heel effectief was, kraakt nu in zijn jasje. Een voorbeeld: in 1980 had onze kerk 3 classes, nu 25. In de beginjaren ontstond het gebruik dat elk jaar alle synode-afdelingen (jeugdwerk, evangelisatie, onderwijs, etc.) de classis-vergaderingen bezochten om de voortgang van hun werk toe te lichten. Waar dat in 1980 neerkwam op 3 bezoeken per jaar, zijn dat er nu 25. En we praten dan niet over een bezoek van een uurtje, maar 25 hele dagen op pad. Dat is wel veel op een jaar. We vragen ons dan ook hardop af: is het nog wel nodig? En als het nodig is, kunnen we het dan niet op een andere manier organiseren?</p> <p>Ik vind het boeiend om bezig te zijn met deze kerkordelijke aangelegenheden. Hoe passen we de structuren van de kerk zo aan dat ze passen bij wat anno 2014 nodig is voor een veel grotere kerk die steeds meer stadsgemeenten krijgt en die naar verwachting tussen nu en 2030 ook nog eens bijna zal verdubbelen in aantal? Achter de van buitenaf gezien ‘technische’ discussies schuilen fundamentele vragen over gemeenschap-zijn, bijbelse principes van leiderschap en verdeling van macht en gezag. En bovenal hoe je ervoor zorgt dat de structuren uiteindelijk de gemeenten helpen om steeds meer mensen te bereiken met het evangelie, met pastorale zorg en praktische hulp. </p> <p>En bovendien is het niet alleen inhoudelijk boeiend. Het zijn ook boeiende mensen met wie ik samen mag werken. Het is een groep vol levenswijsheid, prachtige verhalen en humor. En daarbij ook heel toegewijd: aan het eind van 7 uur vergaderen concluderen we dat er een tandje bij moet om in augustus aan de Synode een afgerond en doortimmerd verhaal te presenteren. “Als dat zo is, moeten we volgende week weer een hele dag inplannen.” </p> <p>En dat doen ze dan gewoon, te midden van hun vele andere verantwoordelijkheden: de universiteitsbestuurder, de plaatsvervangend directeur van de onderwijs-afdeling van de kerk, de voormalig Synode-scriba (die ook nog druk campagne voert om op 20 mei gemeenteraadslid te worden en daarna – via het getrapte systeem hier – misschien zelfs burgemeester van Mzuzu), de gepensioneerde manager van het ministerie van onderwijs (die ook voorzitter is van de ‘commissie voor kerkbalans’ van de grootste gemeente van Mzuzu), de gepensioneeerde politiecommissaris (die ook scriba is in zijn gemeente), de directeur van het instituut voor theologische vorming, de jonge gemeentepredikant van één van de grotere gemeenten aan het meer. Dr. Mlenga, Mrs. Gausi, Rev. Dr. Mazunda, Mrs. Mkandawire, Mr. Mkamanga, Rev. Kapombe, Rev. Chirwa, ik voel me bevoorrecht met hen te mogen werken.</p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-77770683933171169792014-04-22T21:38:00.001+02:002014-04-22T21:58:35.635+02:00“Jesus’ love is so wonderful”<p>Luidkeels zongen de kinderen van de zondagschool dit lied met de gebaren erbij. De viering begon een uur later dan gepland en ondertussen konden we de liederen nog even goed met de kinderen oefenen. We vonden het spannend hoe het allemaal zou uitpakken. Voor het eerst was er op deze manier ook een aparte paasviering voor de kinderen van de zondagschool. Het idee om dit te doen kwam van ons, maar de uitwerking hebben we echt gezamenlijk met verschillende zondagschool leiders gedaan. We waren dan ook verrast door het resultaat. Hoe een groep kinderen met niets anders dan een paar doeken het lijdens evangelie uitbeeldden. Heel eerbiedig, waarin de kinderen letterlijk de bijbel gedeelten uit hun hoofd op zeiden. Hoe een koortje van kinderen een zelfgemaakt lied uitvoerden over Petrus die Jezus verloochende. De kinderen luisterden met aandacht naar hoe de vrouwen bij het lege graf aankwamen hoe het langzaam tot hen doordrong dat Jezus is opgestaan. En hoe groot Jezus’ liefde is dat Hij dit voor ons deed. </p> <p>Pasen wordt in de kerk in Malawi heel groot gevierd. Pasen is echt het grootste christelijke feest. In de week voor Pasen waren er telkens al bijeenkomsten per wijk. En vanaf Goede Vrijdag waren er meerdere kerkdiensten op een dag. We vinden het elk jaar weer bijzonder om de vreugde te merken in de verschillende vieringen. </p> <p>Voor kinderen was er nog niet zoveel aandacht. Het was daarom mooi om ook speciaal met de hen de Opstanding te vieren. </p> <table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="400"><tbody> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="390"><em><img src="https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/t1.0-9/1378791_495527520576533_426436138909966624_n.jpg" width="300" height="206" /></em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em>Nog even van te voren oefenen</em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em><img src="https://scontent-b-lga.xx.fbcdn.net/hphotos-prn1/t1.0-9/s350x350/1979486_495527363909882_1780556534227785717_n.jpg" width="300" height="201" /></em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em>Geconcentreerd luisteren</em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em><img src="https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/t1.0-9/p240x240/1912164_495526647243287_3936569606945996507_n.jpg" width="300" height="201" /></em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em>Deze enthousiaste meiden mochten de bijbellezingen doen</em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em><img src="https://scontent-b-lga.xx.fbcdn.net/hphotos-prn2/t1.0-9/s235x165/10155134_495526783909940_6966550946354637535_n.jpg" width="300" height="200" /></em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em>Zingen met gebaren</em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em><img src="https://scontent-b-lga.xx.fbcdn.net/hphotos-prn2/t1.0-9/1517499_495527417243210_803376104821245274_n.jpg" width="300" height="225" /></em></td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"><em></em></td> <td valign="top" width="390"><em>Na afloop genieten van limonade!</em></td> </tr> </tbody></table> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-14916366878297489222014-02-18T21:50:00.001+02:002014-02-24T23:12:52.237+02:00Hoe weinig of hoeveel?<p>De moeder zit gedwee in een hoekje. Elke paar seconden drukt ze de beademingsballon in. Het is de enige mogelijkheid voor haar kind om het te overleven. Haar kind ligt op een overvolle zaal van hele zieke kinderen. Tussen die kinderen zoeken wij naar kinderen met HIV. </p> <p>Vandaag was ik in de kinderkliniek voor HIV in de hoofdstad Lilongwe. De kinderen die voor controles komen krijgen echt eersteklas behandeling en worden door kinderartsen of kinderartsen in opleiding gezien. Het was inspirerend om te zien hoeveel aandacht ze krijgen. Daarna ging ik mee naar de kinderen die lagen opgenomen in het Centrale Ziekenhuis van de hoofdstad. Ik was zeer geschokt. In dat ziekenhuis lagen een paar honderd kinderen opgenomen en de afdeling voor de ziekste kinderen lag echt overvol met meerdere kinderen in een bed. Het was gek om op één dag die twee tegenpolen te zien: de kliniek met enorm veel aandacht voor de kinderen aan de ene kant. En de overvolle zalen met hele zieke kinderen aan de andere kant. Een oneerlijke verdeling op een vierkante kilometer in een stad. </p> <p>Deze week loop ik in de hoofdstad mee op twee verschillende HIV klinieken. Nu we ruim 5 jaar in Malawi zijn raak ik soms moedeloos dat we met name rondom HIV – ondanks de HIV remmers – nog steeds mensen verliezen. We zien zoveel gecompliceerde patiënten die of te laat komen of als ze met behandeling beginnen zieker worden of na een paar jaar resistentie ontwikkelen. In ons eigen ziekenhuis zijn er niet altijd mensen met wie ik verder kan overleggen. Door deze stage-week hoopte ik dat ik nieuwe kennis, ideeën en motivatie op zou kunnen doen voor het werk bij ons. </p> <p>De andere dagen kan ik meedoen aan een programma voor Amerikaanse internisten in opleiding in een grote Amerikaanse kliniek voor volwassenen met HIV. Deze internisten in opleiding zijn met name verbaasd over hoe weinig middelen deze kliniek heeft. Ik ben met name verbaasd hoevéél middelen deze kliniek heeft. In mijn ogen is het bijna Westers. Het is goed om te zien wat er allemaal mogelijk is en te proberen de vertaalslag naar ons ziekenhuis te maken. Deze eerste twee dagen gaven in ieder geval al heel veel indrukken.</p> <p>Martijn, Thomas, Marije, Ruth en Sifra, de Nederlandse juf, zijn ook meegegaan. We zijn via Blantyre gereden (een reis van ruim 11 uur), waar we vrienden hebben ontmoet en Martijn nog 2 vergaderingen had. Ook in Nkhoma en Lilongwe hebben we alweer verschillende vrienden ontmoet. In de ochtenden doet Sifra school met de kinderen en ook ‘s middags helpt zij zodat Martijn ook kan werken. Al met al geniet ik erg van nieuwe dingen leren en is het ook lekker om even in een andere omgeving te zijn.  </p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-20638952751699007322014-01-17T21:49:00.001+02:002014-01-17T21:58:51.885+02:00Op zoek naar Joshua<p>We zitten op een klein krukje voor het huis van de <em>village head man</em>. Hij groet ons vriendelijk. We zijn op zoek naar een moeder met haar kindje Joshua*. We weten dat het HIV heeft en sterk ondervoed is. Maar hij is niet teruggekomen voor behandeling. Ik ben verbaasd over een stuk Ekwendeni dat ik nog amper kende. Op elkaar gepakte huisjes en bierbrouwerijtjes. Daartussen mooie huizen in felle kleuren geschilderd. Het is alsof we op zoek zijn naar een speld in de hooiberg. De <em>village head man</em> weet wel waar de moeder gewoond heeft, maar ondertussen heeft ze een andere man. Hij helpt ons een eindje verder op weg. En na nog wat rondvragen vinden we gelukkig de nieuwe verblijfplaats van de moeder. Eerst groeten we haar nieuwe man. Vervolgens komt de moeder met haar zieke kindje tevoorschijn. Ze is duidelijk bang dat we iets zeggen wat de nieuwe man niet mag weten. We verzekeren haar dat we komen kijken omdat we bezorgd zijn om Joshua. Zij belooft dat ze de volgende dag zullen komen.</p> <p>En inderdaad komt ze. Het kost een lang gesprek om haar te overtuigen dat Joshua moet worden opgenomen omdat hij ook sterk ondervoed is. Ze zou nog even wat spulletjes gaan halen… </p> <p>En ze kwam niet terug. </p> <p>Dus zijn we nog een keer naar het dorpje gegaan, dit keer met de auto en dit keer naar de oma. Als het weggetje te smal wordt en ik bijna de kleine opkomende mais plantjes ga platrijden laten we de auto staan en gaan te voet verder. We vinden de oma. En ook Joshua. De moeder houdt zich verstopt. We worden uitgenodigd in haar huisje van amper 3 bij 3 meter en zitten op een matje op de grond. Zonder de ziekte van het kind te onthullen hebben we aan de oma verteld dat Joshua echt opgenomen moet worden. Ze lijkt het te begrijpen. Ze belooft morgen te komen met Joshua en hopelijk ook met de moeder. We willen haar die kans geven, omdat Joshua er ook niet mee geholpen is als we hem tegen de zin van de familie mee zouden nemen. </p> <p>Ik ben geschokt om te zien dat deze moeder haar kind niet wil laten behandelen. Ze is bang dat haar nieuwe familie achter haar geheim van HIV komt. Ze is nu bij haar derde man en is bang hem ook te verliezen. Ze staat met haar rug tegen te muur. Maar doordat ze niets onthult over HIV verspreidt ze de ziekte en kan het ook het leven van haar kind kosten. Ze is expres niet in het ziekenhuis bevallen omdat ze bang was dat haar nieuwe man dan zou horen dat ze HIV heeft. En omdat ze niet in het ziekenhuis is bevallen, heeft haar kindje ook geen beschermende medicijnen gekregen. En zij is niet de enige. Soms zien we in het ziekenhuis maar een topje van de ijsberg. Daarom was het goed om van dichtbij te zien en te horen wat er allemaal speelde. Ik hoop zo dat ze morgen komen en dat we Joshua maar ook de moeder kunnen helpen. </p> <p>*in werkelijkheid een andere naam</p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-22094490699448231562013-12-10T22:02:00.001+02:002013-12-10T22:25:08.948+02:00Waarom moet ik elke dag medicijnen innemen?<p><em>“Ik wil niet meer medicijnen innemen. Ik ben niet ziek. Ik heb geen hoofdpijn. Waarom moet ik altijd medicijnen innemen en mijn zusje niet?” De moeder probeert het kind te sussen en over te halen om toch de medicijnen in te nemen. De vader wordt alleen maar erg boos. Als het kind ook boos wegloopt wordt de vader vervolgens ook nog boos op de moeder.  </em></p> <p>Na dit toneelstukje kwamen de gemoederen los. Ouders en verzorgers herkenden de situatie schets. Zo ging het ook bij hen thuis. </p> <p>De dag van te voren bedachten we om in een klein toneelstukje dit probleem duidelijk te maken. Het was helemaal niet geoefend. Maar het was verbazingwekkend hoe in vijf minuten tijd de spijker op zijn kop werd geslagen door drie van ons team die zomaar een <em>role play</em> uit de mouw schudden. </p> <p>Al een tijdje liepen we met het idee rond om een bijeenkomst te organiseren voor de ouders van kinderen met HIV. Onze ervaring is dat kinderen meestal helemaal niet weten waarom ze dagelijks medicijnen moeten slikken. Heel vaak vertellen de ouders dat ze astma hebben of hoofdpijn en daarom elke dag medicijnen moeten slikken. Op den duur komen de kinderen er zelf achter. Voor hen een schokkende ontdekking, die ze alleen verwerken. Toen we pas aan een tiener meisje vroegen waarom ze de medicijnen slikte kon ze alleen maar antwoorden dat haar vader iets verkeerd had gedaan en dat daarom zij en haar moeder medicijnen moesten slikken. </p> <p>Het is heel lastig voor ouders om hun kinderen te vertellen over HIV. Ze zijn bang dat hun ‘familie geheim’ aan het licht komt als een kind het weet en het  door zou vertellen. Er blijft toch echt een taboe op HIV liggen. Ook zijn ouders bang dat hun kind zich veel zorgen gaat maken en daar ziek van zou worden. Het gevolg is dat kinderen en zeker tieners niet gemotiveerd zijn om elke dag hun HIV remmers in te nemen. En dat heeft desastreuse gevolgen. </p> <p>Met de ouders wilden we deze zorgen bespreekbaar maken en hen ook handvaten bieden hoe ze beetje bij beetje over HIV kunnen vertellen aan hun kinderen. </p> <p>Aukje Oosterom, die hier een jaar heeft gewerkt, begon met een algemene inleiding over hoe je voor je kind zorgt. En dat begint met liefde. Vervolgens kwam het op eten, kleding, grenzen stellen en ook medicijnen geven als een kind ziek is. Daarmee sloegen we de brug naar HIV. </p> <p>Een van de conclusies van de ouders was dat ze met meer aandacht en liefde hun kinderen de medicijnen moesten geven en daar ook een uitleg bij moesten geven. Een uitleg over hoe vijanden het lichaam binnen willen komen en de eigen soldaten versterkt moeten worden door de medicijnen. Beetje bij beetje kun je dan in een veilige omgeving vertellen over HIV. </p> <p>Al met al was het echt een hele geschikte bijeenkomst. Iets dat zomaar kort dag was georganiseerd met heel weinig budget. En dat in tegenstelling tot wat grote organisaties soms doen met veel geld en mensen die worden ingevlogen. Er gebeurde iets in de groep dat je niet met geld voorelkaar krijgt, maar wel met enthousiaste mensen die echt geven om de toekomst van deze kinderen. </p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-170969735713261178.post-60431306383108565832013-10-25T22:29:00.001+02:002013-10-25T22:29:29.424+02:00“We have to keep pushing them…”<p>Ik werd net gebeld door Rev. Munyimbiri, die predikant is één van de plekken die meedoet aan onze training ‘visievorming voor gemeenten’: <em>“De training was goed. Het materiaal relevant en goed te volgen. We hopen dat dit proces ons echt gaat helpen als gemeente.” </em></p> <p>Erg leuk dat hij spontaan belde. Hij was niet bij mij in Mzuzu in de training, maar op één van de twee andere plaatsen waar mijn collega’s de training parallel aan het geven waren. Hij hoefde niet te bellen, maar deed het toch.</p> <table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="400"><tbody> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="392"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="http://lh3.ggpht.com/-N-VTGi55rAo/UmrUhQ8nmxI/AAAAAAAAJeY/io5NQAErRSU/image%25255B2%25255D.png?imgmax=800" width="404" height="304" /> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="392"><em>Groepsfoto van de deelnemers in Mzuzu.</em></td> </tr> </tbody></table> <p>Gisteren rondden we de training in Mzuzu af. Ook hier waren de deelnemers positief. In de evaluatie-enquête gaven ze allemaal aan dat ze dachten genoeg geleerd te hebben om het proces van visievorming in hun eigen gemeenten te kunnen starten. Ik vroeg mijn collega, Rev. Mhone, wat hij dacht. <em>“We have to keep pushing them…”</em> was zijn antwoord. Ook hier zijn de agenda’s van de gemeenten vol, net als in Nederland. Ruimte maken voor nieuwe initiatieven – hoe belangrijk ook – is in de praktijk dan vaak weerbarstiger dan je in een trainingszaaltje vol enthousiasme bedacht. We houden de vinger aan de pols, de komende weken.</p> <p>Inhoudelijk was ik ook blij met de uitkomsten van de training. Eén van de deelnemende gemeenten uit Mzuzu, Kachere, hadden we als ‘voorbeeld’-gemeente gekozen. Zij hadden op basis van een A4tje met vragen een presentatie gemaakt over hoe hun gemeente ervoor staat. We gebruikten die presentatie telkens als ‘case-study’ voor verschillende onderdelen van de training. Zo werden ze door andere deelnemers geholpen om helder te krijgen wat hen te doen staat.</p> <table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="400"><tbody> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="401"><img style="border-bottom: 0px; border-left: 0px; display: inline; border-top: 0px; border-right: 0px" title="image" border="0" alt="image" src="http://lh5.ggpht.com/-QVTE0pFJL1o/UmrUpfaBpMI/AAAAAAAAJeg/HL5SUE5ZID4/image%25255B9%25255D.png?imgmax=800" width="404" height="304" /> </td> </tr> <tr> <td valign="top" width="10"> </td> <td valign="top" width="401"><em>Nadenken over prioriteiten</em></td> </tr> </tbody></table> <p>Op basis van de feedback en analyses kwam Kachere tot de volgende prioriteiten:</p> <ol> <li>“Activeren” van ouderlingen en diakenen. <br />Veel ouderlingen en diakenen in Kachere zijn niet actief. Ze komen niet naar vergaderingen en gaan niet op huisbezoek. Onder andere door goede trainingen te geven hopen we dat dat zal veranderen. (gebruikmakend van het <a href="http://vissersinmalawi.blogspot.com/2013/03/leren-door-te-doen.html">materiaal dat Tjerk Visser</a> samen met zijn team aan het ontwikkelen is).</li> <li>Evangelisatie & outreach <br />Er worden weinig evangelisatie-activiteiten gedaan. Het verlangen is om veel meer praktisch te betekenen voor de gemeenschap. Met name voor de meest-kwestbaren. Dat valt hier ook gewoon onder evangelisatie. Daarvoor wil de gemeente graag nieuwe programma’s opzetten, bijvoorbeeld een ‘voedselbank’  voor weduwen.</li> <li>Verenigingsleven <br />Een voorbeeld van de problematiek: van de 150 leden van de jeugdvereniging komen maar zo’n 30 regelmatig naar de activiteiten. <em>“Ze vinden voetbal-kijken interessanter dan JV en bijbelstudie”</em>. <em>“Ze gaan liever naar een praise-bijeenkomsten in de buurt”</em>. Herkenbaar?</li> <li>“Kerkbalans” <br />De meeste leden in Kachere mensen die boeren voor eigen consumptie. Een klein aantal leden heeft een baan. Voor de financiële lasten wordt  nu vooral gekeken naar die laatste groep. Logisch, maar nu denken veel mensen te vaak en te gemakkelijk: zij lossen het maar op. Kachere wil graag dat alle leden bijdragen. Naar vermogen, uiteraard.</li> </ol> <p>Best vergelijkbaar met waar gemeenten in Nederland mee worstelen. Of niet? </p> <p>In Kachere gaan ze de komende weken hard aan de slag om plannen te maken voor deze gebieden. Wij blijven daarbij helpen door af en toe een duwtje in de rug te geven. <em>“Keep pushing them…” </em></p> Martijn en Annekehttp://www.blogger.com/profile/11982769426577325610noreply@blogger.com0